Me Zachtjes Vermoorden: Chemische (drugs)euthanasie Voor Huisdieren

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De post van afgelopen maandag over euthanasie riep een discussie op over de verdiensten en valkuilen van verschillende euthanasiemethoden. Het bracht ook enkele misvattingen naar voren over hoe de verschillende drugscocktails die worden gebruikt om euthanasie uit te voeren, echt werken.

Het lijkt me ongelooflijk dat ik vóór deze week nooit had gedacht om over de mechanica van de dood in veterinaire omgevingen te posten. Ik hoop deze fout recht te zetten met een verkorte (maar hopelijk relatief uitgebreide) en verduidelijkende post over dit onderwerp.

De twee injectiemethode:

De momenteel favoriete methode van euthanasie in veterinaire privépraktijken is die van de zogenaamde "twee-injectiemethode".

Bij deze benadering wordt een eerste injectie gegeven, hetzij in de ader (IV) of in de spier (IM), om extreme sedatie te bereiken. Een tweede injectie wordt dan IV toegediend om het dier een overdosis te geven met een verdovingsmiddel.

Beide injecties worden beschouwd als "overdoses" van medicijnen die we normaal gesproken in de veterinaire praktijk gebruiken voor sedatie, kalmering en/of anesthesie, maar niet elke dierenarts gebruikt dezelfde medicijnen. Hier is een kort overzicht van de meest voorkomende medicijnen die we gebruiken:

De eerste injectie: diepe sedatie

Telazol: Telazol is een voorgemengde cocktail van twee geneesmiddelen (tiletamine en zolazepam), een veel voorkomend kalmerend middel voor zowel katten als honden. Tiletamine wordt beschouwd als een dissociatief anestheticum en zolazepam is een valiumachtig medicijn uit de familie van benzodiazepinen.

Geen van beide geneesmiddelen is erg pijnstillend en toch leiden ze samen tot een uiterst effectieve sedatie die volledige anesthesie benadert. Bij toediening als een overdosis als onderdeel van euthanasie resulteert een volledige anesthesie (er kan geen pijn worden gevoeld).

Ketamine: Ketamine is een dissociatieve verdoving (wat technisch betekent dat de hersenen en het lichaam afzonderlijk door de patiënt worden ervaren) en wordt meestal gecombineerd met valium om hetzelfde effect te bereiken als Telazol. Ketamine heeft echter enkele pijnstillende effecten, waardoor deze combinatie de voorkeur verdient boven sommige dierenartsen voor routinematig gebruik tijdens medische procedures.

Bij overdosering worden echter, net als bij euthanasie, de fysiologische verschillen tussen ketamine/valium en telazol als minuscuul beschouwd. Telazol heeft in deze gevallen vaak de voorkeur omdat het niet zo streng wordt gecontroleerd door de Drug Enforcement Agency als ketamine (een vaak misbruikt "clubdrug" dat veel dierenartsen om veiligheidsredenen niet in grote hoeveelheden willen houden).

Propofol: een ander medicijn dat we vaak gebruiken om anesthesie te induceren, propofol wordt niet vaak misbruikt en is alomtegenwoordig in de meeste praktijken. Het probleem is dat propofol (bijgenaamd "melk van geheugenverlies" vanwege zijn witte kleur) relatief duur is. Veel dierenartsen bewaren echter de overblijfselen van hun injectieflacons voor eenmalig gebruik om te gebruiken als de eerste injectie in de twee-injectiemethode van euthanasie. Deze recycling van medicijnen wordt als ethisch, veilig en zeer effectief beschouwd, zelfs als we deze injectieflacons nooit zouden hergebruiken bij levende patiënten (uit angst voor verspreiding van infecties).

Opmerking: alle bovenstaande medicijnen worden meestal IV toegediend voor euthanasie. Dat komt omdat Propofol niet IM kan gaan en zowel Telazol als ketamine/valium prikken wanneer het in de spier wordt toegediend. Desalniettemin wordt een korte steek door veel dierenartsen als acceptabel beschouwd (inderdaad, ik heb het gedaan als dat nodig was uit veiligheid). Het grootste voordeel van IV-injectie is de snelheid van handelen; de meeste dieren zijn binnen enkele seconden diep "in slaap".

Medetomidine: op de markt gebracht als Domitor door Pfizer, is dit medicijn uitstekend geschikt om een pijnstillende sedatie te induceren met een prikkelloze IM-injectie voor honden. Gemengd met opiaten en andere medicijnen, werkt het ook goed voor pijnloze IM-injectie bij katten. De prijs laat echter te wensen over. Het is prijzig voor grote honden.

