Hartblok (Mobitz Type II) Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Atrioventriculair blok, tweedegraads-Mobitz type II bij katten

Het hart van een kat is, net als andere harten van zoogdieren, verdeeld in vier kamers. De twee bovenste kamers worden de atria (enkelvoud: atrium) genoemd en de onderste kamers worden de ventrikels genoemd. Het hart heeft een elektrisch geleidingssysteem dat verantwoordelijk is voor het regelen van de hartslag. Dit elektrische geleidingssysteem genereert elektrische impulsen (golven), die zich door de musculatuur van het hart voortplanten en de hartspieren stimuleren om samen te trekken en bloed door de inwendige slagaders het lichaam in te duwen.

In het hart zijn twee knooppunten (massa's weefsel) aanwezig die een belangrijke rol spelen in dit geleidingssysteem. De sinusknoop, of sinoatriale (SA) knoop, is een geclusterde verzameling van vergelijkbare cellen in het rechter atrium, met als doel elektrische impulsen te genereren en te dienen als de pacemaker van het hart. De andere knoop wordt de atrioventriculaire (AV) knoop genoemd. Net als de SA-knoop is het een geclusterde verzameling van vergelijkbare cellen in het rechter atrium, dicht bij het ventrikel. De AV-knoop ontvangt impulsen van de SA-knoop en stuurt de impulsen na een kleine vertraging naar de ventrikels. Deze vertraging zorgt ervoor dat het atrium bloed in het ventrikel kan uitstoten voordat de ventriculaire spieren samentrekken. De AV-knoop kan ook de plaats innemen van de SA-knoop als de pacemaker van het hart, mocht de SA-knoop nadelig worden beïnvloed door een pathologische aandoening van het hart.

Tweedegraads AV-blokkade bij katten is een ziekte waarbij het bovengenoemde elektrische geleidingssysteem uit koers raakt, omdat sommige impulsen niet van de boezems naar de ventrikels worden doorgegeven, waardoor de contractie en pompfuncties van de hartspier worden aangetast. AV-blokkade is zeldzaam bij gezonde katten, maar kan voorkomen bij oudere katten.

Symptomen en typen

Sommige katten blijven asymptomatisch, terwijl andere de volgende symptomen kunnen vertonen:

• Zwakheid
• Lethargie
• Plotselinge ineenstorting
• syncope (flauwvallen)

In geval van digoxine (een geneesmiddel dat wordt gebruikt om veel hartaandoeningen te behandelen) intoxicatie, kan een dier de volgende symptomen vertonen:

• Braken
• Weinig trek
• Diarree
• Symptomen gerelateerd aan onderliggende ziekte

Oorzaken

• Betrokkenheid van niet-hartaandoeningen
• Leeftijdgerelateerde degeneratieve veranderingen in het hartgeleidingssysteem
• Bijwerkingen van geneesmiddelen (bijv. digoxine, een geneesmiddel dat wordt gebruikt om veel hartaandoeningen te behandelen)
• Cardiale neoplasie
• Infecties waarbij het hart betrokken is (bijv. bacterieel, viraal, parasitair)
• Cardiomyopathie (hartspierziekte)
• Trauma

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die aan deze aandoening vooraf zijn gegaan, geven. Een eerdere ziekte- of behandelgeschiedenis is in deze gevallen belangrijk. Na het uitvoeren van een volledig lichamelijk onderzoek, zal uw dierenarts de arteriële bloeddruk van uw kat meten om te controleren op hypertensie (hoge bloeddruk) die verband houdt met hartaandoeningen. Laboratoriumtests omvatten het standaard volledige bloedbeeld, biochemieprofiel en urineonderzoek. Deze tests zijn van belang bij de diagnose van dit probleem, aangezien er enkele biochemische veranderingen zijn die uw kat vatbaar kunnen maken voor AV-blokkade. Als bijvoorbeeld digoxinetoxiciteit wordt vermoed, wordt het digoxinegehalte gemeten in het serum van uw kat. Er kunnen meer specifieke tests worden uitgevoerd om de aanwezigheid van infectieziekten of parasitisme te evalueren. Bloedkweek- / gevoeligheidstests zullen het bewijs leveren van een type organisme dat betrokken is bij infectie en de gevoeligheid ervan voor verschillende antibiotica.

Andere diagnostische hulpmiddelen die belangrijk zijn voor de evaluatie van de structurele en functionele parameters van het hart, zijn elektrocardiografie (ECG) en echocardiografie voor het meten van de elektrische impulsen van het hart.

Behandeling

Deze ziekte wordt niet agressief behandeld bij katten. Als de hartslag op een niveau wordt gehouden waarbij het hart voldoende bloed kan rondpompen voor normale lichaamsfuncties, is in het algemeen geen behandeling nodig. Als een onderliggende ziekte verantwoordelijk is voor het AV-blok, zal uw dierenarts het dienovereenkomstig behandelen.

Wonen en Management

Voor deze patiënten is geen speciale verpleegkundige zorg nodig. Als de symptomen aanhouden, wordt vaak strikte kooirust aanbevolen. Uw dierenarts kan ook een speciaal dieet voor uw kat aanbevelen als er een onderliggende ziekte is die dieetbeperkingen vereist. Opgemerkt moet worden dat als er een onderliggende oorzaak is die verantwoordelijk is voor het AV-blok, deze moet worden behandeld om het probleem op te lossen. U moet met uw dierenarts praten over de verschillende opties die beschikbaar zijn voor behandeling.

In hardnekkige gevallen is medicatie niet voldoende voor een langdurige behandeling van dit probleem. In een dergelijk geval kan een dierenarts een permanente pacemaker voorstellen (een klein apparaat dat onder de huid van de borstholte wordt geplaatst om een abnormaal hartritme onder controle te houden) voor langdurige behandeling. Mogelijk moet u uw dierenarts regelmatig bezoeken om de huidige hartgezondheid en voortgang van uw kat te evalueren, omdat dit probleem tot verdere ernstige complicaties kan leiden als het niet regelmatig wordt gecontroleerd.