Hoe Nuttig Is De Nieuwe Niertest Bij Honden En Katten?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

IDEXX Laboratories is bezig met het uitrollen van een nieuwe test waarvan ze zeggen dat ze "nierziekte bij katten en honden maanden of jaren eerder detecteert dan standaard screeningtechnologieën." Is de SDMA-test (symmetrische dimethylarginine) echt de doorbraak die wordt geadverteerd?

Eerst wat achtergrond…

De “standaard screeningtechnologieën” waarnaar IDEXX verwijst, zijn de bloedchemieparameters bloedureumstikstof (BUN) en creatinine en soortelijk gewicht urine. Wanneer een dierenarts vermoedt dat een hond of kat een nierziekte heeft, zal hij of zij bloedonderzoek en een urineonderzoek laten uitvoeren waarin deze parameters worden meegenomen. Als de BUN- en/of creatininespiegels hoog blijken te zijn en het soortelijk gewicht van de urine laag is, kan de diagnose nierziekte worden gesteld. Het probleem is dat het soortelijk gewicht van de urine pas begint te dalen als ongeveer tweederde van de nierfunctie verloren is gegaan, en BUN en creatinine stijgen wanneer meer dan driekwart van de nierfunctie is verdwenen. Vertrouwen op deze bevindingen betekent dat we chronische nierziekte pas heel laat in het spel diagnosticeren.

Volgens IDEXX:

De nieuwe SDMA-test brengt daar verandering in. In een recent klinisch onderzoek toonden onderzoekers van de Oregon State University aan dat SDMA de ziekte veel eerder in de ziekteprogressie identificeerde, toen de nier veel minder schade had opgelopen die resulteert in permanent functieverlies - tot vier jaar eerder bij ten minste één dier. Gemiddeld ontdekte SDMA nierziekte wanneer slechts 40% van de functie verloren was gegaan en, in sommige gevallen, 25% van de functie.

Voor nu moeten we hen op hun woord geloven. Al het onderzoek dat ik heb gezien over het gebruik van SDMA bij honden en katten (inclusief het onderzoek waarnaar hierboven wordt verwezen) is, althans gedeeltelijk, gesponsord door IDEXX. Maar zelfs als onafhankelijk onderzoek deze bevindingen uiteindelijk bevestigt, is mijn echte vraag: "Zal eerdere detectie zo nuttig blijken te zijn?"

De standaardbehandeling voor chronische nierziekte is in wezen ondersteunend en symptomatisch. Vloeistoftherapie (intraveneus, subcutaan of oraal) helpt bij het corrigeren en voorkomen van uitdroging en het verlagen van BUN-, creatinine- en fosforgehaltes. Een combinatie van medicijnen en voedingssupplementen kan ook worden gegeven om problemen te behandelen die secundair zijn aan chronische nierziekte, zoals hoge fosfor- en lage kaliumspiegels, hoge bloeddruk, verlies van eiwit in de urine, gastro-intestinale ulcera en bloedarmoede, maar geen van deze interventies is preventief van aard en mogen alleen worden ingesteld wanneer afwijkingen opduiken bij standaard diagnostische tests.

De enige aanbevelingen die ik kan voorzien op basis van een verhoogde SDMA-test wanneer al het andere normaal lijkt, zijn:

• Zorg voor voldoende wateropname door indien mogelijk over te schakelen op ingeblikt voedsel (vooral voor katten) en/of door te benadrukken dat vers water altijd direct beschikbaar moet zijn.
• Voer een dieet dat voldoet aan de eiwitbehoefte van de hond of kat, maar deze niet veel overtreft, en is gemaakt van hoogwaardige eiwitbronnen.
• Vermijd alles dat de nierfunctie kan verslechteren (bijv. lage bloeddruk tijdens anesthesie en toxines waarvan bekend is dat ze de nieren beschadigen)
• Controleer nauwlettend op een verslechtering van de nierfunctie die erop kan wijzen dat meer behandeling nodig is.

… maar zijn die aanbevelingen niet echt van toepassing op alle honden en katten, ongeacht de resultaten van een SDMA-test?

Ik hoop zeker dat deze nieuwe test resulteert in een langere levensduur en een betere kwaliteit van leven voor honden en katten met een nierziekte, maar in werkelijkheid zal alleen tijd en onafhankelijk onderzoek uiteindelijk uitwijzen hoe nuttig het is.

Dr. Jennifer Coates