Acepromazine: "Ace", zoals het bekend is, is een kalmeringsmiddel dat vaak wordt gebruikt in de dierenartspraktijk om agressieve honden te kalmeren door middel van IM-injectie. Hoewel ik de voorkeur geef aan het gebruik van kleine doses Domitor gemengd met opiaten, is Ace populair vanwege de lage prijs en het lage misbruikpotentieel. Sommige dieren reageren op de angel van de naald wanneer ze IM worden afgeleverd, maar het kan zeker worden opgenomen in IV-preparaten.

Xylazine: Veel dierenartsen nemen dit medicijn op in hun eerste injectiecocktails. Het wordt meestal gebruikt als kalmeringsmiddel bij paarden, maar het is een geweldige, goedkope keuze voor overdosering van kleine dieren als onderdeel van de eerste injectie.

Nog een opmerking: geen van deze medicijnen veroorzaakt een "wakkere" vorm van verlamming. Veel eigenaren zijn hier bang voor, maar wees gerust, we maken dieren niet alleen bewegingsloos met onze keuze voor medicijnen voor eerste injectie. Niets minder dan een diepe sedatie/anesthesie is het doel van deze fase.

De laatste injectie

Barbituraten: Bijna alle dierenartsen gebruiken barbituraat voor deze tweede injectie. Veel verschillende preparaten van barbituraten worden gebruikt om dieren snel een overdosis te geven. Deze krijgen bijna altijd IV voor een snel optreden van een hartstilstand (in de meeste gevallen binnen vijftien tot zestig seconden).

Soms echter, als de eerste injectie buitengewoon effectief is (zoals bedoeld is), wordt een intraperitoneale (in de buik) of intracardiale (direct in het hart) injectie als een humaan alternatief beschouwd. Dit gebeurt meestal wanneer de intraveneuze route gecompliceerd wordt door ernstige uitdroging, shock of een ander proces dat de gemakkelijke toegang tot de aderen beperkt.

Opmerking: Intracardiale injecties van barbituraten zijn pijnlijk en mogen NOOIT worden toegediend aan een dier dat niet is verdoofd of aantoonbaar bewusteloos is. Een intraperitoneale injectie van barbituraten bij een dier dat bij bewustzijn is, wordt echter door sommige dierenartsen als een humane methode beschouwd. Ik geloof inderdaad niet dat deze injecties pijnlijk zijn, maar ik kies niet voor deze methode omdat het lang duurt omdat het dier langzaam in een diepe slaap valt. Voor mij lijkt het een niet zo voorspelbaar proces als de twee-injectiemethode.

Is één injectie voldoende?

Sommige dierenartsen kiezen nog steeds voor de methode van één injectie. Als een dier al bewusteloos of verdoofd is, kies ik er soms ook voor. Nog maar vijf jaar geleden gebruikte een meerderheid van de dierenartsen nog steeds het één-injectieprotocol en hoewel het nog steeds als humaan wordt beschouwd, zullen de dieren vaak worstelen en lijken te verzetten. De benadering met twee injecties lijkt daarentegen veel vreedzamer voor de meeste dierenartsen en eigenaren van gezelschapsdieren.

Wat als ze bewegen na de tweede injectie?

Beweging na de dood (zoals inademen) wordt niet beschouwd als een teken van pijn of onvolledige euthanasie. Het is gebruikelijk. In feite is enige beweging typisch. Het gebeurt vanwege elektrische impulsen die in de perifere zenuwen van het lichaam achterblijven nadat de hersengolven zijn gestopt.

Omdat er minder beweging wordt gezien als het dier diep verdoofd of verdoofd is voordat de tweede injectie wordt toegediend, en omdat mensen na de dood vaak gestoord worden om beweging te zien (hoe normaal het ook is), is dit een andere reden waarom de meesten van ons nu kiezen voor twee injecties.

Is een IV-katheter nodig?

Sommige dierenartsen vereisen dat een IV-katheter voorafgaand aan euthanasie wordt geplaatst voor extra veiligheid. Dit hangt voornamelijk af van het comfortniveau van de dierenarts die IV-injecties geeft. Het zorgt er wel voor dat het in de meeste gevallen vlotter verloopt, maar strikt noodzakelijk is het niet. Sterker nog, ik heb de neiging om ze niet te gebruiken omdat ik weet hoeveel mijn eigen honden HAAT het plaatsen van IV-katheters. Sommige dierenartsen geven de eerste injectie en passen vervolgens een IV-katheter aan. Ik geef de voorkeur aan deze benadering omdat het dier de katheter op dit moment niet voelt.

Opsommen

Ik weet dat dit een lange post is en ik weet dat u nog meer vragen zult hebben, maar euthanasie verdient niets minder dan een volledige discussie. Het is emotioneel gezien een moeilijke ervaring en ik hoop je te helpen je gerust te stellen over medische problemen waar je misschien niets van af weet of waar je twijfels over hebt. Ik hoop dat dit bericht je zal helpen je volgende ervaring met meer comfort en minder stress tegemoet te treden over de technische aspecten van euthanasie die je niet altijd onder controle hebt.