Waarom Vrouwelijke Dierenartsen Minder Verdienen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

OK, ik zal deze redenen niet als feiten aanbieden, maar als ideeën die in veterinaire professionele kringen worden besproken. Ik zal ook een paar van mijn eigen meningen naar voren brengen, omdat van mij onmogelijk kan worden verwacht dat ik deze voor mezelf houd.

1-We rekenen minder voor onze diensten: in deze theorie is ons vrouwelijk medeleven de boosdoener. Blijkbaar strekt dit mededogen zich uit tot ver voorbij het huisdier en tot in de portemonnee van de klant. Vermoedelijk voelen wij vrouwen ons zo schuldig als we weten hoe moeilijk het is om de eindjes aan elkaar te knopen.

Helaas ben ik het met deze eens. Ik zie vrouwelijke dierenartsen dit de hele tijd doen, terwijl de meeste mannen die ik ken een hardere, meer rationele lijn volgen als het gaat om het aanrekenen van klanten. En onze empathische aard (hoezeer ik deze algemene kijk op vrouwelijkheid ook haat) kan er iets mee te maken hebben. Het is immers gemakkelijk om in andermans schoenen te gaan staan als jullie allebei met hetzelfde probleem kampen.

Helaas is het ook de financiële moeilijkheid die deze empathie mogelijk maakt. Iedereen die minder vraagt voor hun diensten omdat ze weten hoe het voelt om krap bij kas te zitten, zorgt ervoor dat ze zich zo blijven voelen; een vicieuze cirkel inderdaad.

2-We werken minder uren: Dit is waar. We zijn veel meer geneigd om parttime te werken als we ons gezin opvoeden. Dit betekent dat we waarschijnlijk minder loon accepteren voor het gemak van dertig uur werken in plaats van de vijftig zoveel andere dierenartsen.

Door minder uren te werken, hebben we minder substantiële relaties met onze klanten. We besteden minder tijd aan het opbouwen van vertrouwen door ons beschikbaar te stellen voor follow-ups, noodgevallen en het dagelijkse beheer van gehospitaliseerde gevallen. Als we het vertrouwen van onze cliënten niet hebben, zullen ze zich minder snel op hun gemak voelen om in te stemmen met een meer geavanceerde (dure) behandeling. Dit vermindert onze waarde voor de praktijk en we komen dan minder in aanmerking voor verhogingen en bonussen.

Bovendien zien de meeste klanten het liefst elke keer dezelfde dierenarts, indien mogelijk. Ze houden er niet van om te horen dat ze er niet is op de dag dat ze haar echt weer moeten zien vanwege het terugkerende probleem van een huisdier. Als dit vaak genoeg gebeurt, is de kans groter dat klanten een andere dierenarts vragen. Dit maakt de parttime dierenarts uiteindelijk een minder waardevolle functie in de praktijk.

3-We accepteren lagere salarissen dan we verdienen: dit is de vloek van vrouwen in zoveel beroepen. Onze tijd wordt minder gewaardeerd vanwege de bovenstaande twee problemen. En omdat zoveel van onze bazen oude garde dierenartsen zijn, verwachten ze dat alle vrouwelijke medewerkers ervandoor gaan om kinderen te krijgen, en ze halverwege in de steek laten ten gunste van borstvoeding en carpoolen.

Ze zouden zelfs onze salarissen kunnen verdisconteren op basis van onze mate van aantrekkelijkheid, aangezien de aantrekkelijksten onder ons meer geneigd zijn om onder te duiken voor een leven van reizen en vrije tijd met onze toekomstige rijke echtgenoten. Getrouwde vrouwen vertrouwen immers op hun mannen als primaire kostwinners, toch?

Maar dit alles verklaart niet waarom wij, als praktijkeigenaren, nog minder relatief zijn ten opzichte van onze mannelijke tegenhangers. Misschien komt het omdat we ons personeel meer betalen. Of zijn we van nature minder zakelijk? Misschien hebben we praktijkmanagers in dienst in plaats van het zelf te doen, waardoor we onze rijkdom dun verspreiden. Misschien zijn we minder ambitieus en agressief in onze zoektocht naar de almachtige dollar, en laten we in plaats daarvan levensstijlkeuzes bepalen hoe we onze praktijken uitvoeren.

Er zijn nog een paar redenen die ik zou willen aanbieden waarom mannen hogere startsalarissen hebben en meer waargenomen waarde aan een praktijk bijdragen:

1-Praktijkeigenaren zijn nog steeds overwegend mannelijk en mannen huren graag mannen in om bovengenoemde redenen, maar ook vanwege een algemeen gevoel van verwantschap en kameraadschap.

2-Minder mannen die de veterinaire beroepsbevolking betreden, betekent dat er minder van hen zijn om rond te gaan: de wetten van vraag en aanbod zijn hier van toepassing, net als bij olie en diamanten - of toiletpapier trouwens.

3-Veel klanten zijn gewoon gewend aan de Dr. Dolittle-versie van dierenarts: een bebrilde, grijzende man met jovialiteit om de Kerstman te evenaren. Ze hebben de neiging om deze man te verkiezen boven de variëteit met blauwe teennagels en hoge hakken. Als je de tatoeage op een van mijn vrouwelijke klasgenoten zou zien, zou jij ook de voorkeur geven aan Dr. Dolittle.

Ik weet zeker dat je nog andere redenen voor me zult verzinnen en ik wacht ze met ingehouden adem af.