Het Belang Van Enscenering Voor Huisdieren Met Kanker, Deel 2 - Bloedonderzoek Voor Huisdieren Met Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Nu u Het belang van stadiëring voor huisdieren met kanker, deel 1, hebt gelezen, is het tijd om door te gaan naar de volgende groep diagnostiek die wordt gebruikt bij het stadiëren van kankerpatiënten.

Staging is het proces waarbij het lichamelijk onderzoek van een dierenarts wordt gecombineerd met een verscheidenheid aan diagnostische tests om te helpen bepalen of de aanwezigheid van kanker detecteerbaar is of niet. Als de kanker niet detecteerbaar is, kan een huisdier nog steeds als in remissie worden beschouwd. Als de kanker detecteerbaar is, is het huisdier niet in remissie.

De tests die door de toezichthoudende dierenarts worden gebruikt, variëren afhankelijk van de individuele aard van het geval van de patiënt en soms van de financiële situatie van de eigenaar of de wens om een huisdier bepaalde diagnostische procedures te laten ondergaan, of niet, maar sommige tests komen vaker voor dan andere.

Dit artikel gaat over bloedonderzoek.

Soorten bloedonderzoeken voor kankerpatiënten

Het bloed vertelt ons zoveel over het interne functioneren van het lichaam van onze huisdieren. Bloedonderzoek geeft echter geen volledig beeld. Daarom is het evalueren van het bloed slechts een van de vele tests die dierenartsen vaak aanbevelen bij het bepalen van de gezondheidstoestand of ziekte van een huisdier.

Over het algemeen is bloed relatief overvloedig en gemakkelijk toegankelijk via venapunctie, wat het proces is waarbij een monster wordt genomen uit een van de vele aderen van het lichaam. Kleinere honden en katten vormen vaak een uitdaging vanwege hun kleinere en fragielere aderen en de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd tijdens fixatie, waardoor het moeilijk is om een voldoende monster te verkrijgen. Grote honden zijn soms net zo'n grote of grotere uitdaging om in bedwang te houden dan hun kleine tegenhangers en ze kunnen aderen hebben die beter bestand zijn tegen pogingen om door een naald te prikken, hoewel ze gemakkelijk aanzienlijke hoeveelheden bloed afstaan.

Veel voorkomende tests die op bloed worden uitgevoerd, zijn een bloedchemietest en een volledig bloedbeeld (CBC). Er zijn nog veel meer tests die kunnen worden gedaan, maar voor de doeleinden van dit artikel wil ik me concentreren op de tests die het meest worden gebruikt bij het evalueren van kankerpatiënten. Ik doe elke 14-21 dagen bloedonderzoek in Cardiff, wat altijd de dag wordt gedaan voordat hij intraveneuze of orale chemotherapie krijgt.

Wat bloedchemietests onthullen Re

Bloed moet worden gecentrifugeerd (afgedraaid) om het serum te scheiden van de rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes om chemietests uit te voeren, die waarden beoordelen met betrekking tot de nieren, lever, galblaas, darmen, pancreas, bloedeiwitten, glucose, elektrolyten, calcium, schildklieren en meer.

Bloedwaarden met betrekking tot de nieren, lever, rode en witte bloedcellen en bloedplaatjes zijn de meest cruciale om te bepalen hoe goed een huisdier omgaat met chemotherapiebehandelingen en het bereiken van een algemeen gevoel van gezondheid van het hele lichaam.

Bloedureumstikstof (BUN), creatinine (CREA), fosfor (PHOS) en symmetrische dimethylarginine (SDMA) zijn allemaal tests die licht werpen op de nierfunctie. Doorgaans veroorzaken niveaus boven de hoge drempel van normaal voor de bovenstaande tests bezorgdheid over slecht presterende nieren en kunnen een wijziging in het behandelingsprotocol nodig zijn. Gelukkig zijn dalingen over het algemeen geen reden tot bezorgdheid, maar verdienen ze toch aandacht en herevaluatie.

Alkalische fosfatase (ALP), alanineaminotransferase (ALT), aspartaataminotransferase (AST) en gabba-glutamyltransferase (GGT) leveren cruciale informatie op over de leverfunctie. Een verhoogde ALP duidt op leverontsteking, terwijl ALT-, AST- en GGT-verhogingen wijzen op levercelbeschadiging. Verlagingen van de bovenstaande waarden zijn niet zo zorgwekkend als verhogingen, maar kunnen nog steeds wijzen op de aanwezigheid van bepaalde leveraandoeningen.

