Nierfiltratieproblemen Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Nefrotisch syndroom bij katten

Een van de belangrijkste methoden van het lichaam voor het afvoeren van afvalproducten is door de vorming en vorming van urine. Dit proces vindt plaats in de nier, waar doordringbare clusters van haarvaten, glomeruli genaamd, functioneren om afvalstoffen uit het bloed te filteren en zo de vorming van urine tot stand te brengen. Wanneer filtratiecellen (podocyten) in de glomeruli van de nier beschadigd raken, hetzij door immuuncomplexen in het bloed (glomerulonefritis genaamd), hetzij door dichte afzettingen van hard eiwit (amyloïde) - waarvan de abnormale accumulatie amyloïdose wordt genoemd - degeneratie van de nieren buisvormig systeem ontstaat. Deze degeneratie van het buisvormige systeem wordt medisch aangeduid als nefrotisch syndroom. Patiënten met nefrotisch syndroom verliezen te veel noodzakelijke eiwitten in de urine; een aandoening die medisch proteïnurie wordt genoemd. Twee van deze eiwitten zijn albumine, dat helpt om de bloeddruk te handhaven en het bloed in de bloedvaten te houden, en antitrombine III, dat de vorming van bloedstolsels voorkomt.

Wanneer er meer dan 3,5 g eiwitten per dag verloren gaat, daalt de bloeddruk en blijft er minder bloed in de bloedvaten. Bijgevolg werken de nieren om natrium in het lichaam te behouden, wat resulteert in zwelling van de ledematen, hypertensie en vochtophoping in de buikholte.

Wanneer cruciale schildkliereiwitten, die de stofwisseling van het lichaam regelen, ook verloren gaan in de urine, kunnen ook tekenen van hypothyreoïdie worden waargenomen. Er is een verminderde afbraak van cholesterol en de aangetaste kat zal vaak tekenen van spierverspilling vertonen. Bovendien verhoogt de lever ook de productie van eiwitten en lipiden, waardoor de niveaus van cholesterolrijke lipiden die in het bloed circuleren verder stijgen. Dit kan leiden tot aderverkalking, verminderde bloedcirculatie door verdikking en verharding van de slagaderwanden. Omdat eiwitten die essentieel zijn voor het afbreken van bloedstolsels in de urine verloren gaan, stolt het bloed ook veel gemakkelijker en kunnen bloedstolsels vast komen te zitten in bloedvaten, waardoor verlamming of beroertes ontstaan.

Indien onbehandeld, kan progressieve glomerulaire ziekte leiden tot ophoping van ureumstikstof en creatinine (een metabolisch afvalproduct) in de bloedbaan. Dat wil zeggen, de ophoping van metabolische afvalproducten in de bloedbaan, wat kan leiden tot langdurig nierfalen. Deze ziekte is relatief zeldzaam bij katten.

Symptomen en typen

• Zwelling van de ledematen
• Vochtophoping in de buik, buikvergroting
• Netvlies: loslating of bloeding door hoge bloeddruk
• Zwelling van de oogzenuw (aan de achterkant van het oog) door hoge bloeddruk
• Hartritmestoornissen als gevolg van vergroting van de linker hartkamer
• Moeite met ademhalen
• Blauwpaarse huidskleur

Oorzaken

Langdurige ontstekingsaandoeningen die katten vatbaar kunnen maken voor het ontwikkelen van glomerulonefritis of amyloïdose:

• Infectie
• Kanker
• Immuungemedieerde ziekte

Diagnose

Uw dierenarts zal uw kat grondig lichamelijk onderzoeken, samen met een volledig bloedprofiel, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld (CBC), een elektrolytpaneel en een urineonderzoek. U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat geven, inclusief een achtergrondgeschiedenis van symptomen. De geschiedenis die u verstrekt, kan uw dierenarts aanwijzingen geven over welke organen secundair worden aangetast.

Eiwitelektroforese kan helpen om te identificeren welke eiwitten via de nieren in de urine verloren gaan, zodat een prognose kan worden vastgesteld. Röntgen- en echografie laten zien of er sprake is van detailverlies in de buikholte door vocht dat in de buikholte sijpelt (effusie). Als glomerulaire ziekte de oorzaak is van het nefrotisch syndroom, kan ook een lichte vergroting van de nieren worden waargenomen.

Behandeling

De meeste patiënten kunnen poliklinisch worden behandeld, maar als uw kat tekenen vertoont van ernstige stikstofhoudende afvalstoffen in de bloedbaan (azotemie), hoge bloeddruk (hypertensie) of verstopte bloedvaten als gevolg van stolling (trombo-embolische aandoening), moet ze gehospitaliseerd worden. Uw dierenarts kan medicijnen voorschrijven om het verlies van eiwit in de urine van uw kat te stoppen en de bloeddruk te verhogen.

Wonen en Management

U moet de activiteit van uw kat beperken om trombo-embolische aandoeningen te voorkomen. Een eiwitarm, natriumarm dieet, misschien een dieet dat speciaal is samengesteld om de nieren te versterken, moet aan uw kat worden gegeven. Uw dierenarts zal u helpen bij het opstellen van het beste dieetplan voor uw kat.

Uw dierenarts zal een maand na de eerste behandeling follow-upafspraken voor uw kat plannen, en daarna opnieuw met tussenpozen van drie maanden voor het volgende jaar. Bij elk bezoek zal een chemisch bloedprofiel, een urineonderzoek en een elektrolytpanel worden uitgevoerd. Het chemische bloedprofiel is nuttig voor het controleren van de nierfunctie en het urineonderzoek zal de hoeveelheid eiwit aangeven die in de urine verloren gaat. Uw arts zal ook de bloeddruk van uw kat meten en bij elk bezoek het gewicht controleren.

Glomerulonefritis en amyloïdose zijn progressief. Als de onderliggende oorzaak niet kan worden opgelost, zal uw kat uiteindelijk alle nierfunctie verliezen. De prognose voor nierziekte in het eindstadium is slecht.