Vergroot Hart (verwijde Cardiomyopathie) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Beoordeeld en bijgewerkt voor nauwkeurigheid op 10 juli 2019, door Dr. Natalie Stilwell, DVM, MS, PhD

Gedilateerde cardiomyopathie (DCM) is een ziekte van de hartspier die wordt gekenmerkt door een vergroot hart dat niet goed functioneert. Dit is wat u moet weten over cardiomyopathie bij honden, van de symptomen en hoe het hun lichaam beïnvloedt tot diagnose en behandeling.

Wat doet DCM met het hart en de longen van een hond?

In de meeste gevallen van DCM bij honden worden de ventrikels (lagere kamers van het hart) vergroot, hoewel in sommige gevallen ook vergroting van de boezems (bovenste hartkamers) gepaard gaat.

Met DCM wordt de spierwand van het hart dunner, waardoor het het vermogen verliest om bloed naar de rest van het lichaam te pompen.

Als gevolg hiervan kan vocht zich ophopen in bepaalde weefsels, waaronder de longen.

Indien onbehandeld, wordt de aangetaste hartspier uiteindelijk overweldigd door het verhoogde vloeistofvolume, wat resulteert in congestief hartfalen (CHF).

Symptomen van gedilateerde cardiomyopathie bij honden

De belangrijkste symptomen van DCM zijn onder meer:

• Lethargie
• anorexia
• Moeizame ademhaling
• Hijgen
• hoesten
• Abdominale distensie
• Plotselinge ineenstorting

In sommige gevallen kunnen honden met preklinische DCM (voordat de symptomen verschijnen) een twijfelachtige diagnose krijgen als ze in goede gezondheid lijken te verkeren.

Aan de andere kant kan een grondig lichamelijk onderzoek enkele van de subtiele symptomen van DCM onthullen, zoals:

• Pulstekorten
• Voortijdige hartcontracties die ontstaan in of boven de ventrikels
• Langzame capillaire hervultijd in het slijmvliesweefsel (bijv. tandvlees wordt langzaam weer roze nadat er zachtjes op is gedrukt), wat wijst op een slechte bloedsomloop
• Ademhaling klinkt gedempt of krakend door de aanwezigheid van vocht in de longen

Oorzaken van DCM bij honden

De incidentie van DCM bij honden neemt toe met de leeftijd en treft meestal honden van 4-10 jaar oud.

Hoewel de definitieve oorzaak van DCM bij honden onbekend is, wordt aangenomen dat de ziekte verschillende factoren heeft, waaronder voeding, infectieziekte en genetica.

Gebleken is dat voedingstekorten gerelateerd aan taurine en carnitine bijdragen aan de vorming van DCM bij bepaalde rassen, zoals Boxers en Cocker Spaniels.

Er zijn ook aanwijzingen dat sommige rassen een genetische gevoeligheid voor DCM hebben, zoals de Dobermann Pinscher, Boxer, Newfoundland, Scottish Deerhound, Irish Wolfhound, Great Dane en Cocker Spaniel. Bij sommige rassen, vooral de Duitse Dog, lijken mannetjes vatbaarder voor DCM dan vrouwtjes.

Diagnose

Naast een grondig lichamelijk onderzoek zijn bepaalde medische tests nodig om een diagnose van DCM bij honden te bevestigen en andere ziekten uit te sluiten.

Radiografische beeldvorming (röntgenfoto) kan onthullen dat de hond een vergroot hart heeft en vocht in of rond de longen.

Een elektrocardiogram (EKG) kan een aritmie (of onregelmatige hartslag) of ventriculaire tachycardie (abnormaal snelle hartslag) onthullen. In sommige gevallen kan een 24-uurs ECG (Holter-monitor) nodig zijn om abnormale hartactiviteit volledig te karakteriseren.

Een echografie van het hart, ook wel een echocardiogram genoemd, is nodig om DCM definitief te diagnosticeren. Deze test onderzoekt de dikte van de hartspier en het vermogen van elke kamer om bloed te pompen.

In het geval van DCM zal een echocardiogram vergroting van een of meer hartkamers onthullen, samen met een verminderd contractiel vermogen van de hartspier.

Behandeling

Behandeling voor DCM is veelzijdig en omvat meestal verschillende medicijnen die worden gebruikt om het pompvermogen van het hart te vergroten en eventuele aritmieën te beheersen.

Een diureticum kan ook worden toegediend om vochtophoping in verschillende weefsels te verminderen, en een vasodilatator kan worden gegeven om de bloedvaten te verwijden en de bloedsomloop te verbeteren.

Behalve in gevallen waarin een hond ernstig is aangetast door de ziekte, zou langdurige ziekenhuisopname niet nodig moeten zijn.

Wonen en Management

Afhankelijk van de onderliggende oorzaak van de ziekte, kan DCM bij honden progressief zijn en niet genezen. Daarom is de prognose op lange termijn relatief slecht voor honden met klinische tekenen van hartfalen.

Frequente vervolgonderzoeken worden meestal aanbevolen om de voortgang van de ziekte te beoordelen. Beoordeling kan thoraxfoto's, bloeddrukmeting, ECG en bloedonderzoek omvatten.

U moet ook de algehele houding van uw hond in de gaten houden en alert blijven op uiterlijke tekenen van ziekteprogressie, zoals moeizame ademhaling, hoesten, flauwvallen, lethargie of een opgezwollen buik.

Ondanks therapie en gewetensvolle zorg bezwijken de meeste honden met DCM uiteindelijk aan de ziekte.

Uw dierenarts zal u adviseren over de prognose van uw huisdier op basis van de progressie van de ziekte op het moment van diagnose. Over het algemeen krijgen honden met deze aandoening 6-24 maanden te leven.

Dobermann Pinschers hebben de neiging om ernstiger door deze ziekte te worden getroffen en zullen over het algemeen niet langer dan zes maanden overleven nadat de diagnose is gesteld. In dit geval kan uw dierenarts u adviseren over behandelingsopties om uw hond zo comfortabel mogelijk te houden.