Het Belang Van Enscenering Voor Huisdieren Met Kanker, Deel 3 - Urine- En Fecale Tests Voor Huisdieren Met Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Nu u hebt gelezen wat 'stadiëring' is en waarom is het belangrijk voor de huisdierkankerpatiënt? en Staging voor honden- en kattenkankerpatiënten - De bloedtestfase, het is tijd om door te gaan naar de volgende in deze serie.

Nadat we het concept van stadiëring hebben behandeld en hoe bloedonderzoek een cruciaal aspect van het stadiëringsproces is, laten we andere lichaamsstoffen bespreken die kunnen worden geëvalueerd bij het bepalen waar een huisdier zit in termen van remissie of bepaalbaar bewijs van kanker.

Urinetesten - Urineweggezondheid

De meeste eigenaren nemen de urine van hun huisdier als vanzelfsprekend aan totdat er een probleem is, zoals ongepast urineren, persen om te plassen, bloederige urine of andere alarmerende neigingen. In werkelijkheid is urine een stof die een cruciale rol speelt in het lichaam en veel belangrijke informatie geeft over de algehele gezondheid van een huisdier.

Urine wordt geproduceerd door de nieren en bestaat bijna uitsluitend uit water. De nieren (samen met de lever en het spijsverteringskanaal) werken om schadelijke gifstoffen en metabolische afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen. Toxines kunnen worden ingenomen via voedsel of water, worden opgenomen door de huid of worden geproduceerd door het proces van dagelijks functioneren en activiteit van de cellen.

Waarom hebben huisdieren urinetests nodig als onderdeel van hun kankerbehandeling?

Veel chemotherapie en andere medicijnen die gewoonlijk aan huisdieren worden voorgeschreven, worden via de nieren uitgescheiden en kunnen mogelijk als ongewenste bijwerking nierbeschadiging veroorzaken.

Cyclofosfamide (Cytoxan) wordt door de nieren geklaard en kan de binnenwand van de blaas irriteren en steriele hemorragische cystitis veroorzaken, waarbij urine bloederig lijkt en urinepatronen worden veranderd. Verhoogde waterconsumptie wordt aangemoedigd en er wordt een diureticum gegeven met de cyclofosfamide om het uit het lichaam te helpen spoelen, wat de mogelijke irritatie van de binnenkant van de blaas vermindert.

Tijdens de lopende chemotherapiebehandeling van Cardiff heeft hij vele malen cyclofosfamide gekregen en heeft hij nooit bijwerkingen op de urinewegen vertoond.

Sommige patiënten krijgen kanker van de urinewegen, waaronder de nieren (niercarcinoom, enz.) of de blaas (transitiecelcarcinoom, enz.). Als gevolg hiervan kan de kanker zelf schade aan de organen veroorzaken, wat kan leiden tot abnormale urinepatronen of urinetestresultaten.

Omdat zoveel aspecten van kanker en de behandeling ervan de urine kunnen beïnvloeden, is frequent urineonderzoek een belangrijk aspect van het stadiëringsproces.

Welke soorten urinetests worden bij huisdieren uitgevoerd?

Urineonderzoek is de basiscomponent van urine-evaluatie; het onthult een complex verhaal over urinewegen en de gezondheid van het hele lichaam.

Idealiter wordt een urinemonster verzameld via cystocentese, waarbij een naald door de buikwand in de blaas van het huisdier wordt geplaatst om een steriel monster te verkrijgen. Bij het beoordelen van urine op besmettelijke organismen zoals bacteriën, is het essentieel dat het monster rechtstreeks uit de blaas komt - niet uit de grond waar uw huisdier net heeft geplast - om nauwkeurige resultaten te verkrijgen.

Cystocentese wordt het veiligst uitgevoerd met echografische begeleiding, aangezien de blaas kan worden gevisualiseerd voordat de naald de wand doordringt en kan worden beoordeeld op conformatieproblemen (wandverdikking, enz.) of de aanwezigheid van andere afwijkingen (kristallen, stenen, enz.).

Niet-cystocentese urineonderzoeken worden als besmet beschouwd, omdat niet kan worden vastgesteld of er bacteriën zijn ontdekt die afkomstig kunnen zijn van de weefsels rond de opening van de urethra (de buis die de blaas met de buitenwereld verbindt). Toch kunnen niet-cystocentese-monsters nog steeds belangrijke informatie opleveren.

Urineonderzoek wordt vaak gecombineerd met een urinecultuur, waarbij het steriel verzamelde urinemonster op voedingsmedia wordt geplaatst en het laboratorium het monster vervolgens herhaaldelijk evalueert op bacteriegroei gedurende een incubatieperiode van een paar dagen. Als een urine positief is voor bacteriën, kunnen de antibiotica waarvoor de bacteriën gevoelig zijn, worden bepaald door middel van een proces dat Minimum Inhibitory Concentration (MIC) wordt genoemd. Op die manier kan de dierenarts het meest geschikte antibioticum voorschrijven om de specifieke infectie van een huisdier te behandelen in plaats van simpelweg een medicijn te selecteren dat al dan niet effectief is.

Soms kunnen bacteriën groeien wanneer een huisdier niet eens klinische symptomen vertoont. Dit fenomeen wordt een subklinische infectie genoemd en is belangrijk om te verhelpen voordat het huisdier urinewegsymptomen begint te vertonen of schade oploopt aan andere organen dan de blaas. Bacteriën uit de blaas kunnen opstijgen in de urineleiders (gepaarde, dunne buizen die de nier met de blaas verbinden) en nierbeschadiging veroorzaken, wat het hele proces om te bepalen hoe goed een huisdier het doet tijdens de behandeling van kanker verder zal bemoeilijken.

