Inhoudsopgave:
2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12
Pneumothorax bij katten
Pneumothorax is de medische term voor een ophoping van lucht in het gebied tussen de borstwand van de kat en de longen (de pleuraholte). Het kan worden gecategoriseerd als traumatisch of spontaan, en gesloten of open.
Zowel honden als katten zijn vatbaar voor pneumothorax. Als je meer wilt weten over hoe deze ziekte honden treft, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.
Symptomen en typen
Er zijn vier hoofdcategorieën van pneumothorax: traumatisch, spontaan, gesloten en open. Symptomen variëren afhankelijk van het type pneumothorax, hoewel enkele veelvoorkomende symptomen snelle ademhaling (tachypneu), ademhalingsmoeilijkheden (dyspnoe), oppervlakkige snelle ademhaling vanuit de buik en snelle hartslag (tachycardie) zijn.
Traumatische pneumothorax, die optreedt wanneer lucht zich ophoopt in de pleuraholte en het gevolg is van een soort trauma, zoals een auto-ongeluk, kan duidelijk worden door de tekenen van shock.
Katten met spontane pneumothorax daarentegen kunnen longziekte vertonen. Spontane pneumothorax is het gevolg van een niet-traumatische oorzaak en kan primair zijn (wat betekent dat het optreedt in de afwezigheid van een onderliggende longziekte) of secundair (wat betekent dat het geassocieerd is met een soort onderliggende longziekte).
Open pneumothorax treedt op wanneer er een defect is in het ademhalingssysteem, zoals een punctie in de borstwand, waardoor contact tussen de pleuraholte en de buitenlucht ontstaat; gesloten pneumothorax, ondertussen, wordt geïdentificeerd als pneumothorax zonder ademhalingsdefecten.
Traumatische pneumothorax is over het algemeen open, terwijl spontane pneumothorax altijd gesloten is.
Een ander type pneumothorax is spanningspneumothorax, waarbij lucht wordt overgebracht naar de pleuraholte tijdens regelmatige inademing, vast komt te zitten en een eenrichtingsoverdracht van lucht naar de pleuraholte veroorzaakt.
Oorzaken
Oorzaken variëren afhankelijk van het type pneumothorax. Traumatische pneumothorax kan het gevolg zijn van een traumatisch incident, zoals een auto-ongeluk, dat leidt tot doordringende verwondingen van de nek of borst. Een chirurgische incisie in de borstkas of perforatie van de slokdarm tijdens de operatie kan ook leiden tot traumatische pneumothorax.
Spontane pneumothorax kan ondertussen worden veroorzaakt door een vreemd lichaam in de long, longkanker of abces, longziekte veroorzaakt door parasieten of de ontwikkeling van blaarachtige structuren in de longen van de kat, bekend als pulmonale bullae.
Diagnose
Twee primaire diagnostische procedures kunnen worden uitgevoerd in gevallen van vermoedelijke pneumothorax: thoracocentese en bronchoscopie. Thoracocentese, waarbij een intraveneuze (IV) katheter bevestigd aan een verlenging in de pleuraholte wordt ingebracht, kan de diagnose bevestigen en kan ook worden gebruikt om lucht uit de pleuraholte te verwijderen. Bronchoscopie omvat het gebruik van een dunne buis met daaraan een kleine camera, die via de mond in de luchtwegen wordt ingebracht. Dit kan het beste worden gedaan als er aanwijzingen zijn voor tracheaal of groot luchtwegtrauma.
Aanvullende diagnostische technieken kunnen röntgenbeeldvorming van de borstkas en urineanalyse omvatten.
Behandeling
Katten met pneumothorax moeten in het ziekenhuis worden behandeld totdat de ophoping van lucht in de pleuraholte is gestopt of gestabiliseerd. Er moet zoveel mogelijk lucht uit de pleuraholte worden verwijderd en zuurstoftherapie moet worden gegeven totdat uw huisdier is gestabiliseerd. Luchtverwijdering kan worden uitgevoerd via thoracocentese, waarbij een intraveneuze (IV) katheter die aan een verlenging is bevestigd, in de pleuraholte wordt ingebracht.
In geval van een traumatische open pneumothorax moeten de open wonden in de borstkas van de kat zo snel mogelijk worden schoongemaakt en afgedekt met een luchtdicht verband, en later operatief worden gerepareerd. De toediening van intraveneuze (IV) vloeistoffen is ook vaak nodig in geval van trauma.
Wonen en Management
Na de eerste behandeling moet de activiteit van de kat gedurende ten minste een week ernstig worden beperkt om de kans op herhaling te minimaliseren. Vitale functies, waaronder ademhalingsfrequentie en pols, moeten worden gecontroleerd op symptomen van herhaling.
Verdere zorg hangt af van het type pneumothorax dat uw kat treft en de ernst van zijn gezondheid. Uw dierenarts zal u adviseren hoe u uw kat kunt nazorgen tot aan het vervolgonderzoek.
preventie
Een belangrijke manier om traumatische pneumothorax te voorkomen, is door katten opgesloten te houden en weg te houden van gevaarlijke gebieden zoals wegen, waar ze het meest waarschijnlijk gewond raken.
Aanbevolen:
Ontsteking Midden Op De Borst Bij Katten - Mediastinitis Bij Katten
Hoewel zeldzaam bij katten, kan een ontsteking van het midden van de borst (mediastinitis) in ernstige gevallen levensbedreigend zijn
Bloed In De Urine, Dorst Bij Katten, Overmatig Drinken, Pyometra Bij Katten, Urine-incontinentie Bij Katten, Proteïnurie Bij Katten
Hyposthenurie is een klinische aandoening waarbij de urine chemisch uit balans is. Dit kan te wijten zijn aan een trauma, abnormale afgifte van hormonen of overmatige spanning in de nieren
Ophoping Van Vocht In De Longen (niet Door Hartziekte) Bij Katten In
Er zijn verschillende factoren die veranderingen in de doorlaatbaarheid van de longbloedvaten kunnen veroorzaken. Katten die oedeem hebben als gevolg van een hersenaandoening, een beet door een elektrische snoer of een obstructie van de bovenste luchtwegen, kunnen een systemische afgifte van catecholamines (n
Ophoping Van Lucht Tussen Borst En Longen Bij Honden
Pneumothorax is de medische term voor een ophoping van lucht in de pleuraholte, het gebied tussen de borstwand en de longen. Het kan worden gecategoriseerd als traumatisch of spontaan, en gesloten of open
Ophoping Van Vocht In De Longen (niet Door Hartziekte) Bij Honden
Niet-cardiogeen oedeem wordt veroorzaakt door een verhoogde doorlaatbaarheid (of het vermogen om door te gaan, zoals door osmose) van de bloedvaten van de longen. Deze verhoogde permeabiliteit leidt tot lekkage van vloeistof in de longen, waardoor oedeem of zwelling ontstaat