Wat Veroorzaakt Dat Oudere Honden Hartgeruis Hebben?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Gereviewd en bijgewerkt voor nauwkeurigheid op 23 mei 2019, door Dr. Jennifer Coates, DVM

Is bij uw oudere hond van een klein ras een nieuw hartgeruis vastgesteld? Als dat zo is, is waarschijnlijk de oorzaak van myxomateuze mitralisklepdegeneratie (MMVD).

Zoals het American College of Veterinary Internal Medicine zegt, is MMVD "het meest voorkomende verworven type hartaandoening en [oorzaak van] nieuw geruis bij oudere honden."

De aandoening wordt soms ook wel endocardiose of degeneratieve mitralisklepziekte genoemd.

Om het effect te begrijpen dat deze aandoening heeft op honden en hoe deze het beste kan worden behandeld, moet u een basiskennis hebben van de anatomie en functie van het hart.

Hartkleppen en hartgeruis bij honden

De mitralisklep is een van de vier kleppen in het hart die ervoor zorgen dat het bloed in de goede richting blijft stromen. Het bevindt zich tussen het linker atrium en de linker ventrikel van het hart.

Het "lub-dub" geluid dat we associëren met een gezond hart is het geluid van hartkleppen die sluiten; het zou alles moeten zijn wat een dierenarts hoort als hij met een stethoscoop naar het hart van een hond luistert.

Honden van kleine rassen hebben een genetische neiging om pathologische veranderingen aan hun mitraliskleppen te ontwikkelen. Dit is MMVD.

We weten niet precies waarom of hoe het gebeurt, maar de klepbladen die normaal dun zijn, worden onregelmatig verdikt, met in veel gevallen bultjes aan de randen. Deze veranderingen zorgen ervoor dat de bijsluiters niet sluiten zoals het hoort.

De klep begint te lekken, waardoor de bloedstroom eromheen turbulent wordt. Het geluid dat dit maakt, wordt een hartgeruis genoemd.

In het geval van MMVD treedt het geruis op tussen de normale "lub" en "dub" hartgeluiden. Geruis is het duidelijkst te horen op een bepaald punt aan de linkerkant van de borst van de hond.

Diagnose van de oorzaak van het hartgeruis van een hond

Deze aandoening komt zo vaak voor dat wanneer dierenartsen een kenmerkend geruis horen bij een oudere hond van een klein ras, het niet onredelijk is om aan te nemen dat het wordt veroorzaakt door MMVD, tenzij het tegendeel is bewezen.

De diagnose kan worden bevestigd wanneer een röntgenfoto een vergroot linker atrium onthult en geen andere mogelijke oorzaken voor het geruis, maar een echocardiogram (echografie van het hart) is soms nodig om een definitieve diagnose te stellen.

Hoesten is meestal het eerste symptoom van MMVD bij honden. Het linker atrium wordt groter als gevolg van het te vol zijn met bloed dat door de lekkende klep uit de linker hartkamer "terugspoelt". Het abnormaal grote linker atrium drukt op de luchtwegen van de hond, wat leidt tot compressie, irritatie en hoesten.

MMVD is een progressieve ziekte. De mitralisklep raakt steeds meer vervormd en kan zijn werk niet meer doen, wat een verslechterende hoest en soms een progressie tot congestief hartfalen veroorzaakt.

Behandeling van myxomateuze mitralisklepdegeneratie bij honden

Honden die MMVD hebben zonder congestief hartfalen (CHF) kunnen eenvoudig worden gecontroleerd op een verslechtering van hun toestand. Indien nodig zal een dierenarts een hoestonderdrukker voorschrijven. Studies hebben geen duidelijk voordeel aangetoond bij het starten van een andere vorm van therapie voordat CHF aanwezig is.

Natuurlijk wilt u CHF zo snel mogelijk opvangen, dus plan minstens twee keer per jaar controles met uw dierenarts en maak zo snel mogelijk een afspraak als het hoesten van uw hond verergert.

Als zich CHF ontwikkelt, moet de standaardbehandeling (bijvoorbeeld enalapril, furosemide en pimobendan) voor die aandoening onmiddellijk worden gestart.

Sommige honden met MMVD ontwikkelen zich snel naar CHF; anderen nooit.

Een recent onderzoek kan dierenartsen helpen te voorspellen welke honden het grootste risico lopen op CHF. Deze bevindingen kunnen dierenartsen helpen te bepalen welke patiënten het nauwst moeten worden gecontroleerd, zodat we de zorg voor honden met myxomateuze mitralisklepziekte kunnen verbeteren.