Leverontsteking (granulomateuze) Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Granulomateuze hepatitis bij katten

Hepatitis granulomatous is een gecompliceerde vorm van hepatitis, die wordt gekenmerkt door een massa ontstoken weefsel (granuloma) dat groeit op een gelijktijdig ontstoken lever (hepatitis). Deze ziekte wordt meestal veroorzaakt door een schimmelinfectie, maar kan ook worden veroorzaakt door bacteriën, virussen, parasieten of kanker.

Hepatitis granulomatous komt relatief weinig voor bij katten, maar wordt niet beperkt door leeftijd of ras.

Symptomen en typen

• Gebrek aan eetlust
• Braken
• Diarree
• Gewichtsverlies
• Lethargie
• Verhoogd plassen (polyurie)
• Verhoogde dorst (polydipsie)
• Buikpijn
• Geelachtige verkleuring van de huid en het wit van de ogen als gevolg van geelzucht
• Opgezette buik
• Koorts

Oorzaken

• Schimmelinfecties (blastomycose, coccidioidomycose, histoplasmose)
• Bacteriële infecties (brucellose)
• Parasitisme (leverbotten, viscerale larvale migrans)
• Neoplasie/kanker (lymfosarcoom)
• Viraal (katachtige infectieuze peritonitis [FIP])
• Immuungemedieerde aandoeningen (waarbij het immuunsysteem van het lichaam betrokken is)
• Geneesmiddelreacties
• Idiopathisch (oorzaak onbekend)

Diagnose

U moet een grondige anamnese geven van de gezondheid van uw kat in de aanloop naar het begin van de symptomen, inclusief eventuele ziektes die uw kat heeft gehad, zelfs als de ziekte blijkbaar was verdwenen. Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld, een urineonderzoek en een elektrolytpaneel. De resultaten van de bloedonderzoeken kunnen afwijkingen aan het licht brengen die verband houden met de onderliggende ziekte/aandoening.

De biochemische tests onthullen gewoonlijk abnormaal hoge leverenzymen en bilirubinespiegels, lage glucosespiegels en andere dergelijke afwijkingen. Evenzo kan het urineonderzoek eiwitten, rode bloedcellen of witte bloedcellen in de urine onthullen, wat wijst op een infectie. Omdat de lever belangrijk is voor de bloedstolling, komen bij deze patiënten vaak afwijkingen in verband met de bloedstolling voor. In sommige gevallen kan een stollingscontrole echter weer normaal worden, tenzij uw kat het punt van leverfalen heeft bereikt.

Abdominale röntgenfoto's zullen vaak een vergrote lever, een buikmassa en overtollig vocht in de buikholte onthullen. Een abdominale echografie geeft uw dierenarts meer details met betrekking tot de leveromvang en stelt uw dierenarts ook in staat om een geleide biopsie van leverweefsel te nemen voor verdere microscopische evaluatie. Het leverweefselmonster zal afwijkingen in het leverweefsel bevestigen, wat de middelen biedt voor een definitieve diagnose.

Het is belangrijk om in gedachten te houden dat granulomateuze hepatitis vaak multisystemisch is, wat betekent dat verschillende systemen van het lichaam worden aangetast, waardoor de diagnose moeilijk te definiëren is.

Behandeling

Afhankelijk van de ernst van de symptomen, moet uw kat mogelijk in het ziekenhuis worden opgenomen voor de eerste behandeling. Vochttherapie wordt gegeven om tekorten aan lichaamsvocht te herstellen, samen met voedingsondersteuning als uw kat niet kan eten. Omdat de onderliggende oorzaak van deze ziekte vaak moeilijk te diagnosticeren is, kan de behandeling zeer variabel zijn en afhankelijk zijn van de onderliggende oorzaak.

Vanwege het belang van de lever voor het hele lichaam, is de prognose voor deze ziekte te slecht. Cirrose, leverfalen of een chronische aandoening kunnen zich ontwikkelen als gevolg van granulomateuze hepatitis. Systemische FIP is een bijzonder zware aandoening. Als uw kat wordt gediagnosticeerd met deze ziekte, is de prognose slecht.

Wonen en Management

Het is niet altijd mogelijk om de onderliggende oorzaak van deze ziekte te diagnosticeren, daarom is een succesvolle behandeling vaak moeilijk te bereiken. Vanwege dit feit verslechtert de aandoening vaak en kan dit leiden tot cirrose en leverfalen. De prognose is meestal slecht vanwege de betrokkenheid van meerdere systemen van het lichaam, de moeilijkheid om de onderliggende oorzaak te diagnosticeren en het vermogen om de juiste behandeling te bieden zonder een definitieve diagnose.