Chemotherapie-opties Voor Huisdieren Met Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het is twee weken geleden sinds Duffy's amputatie-operatie, en hij komt binnen om me te zien voor een check-up, en een laatste discussie over wat ons plan voor zijn toekomst zal zijn. Ik wachtte met spanning op zijn aankomst in mijn onderzoeksgebied en herinnerde me hoe hij, toen hij twee dagen na de operatie naar huis ging, een beetje traag leek met een indrukwekkende zwelling en roodheid op zijn incisieplaats.

Duffy had duidelijk enige moeite om op te staan uit een liggende houding en gleed zelfs een keer uit op de tegelvloer van de wachtkamer toen hij uit het ziekenhuis werd ontslagen.

Voordat ik Duffy daadwerkelijk zag, hoorde ik hem - of beter gezegd, ik hoorde de snelle voetstappen van een van onze oncologietechnici die door de gang kabbelden, het duidelijke gerinkel van tags die tegen een kraag zwaaiden en het zware hijgen (wat ik naar waarheid niet kon onderscheiden als hond of mens van oorsprong zijn). De deur naar mijn onderzoeksruimte ging open en binnenkwam een enorme storm van gouden vacht en natte kwijlende kussen vast aan een gigantische roze tong.

"Duffy doet het goed thuis", zei de technicus terwijl ze haar nu scheve paardenstaart bijstelde en tegelijkertijd op adem kwam. "Ik denk dat ze neigen naar chemotherapie!"

Het feit dat Duffy zonder aarzelen op drie poten door de kamer stuiterde, verbaasde me helemaal niet. De meeste honden herstellen binnen korte tijd van een amputatieoperatie. Honden met overgewicht of een ernstige orthopedische aandoening zijn op dit moment misschien niet zo behendig als Duffy en kunnen baat hebben bij postoperatieve fysiotherapie om andere spieren en gewrichten te versterken.

Als alternatief voor amputatie voor honden met tumoren in de onderste delen van de radius of ulna (botten van de voorpoot), middenhandsbeentjes of middenvoetbeenderen (langere botten van de poten) of vingers (tenen), hebben eigenaren ook de mogelijkheid om een "ledemaatsparende" operatie. Bij deze operatie wordt het aangetaste deel van het bot verwijderd, waardoor de ledemaat op zijn plaats blijft.

Dit kunnen technisch uitdagende operaties zijn en er kunnen complicaties optreden, waaronder postoperatieve infecties en hergroei als een deel van de tumor achterblijft. Eigenaren zouden deze vorm van chirurgie eigenlijk alleen moeten overwegen als ze bereid zijn om hun huisdier daarna met chemotherapie te behandelen.

Ik bespreek meestal twee belangrijke chemotherapie-opties voor honden met osteosarcoom: het nastreven van injecteerbare chemotherapie versus het nastreven van een behandeling met een nieuwere vorm van behandeling die metronomische chemotherapie wordt genoemd.

Injecteerbare chemotherapie is de best bestudeerde vorm van behandeling voor honden met osteosarcoom. Er zijn drie geneesmiddelen die effectief zijn voor deze ziekte: doxorubicine, cisplatine en carboplatine. Cijfermatig zijn de uitkomsten voor elk medicijn vergelijkbaar, hoewel het belangrijk is om erop te wijzen dat niemand de perfecte studie adequaat heeft uitgevoerd om de werkzaamheid van elk medicijn op een "head to head" -manier te vergelijken.

Over het algemeen zeggen we dat de prognose voor honden die alleen met amputatie worden behandeld ongeveer 4-5 maanden is. Met aanvullende chemotherapie met doxorubicine, cisplatine of carboplatine wordt de overleving verlengd tot ongeveer 12 maanden, waarbij ongeveer 10-15 procent van de honden twee jaar overleeft.

Doxorubicine is een intraveneus geneesmiddel dat eenmaal per drie weken wordt toegediend voor in totaal vijf behandelingen. Dit medicijn wordt meestal goed verdragen, maar heeft een matige kans om maagklachten te veroorzaken. Er is een risico op toxiciteit voor het hart; een probleem dat wordt gezien wanneer honden meer dan zes levenslange doseringen krijgen, wat een van de belangrijkste redenen is waarom we stoppen bij vijf behandelingen.

Cisplatine is een intraveneuze vorm van chemotherapie die eenmaal per drie weken wordt toegediend voor in totaal vier behandelingen. Van de drie geneesmiddelen is het degene die het meest waarschijnlijk bijwerkingen bij honden veroorzaakt. Het is een voorbeeld van een medicijn voor chemotherapie dat onmiddellijk misselijkheid en braken kan veroorzaken, dus het moet worden toegediend met medicijnen tegen misselijkheid. Dit medicijn kan ook direct toxisch zijn voor de nieren, dus het moet worden toegediend met een intraveneuze vochtdiurese die de hele dag duurt.

Carboplatine is ook een intraveneus geneesmiddel dat eenmaal per 3-4 weken wordt toegediend voor in totaal vijf behandelingen. Bijwerkingen komen niet vaak voor, maar het kan zeker een verlaagd aantal witte bloedcellen veroorzaken.

Metronomische chemotherapie is ook bekend als anti-angiogenesetherapie. Het idee achter deze vorm van behandeling is om tumorcellen te laten groeien, vermenigvuldigen en verspreiden, ze moeten hun eigen bloedtoevoer laten groeien. Als dit proces kan worden geremd, kunnen honden misschien met tumorcellen in hun lichaam leven, maar zullen de cellen niet of langzamer groeien.

Deze vorm van behandeling wordt een populaire behandelingsoptie voor huisdieren met kanker, vooral omdat dit orale formuleringen zijn die eigenaren van medicijnen thuis kunnen toedienen. Er is beperkt onderzoek in de diergeneeskunde dat de werkzaamheid van deze behandelingsmethode ondersteunt, maar een paar kleine onderzoeken toonden potentieel voordeel voor honden met andere kankers dan osteosarcoom.

Ik bespreek metronomische chemotherapie als een "op zichzelf staande" optie, maar raad in eerste instantie de injecteerbare protocollen aan en overweeg dan om een hond op metronomische behandeling te vermelden zodra het protocol is voltooid. Meer over deze vorm van therapie volgt in een volgend artikel.

Ik voltooide mijn examen van Duffy en ging naar binnen om met zijn eigenaren te praten. We bespraken de voor- en nadelen van een behandeling met chemotherapie versus het starten van Duffy met een nauwlettend monitoringprogramma. Uiteindelijk kozen ze ervoor om de behandeling met carboplatine te starten, wetende dat we idealiter alle vijf behandelingen zouden voltooien, maar wetende dat we het van dag tot dag zouden bekijken.

Hun angsten waren dezelfde als die van elke eigenaar die met chemotherapie begon, maar ze wisten dat ze Duffy alle beschikbare kans op overleving op lange termijn wilden geven.

Duffy heeft zijn eerste chemotherapie gekregen zoals gepland en voelt zich momenteel prima thuis. Hij jaagt op eekhoorns, steelt koekjes van de tafel en gedraagt zich over het algemeen "normaal" thuis.

Vanuit mijn perspectief is Duffy een echt succesverhaal. Hij breekt misschien geen records, maar ik heb er alle vertrouwen in dat hij het goed zal blijven doen en zijn geluk nog lang met zijn familie zal delen.

Dr. Joanne Intile