Bilirubine onthult informatie over de galblaas, een blinde zak die tussen de leverkwabben zit en een galkanaal heeft dat uitmondt in de darmen. Verhogingen van bilirubine kunnen optreden als gevolg van galblaas-, lever-, darm- of andere ziekten, zoals hemolyse (schade aan rode bloedcellen).

Amylase, lipase: pancreaslipase kan licht werpen op de darm- en pancreasfunctie. Verhogingen van amylase en lipase duiden typisch op darmontsteking en zijn niet-specifiek voor pancreasontsteking. Pancreaslipase geeft betrouwbaardere informatie over de pancreas en kan toenemen tijdens aanvallen van pancreatitis (pancreasontsteking). Verlagingen van amylase, lipase en pancreaslipase zijn doorgaans geen reden tot bezorgdheid.

Totaal eiwit (TP) is een belangrijke waarde die rekening houdt met alle bloedeiwitten, inclusief albumine (ALB) en globuline (GLOB). Zowel verhogingen als verlagingen van TP, ALB en GLOB verdienen zorg. Verhogingen worden vaak gezien bij infectie, ontsteking, kanker en uitdroging. Verlagingen kunnen wijzen op bloed- of eiwitverlies via de darmen, nieren en elders, gebrek aan opname van voedingsstoffen of zelfs endocriene (klier)ziekten zoals hypoadrenocorticisme (ziekte van Addison).

Bloedglucose (GLC) moet binnen een normaal bereik worden gehouden en niveaus die hoog (hyperglykemie) of laag (hypoglykemie) zijn, zijn reden tot bezorgdheid. Hyperglykemie kan optreden in tijden van stress, letsel of ziekte. Diabetes mellitus is de primaire endocriene ziekte die hyperglykemie veroorzaakt. Hypoglykemie kan optreden wanneer de beschikbare suikervoorraden van het lichaam in de lever zijn uitgeput of niet meer toegankelijk zijn vanwege hormonale onevenwichtigheden (ziekte van Addison), door bloed overgedragen bacteriële infecties (sepsis) en zelfs bepaalde soorten kanker (insulinoom, een insuline-afscheidende kanker).

Elektrolyten omvatten natrium (Na), kalium (K) en chloride (Cl), die allemaal elementen zijn die een cruciale rol spelen bij het handhaven van de normale cellulaire functie. Zowel stijgingen als dalingen zijn zorgwekkend en kunnen worden gezien bij een verscheidenheid aan aandoeningen die verband houden met kanker, klierziekten (nier, lever, enz.), Of zelfs dagelijkse activiteiten (lichaamsbeweging, enz.).

Calcium (Ca) is een ander element dat een vitale rol speelt in de lichaamsfunctie voor spiercontractie, botvorming en cellulair onderhoud. Verhoogd calcium (hypercalciëmie) is een ernstige zorg omdat het kan optreden als gevolg van het consumeren van een dieet dat te rijk is aan calcium, overconsumptie van calciumsupplementen of secundair aan nierfalen of bepaalde soorten kanker (carcinoom).

Verlaagd calcium (hypocalciëmie) is ook een reden tot bezorgdheid en kan optreden wanneer onvoldoende calcium wordt geconsumeerd, wanneer ALB-niveaus te laag zijn, na blootstelling aan bepaalde toxines (ethyleenglycol of antivries) of andere oorzaken.

De schildklieren bevinden zich als een paar in het weefsel aan de onderkant van de nek en produceren hormonen die het metabolisme en andere lichaamsfuncties reguleren. Onderfunctionerende schildklier (hypothyreoïdie) is een immuungemedieerde ziekte die vaak voorkomt bij volwassen tot oudere honden en veranderingen veroorzaakt in meerdere bloedonderzoeken, waaronder T4, Free T4 door ED en cTSH.

Verlagingen van T4 kunnen ook optreden als onderdeel van een fenomeen dat euthyroid sick syndrome wordt genoemd - lage niveaus van schildklierhormoon die geen verband houden met hypothyreoïdie - die zich kan ontwikkelen wanneer een huisdier bepaalde medicijnen gebruikt. De aanwezigheid van veel aandoeningen kan een afname van T4 veroorzaken, daarom moeten dierenartsen meerdere bloedonderzoeken uitvoeren op de schildklierfunctie wanneer er een vermoeden bestaat van hypothyreoïdie.