Urine Specifieke Zwaartekracht (USG) weerspiegelt het vermogen van de nieren om gifstoffen te concentreren in een poging ze uit het lichaam te verwijderen. Als USG te laag is, kan de oorzaak worden herleid tot een van deze aandoeningen:

• De nieren doen hun werk mogelijk niet goed en uw huisdier kan in een bepaalde mate nierfalen (nierfalen) hebben.
• Uw huisdier kan gestimuleerd worden om meer water te drinken als gevolg van een niet-nierziekteproces dat elders in het lichaam plaatsvindt (hyperadrenocorticisme, diabetes mellitus, enz.
• Het kan zijn dat uw huisdier medicijnen gebruikt die een verhoogde waterconsumptie stimuleren (corticosteroïden, diuretica, enz.).
• Voedsel of dranken met een hoog opgeloste stof (natrium, chloride, enz.) kunnen worden geconsumeerd.
• andere

Verhoogde USG treedt voornamelijk op als gevolg van uitdroging, wanneer vloeistoffen in het lichaam zich in de weefsels concentreren en er weinig overmaat is om gifstoffen via de nieren weg te spoelen.

Urineonderzoek evalueert ook andere aspecten van de nier- en andere glandulaire functie, waaronder de aanwezigheid of afwezigheid van glucose, bilirubine, ketonen, eiwitten, rode bloedcellen, witte bloedcellen, epitheelcellen, slijm, afgietsels, kristallen en meer. Bovendien houdt urineonderzoek rekening met de kleur, helderheid en pH van de urine.

Afwijkingen in een of alle bovenstaande urinewaarden kunnen helpen om een beter beeld te krijgen van de gezondheid en tolerantie voor chemotherapie.

Fecale tests - spijsverteringsstelsel en darmgezondheid

Net als urine, nemen we de normale stoelgang van onze huisdieren vaak als vanzelfsprekend aan totdat er een afwijking optreedt. Eigenaren worden meestal aangemoedigd om actie te ondernemen bij het zoeken naar een diagnose en behandeling wanneer er kak op een chique huiskamerkleed verschijnt of diarree met bloed of slijm de binnenkant van de auto spuit.

Uitwerpselen is het bijproduct van voedselconsumptie en -vertering en komt meestal prima uit de anus tot indiscretie in de voeding (iets eten wat je niet zou moeten eten), voedselveranderingen, spijsverteringskanaalinfecties (parasiet, virus, bacteriën, enz.) ziekte, kanker, enz.).

Abnormale stoelgang kan ook optreden als gevolg van bijwerkingen op medicijnen, supplementen of kruiden.

Waarom is fecaal testen een belangrijk onderdeel van de behandeling van kanker?

Fecale patronen helpen bij het bepalen van de kwaliteit van leven van een huisdier. Als een huisdier constant diarree heeft of niet goed kan staan en hurken om een stoelgang te krijgen, of als het dier vaak in de ontlasting valt, wordt de kwaliteit van leven minder dan ideaal.

Als uw huisdier een behandeling voor kanker ondergaat en zijn behandeling ervoor zorgt dat hij vaker diarree heeft dan normale ontlasting, dan is zijn kwaliteit van leven verminderd. Maar is zijn diarree het gevolg van zijn chemotherapie, gastro-intestinale infecties, voedselveranderingen of een andere kwaal? Dit is niet bekend, tenzij baseline- of geavanceerde fecale tests worden uitgevoerd om de onderliggende oorzaak of oorzaken te helpen bepalen.

In mijn dierenartspraktijk lopen mijn hondenpatiënten vaak op trottoirs of in grasvelden in Los Angeles. Als gevolg hiervan kunnen ze in hun dagelijks leven in contact komen met een verscheidenheid aan bacteriën, virussen en parasieten. Ik voer routinematig elke 3-12 maanden een baseline screening op parasieten uit, afhankelijk van hun mogelijke blootstelling aan parasieten (in parken, kinderdagverblijven, enz.).

Naast het streven om het spijsverteringskanaal vrij van parasieten te houden door een levensstijl van minimale blootstelling na te streven, een volledig voedseldieet te eten, sportsupplementen voor de darmen te nemen (pre- en probiotica, enz.), De parasietstatus van een huisdier te kennen vóór klinische tekenen van ziekte optreden is een cruciale welzijnspraktijk.

De basislijntest die ik uitvoer voor fecale parasieten wordt een Idexx Fecal Panel Comp genoemd, die een evaluatie van eicellen en parasieten onder de microscoop omvat, en een ELISA-test (Enzyme Linked Immunosorbent Assay) voor giardia, haakworm, rondworm en zweepworm. Deze grondige evaluatie is een goed begin.

Als een patiënt symptomen van het spijsverteringskanaal heeft en er zijn geen parasieten bij de baselinetests, dan kunnen geavanceerde tests, zoals een IDEXX Canine of Feline Diarree Panel, helpen bij het vinden van bewijs van bepaalde bacteriën, virussen en parasieten die niet zo zijn. gemeenschappelijk.

Dus ook al ondergaat uw huisdier kankerbehandeling en alle energie wordt gericht op het doden van kankercellen, het is van cruciaal belang om de routinematige controle van de urine, uitwerpselen en andere aspecten van de gezondheid van het hele lichaam bij te houden.