Fibrotische Verharding Van De Longen Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Longfibrose bij katten

Katten kunnen aan vele vormen van longontsteking lijden, waaronder longfibrose. De ontwikkeling van deze ziekte resulteert in ontsteking en littekens van de kleine luchtzakjes van de longen en het longweefsel van de kat. De reactieve littekenvorming van de longen resulteert in de opbouw van fibrotisch weefsel, waarbij het weefsel overmatig dik wordt, waardoor het vermogen van de aangetaste zakjes om zuurstof in de bloedbaan te brengen wordt verminderd. Daarom, naarmate de ziekte vordert, wordt er minder zuurstof in de weefsels van het lichaam doorgegeven wanneer de kat ademt.

De factoren die longfibrose initiëren zijn nog onbekend; er worden echter erfelijke factoren en een verscheidenheid aan microverwondingen aan de luchtzakken vermoed. Recent bewijs suggereert ook abnormale wondgenezing in de long als een mechanisme voor fibrose. Het kan gelijktijdig met kanker bij katten voorkomen. Getroffen katten zijn meestal van middelbare leeftijd of bejaard.

De aandoening of ziekte die in dit medische artikel wordt beschreven, kan zowel honden als katten treffen. Als je meer wilt weten over hoe deze ziekte honden treft, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.

Symptomen en typen

De tekenen en symptomen die de kat vertoont, verlopen over het algemeen langzaam; waaronder:

• anorexia
• cyanose
• Lethargie
• Hoest (niet-productief)
• Kortademigheid
• Verhoogde ademhalingsfrequentie en inspanning
• Open mond ademen/hijgen
• Oefening intolerantie

Oorzaken

De onderliggende oorzaak van longfibrose is meestal onbekend (idiopathisch). Het kan echter ook te wijten zijn aan:

• Genetica
• Virale infecties)
• Acute ontsteking aan de alvleesklier
• Toxines of drugs
• Zuurstoftoxicose (een pathologische aandoening veroorzaakt door zuurstof)
• Milieuschade (bijv. blootstelling aan vervuilde lucht of sigarettenrook)

Diagnose

Het grootste probleem bij het diagnosticeren en behandelen van longfibrose is dat de ziekte al ver kan zijn voordat de symptomen beginnen te verschijnen.

Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en röntgenfoto's van de borst. Andere diagnostische hulpmiddelen zijn onder meer een echocardiografie om te bepalen of het hart is vergroot, een computertomografie (CT) -scan om de longen van de kat driedimensionaal te bekijken en biopsiemonsters van de aangetaste weefsels voor microscopisch onderzoek.

Behandeling

Uw kat heeft mogelijk extra zuurstof nodig; in dat geval zal het in het ziekenhuis worden opgenomen. Dit is een levensbedreigende ziekte en kan terminaal zijn als deze niet onmiddellijk en adequaat wordt behandeld. Om die reden zal de behandeling gericht zijn op ondersteuning en op het beheersen van de symptomen om de kwaliteit van leven te verbeteren.

Als de kat zwaarlijvig is, kunnen er verdere behandelingscomplicaties zijn omdat het ventilatie (ademhaling) kan belemmeren. Gewichtsverlies zal de symptomen van ademhalingsstoornissen verminderen.

Uw dierenarts kan in eerste instantie ontstekingsremmende doseringen prednison voorschrijven, en de dosering in de loop van een maand afbouwen als er geen onderliggende infectie is. Er zijn ook enkele antifibrotische middelen die nuttig kunnen zijn, evenals luchtwegverwijders (geneesmiddelen die zijn gemaakt om de luchtwegen te verwijden en de bronchiale weefsels te ontspannen) om de ademhaling van uw kat te bevorderen.

Wonen en Management

U moet de blootstelling van de kat aan stof of dampen elimineren. Dit is een progressieve aandoening met een bewaakte prognose; katten met longfibrose overleven over het algemeen slechts enkele weken tot enkele maanden. Vanwege de mogelijkheid van snelle achteruitgang moeten katten intensief worden gecontroleerd.

Pulmonale hypertensie en rechterhartfalen ontwikkelen zich vaak bij elke ernstige, chronische longziekte. Uw dierenarts wil mogelijk longbiopten herhalen om de voortgang van de kat en de effectiviteit van de behandeling te volgen. Een positieve respons op de behandeling zal resulteren in een toename van de mobiliteit.