Overfunctionerende schildklier (hyperthyreoïdie) is een glandulaire aandoening waarbij schildkliercellen zich snel delen en verhoogde schildklierhormoonspiegels produceren; komt vaak voor bij katten van middelbare tot oudere leeftijd en bij honden met schildklierkanker (adenocarcinoom).

Volledig bloedbeeld (CBC)

CBC is een interessante test die licht werpt op het vermogen van het lichaam om zuurstof te transporteren, de status van het immuunsysteem voor het bestrijden van ziekten en het beheersen van ontstekingen, en het vermogen van het bloed om te stollen. Een CBC moet worden uitgevoerd kort voordat chemotherapie wordt gegeven om ervoor te zorgen dat de patiënt geen belangrijke veranderingen heeft die zouden voorkomen dat de dierenarts kankerbestrijdende medicijnen toedient. De belangrijkste componenten die door een CBC worden geëvalueerd, zijn onder meer rode bloedcellen (RBC), witte bloedcellen (WBC) en bloedplaatjes (PLT).

RBC's zijn cruciaal voor zuurstofafgifte via hemoglobine (HGB). RBC-verhogingen (polycytemie) worden vaak gezien bij uitdroging. Dit is meestal geen reden tot grote zorg, behalve het gebrek aan water om voldoende verdunning te bieden om metabolische afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen en om het bloed soepel door de slagaders en aders te laten stromen om zuurstof, voedingsstoffen en andere cruciale stoffen aan het lichaam te leveren. weefsels.

Een verlaagd RBC-niveau (bloedarmoede) is zeer zorgwekkend en kan optreden als gevolg van de aanwezigheid van kanker of andere ziekten (nierfalen, enz.), als een ongewenste bijwerking van sommige vormen van chemotherapie, na toxische blootstellingen (binging op uien /knoflook, enz.), of andere oorzaken.

WBC's zijn belangrijke spelers bij het helpen van het immuunsysteem om kanker en infecties te bestrijden en om ontstekingen en weefselbeschadiging in het hele lichaam te beheersen. Er zijn kankers van de WBC's, zoals het T-cellymfoom van Cardiff, waarbij WBC-DNA is gewijzigd en cellen zich vermenigvuldigen op een manier die geen uitschakelknop heeft.

Dus kanker kan er zelfs voor zorgen dat het aantal leukocyten van een huisdier stijgt (lymfocytose) of afneemt (lymfopenie), evenals een infectie, ontsteking of een verscheidenheid aan kwalen. Bovendien kan chemotherapie de productie van WBC's uit het beenmerg negatief beïnvloeden en kan het een verlaagd aantal WBC's op een CBC veroorzaken.

PLT's zijn de cellen die bloedstolsels vormen, dus ze hebben een vitale functie om ervoor te zorgen dat de bloedtoevoer niet uit de slagaders en aders naar de buitenwereld sijpelt of wordt opgesloten op een abnormale locatie zoals de longen, huid of andere organen.

Verlaagde PLT-tellingen (trombocytopenie) kunnen optreden als gevolg van kanker, infecties (door teken overgedragen ziekten), chemotherapie, toxische blootstellingen (brodifacoum rodenticiden), immuungemedieerde ziekten (immuun gemedieerde trombocytopenie of IMTP) of andere oorzaken.

Verhoogde PLT-tellingen (trombocytose) kunnen optreden als gevolg van bloedingen door een trauma, toxische blootstelling of bepaalde endocriene aandoeningen zoals hyperadrenocorticisme (ziekte van Cushing).

Ik besteed veel tijd aan het beoordelen van de bloedwaarden van mijn patiënten en ben zeer geïnteresseerd in de betekenissen achter zowel milde als ernstige veranderingen die worden waargenomen bij bloedonderzoeken. De afbeeldingen hier zijn van een van Cardiff's pre-chemotherapie IDEXX-bloedonderzoeken, die zowel normale als abnormale waarden laat zien.

(Klik op afbeeldingen voor grotere weergave)

Sommige van zijn abnormale waarden liggen net onder de drempel van normaal en veroorzaken geen grote bezorgdheid, maar worden nauwlettend gevolgd door mij en zijn veterinaire oncoloog, Dr. Avenelle Turner van de Veterinary Cancer Group (VCG).

Verwant

7 tekenen van de ziekte van Cushing bij honden

Bloedonderzoek: wat het betekent en waarom uw huisdier het nodig heeft (Deel 1: De CBC)