Evidence-based Geneeskunde Versus Beste Gissingen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Er zijn veel grijze gebieden in de veterinaire kankerzorg. Zelden ben ik er zeker van dat een bepaalde behandelingsoptie of chirurgische strategie of chemotherapieprotocol "absoluut het beste" actieplan is voor een bepaalde patiënt.

Mijn onzekerheid komt niet voort uit een gebrek aan kennis of ervaring; het komt voort uit een gebrek aan op bewijs gebaseerde informatie om mijn besluitvormingsproces te begeleiden.

Het beoefenen van op bewijs gebaseerde geneeskunde betekent dat ik gewetensvol alleen de huidige beste zou onderzoeken explore bewijs bij het nemen van beslissingen over de zorg voor mijn patiënten. Dit vereist het doorzoeken van onderzoekssamenvattingen en het nauwkeurig onderzoeken van details in de rapporten om de toepasbaarheid van dergelijk werk te bepalen voor het specifieke huisdier dat aan mij in de onderzoekskamer wordt gepresenteerd.

Evidence based vertelt me bijvoorbeeld dat het optimale behandelplan voor een hond met de diagnose multicentrisch lymfoom een chemotherapieprotocol voor meerdere geneesmiddelen is dat over een periode van zes maanden wordt toegediend. Dit combineert de laagste kans op bijwerkingen met de langst verwachte overlevingstijd. Evenzo vertelt onderzoek me dat de prognose van de patiënt zonder behandeling slechts 2-3 maanden is.

Deze statistieken zijn gebaseerd op gegevens die zijn verzameld tijdens onderzoeken die specifiek zijn ontworpen om te kijken naar de uitkomst van veel honden met de diagnose lymfoom die op een vergelijkbare manier zijn behandeld, waardoor conclusies kunnen worden getrokken die van toepassing zijn op een bredere subgroep van patiënten.

Het tegenovergestelde van evidence-based medicine is het idee dat "alles dat kan helpen en geen pijn doet" een geldige optie is voor het behandelingsregime van een patiënt. Deze benadering is niet gebaseerd op feitelijke informatie, maar op 'zachte bevindingen', zoals persoonlijke ervaringen, anekdotes of zelfs dubbelzinnige beste schattingen.

Er zijn verschillende gebreken aan deze laatste benadering van het beoefenen van geneeskunde, namelijk de veronderstelling dat het niet schadelijk is. Zelfs als er geen positieve respons op therapie is, betekent dit niet dat er geen potentieel negatief resultaat is.

Eigenaren benaderen me vaak met vragen over niet-geteste remedies waarover ze op internet hebben gelezen of die zijn voorgesteld door een zorgzame vriend, familielid, fokker, therapeut, enz. Hoewel sommige van deze zogenaamd "ongevaarlijke" opties waarschijnlijk echt onschadelijk zijn, mijn zorg is dat de negatieve effecten van anderen potentieel enorm worden onderschat.

Als eigenaren bijvoorbeeld vragen of ze hun honden Gatorade voeren als ze zich ziek voelen, is het onwaarschijnlijk dat ze hun huisdieren daarmee schaden. Ik informeer hen dat de kleine hoeveelheid vloeistof die ze oraal aan hun huisdier kunnen geven niet genoeg glucose (suiker) en elektrolyten zal leveren om acute uitdroging te keren, maar zolang er geen kunstmatige xylitol-zoetstof in het product zit, is de kans schade is minimaal. Ik kan geen specifieke studie bedenken die mijn veronderstelling bewijst, maar ik ben toch tevreden met mijn conclusie.

De grotere problemen zijn die schijnbaar onschuldige therapieën waar op bewijs gebaseerde informatie schaars maar twijfelachtig genoeg is om bezorgdheid te wekken voor een schadelijk effect. Overweeg de vermeende voordelen van antioxidantsupplementen voor honden en katten.

Onderzoek ondersteunt het concept dat antioxidanten cellen kunnen beschermen tegen schade door vrije radicalen - in reageerbuizen en levende dieren. Tegengesteld onderzoek heeft echter aangetoond dat antioxidanten het risico op ziekten (bijvoorbeeld kanker) kunnen verhogen en de gunstige effecten van behandelingen zoals chemotherapie kunnen tegengaan.

Het is verrassend moeilijk voor een arts om te weten hoe hij de evidence-based geneeskunde onder controle kan houden en ervoor kan zorgen dat de optimale zorgstandaard aan zijn patiënten wordt geboden. Ik ben misschien niet altijd in staat om op onderzoek gebaseerde informatie te gebruiken om beslissingen te nemen over de zorg voor mijn patiënten, maar ik ben ook op mijn hoede om een optie te accepteren, simpelweg omdat "het geen kwaad kan".

Ik besteed veel tijd aan het onderzoeken van opties, het raken van muren en gefrustreerd zijn door het gebrek aan bevestigende gegevens om het besluitvormingsproces te begeleiden. Dit proces stelt me in staat om de grootste verantwoordelijkheid die ik heb jegens mijn patiënten te behouden: "eerst, geen kwaad doen".

Dr. Joanne Intile