Hypertrofische Cardiomyopathie (HCM) Bij Katten - Hartziekte Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hypertrofische cardiomyopathie, of HCM, is de meest voorkomende hartziekte bij katten. Het is een ziekte die de hartspier aantast, waardoor de spier verdikt wordt en het bloed niet meer door het hart en de rest van het lichaam kan worden gepompt.

Katten die lijden aan cardiomyopathie zijn meestal van middelbare leeftijd tot oudere katten. Het is echter niet onmogelijk om de ziekte ook bij jongere katten te zien. Het treft zowel mannen als vrouwen. Hoewel elke kat HCM kan ontwikkelen, is bekend dat sommige rassen een genetische aanleg voor de ziekte hebben. Momenteel zijn er genetische tests die de genmutatie kunnen detecteren die verantwoordelijk is voor HCM bij Maine Coons en Ragdolls.

Gevallen van hypertrofische cardiomyopathie variëren van mild tot levensbedreigend. Symptomen die worden gezien zijn lethargie, verminderd activiteitenniveau, snelle en/of moeizame ademhaling en mogelijk ademen met open mond, vooral bij opwinding of inspanning. Soms wordt ook een opgezette buik (ascites) gezien. Andere tekenen die kunnen worden gezien zijn plotselinge zwakte en episodes van collaps. Helaas is een plotselinge dood ook een mogelijkheid bij katten met HCM.

Bij sommige katten met HCM kan zich een bloedstolsel vormen en vast komen te zitten aan het einde van de aorta, wat zwakte of verlamming van de achterpoten veroorzaakt. Dit is een uiterst pijnlijke aandoening voor de aangedane kat en een ernstige complicatie van HCM.

De diagnose van hypertrofische cardiomyopathie is afhankelijk van een grondig lichamelijk onderzoek door uw dierenarts. Röntgenfoto's van de borstkas van uw kat en een echocardiogram (een echografie van het hart) worden meestal uitgevoerd om het hart en de hartspier te visualiseren. Bloedonderzoek en andere diagnostische tests kunnen nodig zijn om andere ziekten uit te sluiten.

Behandeling van hypertrofische cardiomyopathie moet worden afgestemd op de individuele kat. Voor katten die lijden aan congestief hartfalen als gevolg van HCM, zijn diuretica zoals furosemide meestal de eerste behandelingslijn. ACE-remmers zoals enalapril of benazepril worden soms ook gebruikt om de hartaandoening te behandelen. Andere medicijnen die door uw dierenarts kunnen worden voorgeschreven, zijn diltiazem, atenolol of propranolol.

Bij katten met een risico op stolselvorming kunnen ook anticoagulantia zoals aspirine of clopidogrel worden voorgeschreven. Zorg ervoor dat u de aanwijzingen van uw dierenarts nauwlettend opvolgt met eventuele medicijnen die voor uw kat zijn voorgeschreven.

De prognose voor katten met hypertrofische cardiomyopathie varieert afhankelijk van de ernst van de ziekte. Het verloop van de ziekte kan ook behoorlijk variabel zijn. Sommige katten kunnen slechts milde hypertrofie (verdikking van de hartspier) ontwikkelen en lijden weinig aan compromissen in de hartfunctie, terwijl andere katten overgaan in een ernstigere ziekte. HCM kan snel verslechteren over een periode van maanden, of het kan langzaam vorderen over meerdere jaren. De ernst ervan kan gedurende vele jaren niet veranderen en dan plotseling verergeren. Sommige katten met HCM overlijden heel plotseling, ook al hadden ze voorheen geen klinische symptomen van een hartaandoening.

Katten met een milde vorm van HCM kunnen jarenlang overleven en een relatief normaal leven leiden. Katten met een ernstigere ziekte hebben een beter bewaakte prognose. Zodra zich tekenen van hartfalen ontwikkelen, wordt de prognose slechter.

Katten met hypertrofische cardiomyopathie moeten thuis nauwlettend worden geobserveerd en moeten ook worden gecontroleerd door middel van regelmatige veterinaire onderzoeken.

Heeft u met een kat geleefd of leeft u momenteel met een kat met hypertrofische cardiomyopathie? Hoe ga je om met de ziekte van je kat?

Dr. Lorie Huston