Geweld Tussen Mens En Paard: Over Het Slachten Van Paarden In De VS (en De Zieke Optie In Miami)

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Gezien deze titel zou je kunnen aannemen dat ik tegen het slachten van paarden zou zijn. En ja, het is waar, ik geloof niet dat paardachtigen die zijn grootgebracht als huisdieren, renpaarden en ooit geliefde recreatieve metgezellen het bord als hun laatste rustplaats verdienen.

Maar sinds de laatste drie paardenslachterijen in de VS in 2007 hun activiteiten stopzetten, is het mij en anderen in mijn beroep duidelijk geworden dat soms de duivel in het zonlicht de duivel overtreft die in de schaduw schuilt.

Verschrikkelijk, ik weet het, maar daar heb je het: ik steun het slachten van paarden in de VS.

Dat is in directe strijd met een wetsvoorstel in het congres dat een regelrecht verbod erop beoogt (reeds gestemd in de commissie en nog steeds vastgesteld voor een algemene stemming). Deze door HSUS en PETA ondersteunde wet is momenteel gericht op paardenvlees dat om welke reden dan ook wordt gebruikt, hoewel het nog kan worden verzacht om te specificeren dat het alleen van toepassing is op "paardenvlees dat bedoeld is voor menselijke consumptie".

Mijn redenen? Alsjeblieft:

#1 Sinds onze slachthuizen twee jaar geleden hun deuren sloten voor paarden, is de economie gezakt. De voerkosten zijn omhooggeschoten. Zelfs goedbedoelende, goed opgeleide maar verder in geldnood zittende paardeneigenaren hebben moeite gehad om hun gouden oudjes in de wei in goede conditie te houden.

Vergeet de dierenartsrekeningen. Deze mensen kunnen het zich niet veroorloven om ze te voeden of te houden wanneer hun eigendommen worden ingehouden. Euthanasie en crematie of begrafenis is een duur voorstel - veel meer dan de "verwijdering" van een kat of hond. Er zijn maar weinig paardenopvangcentra die de details van de dood op zich willen nemen. Daardoor sterven veel dieren letterlijk door ondervoeding en/of honger.

#2 Een onbedoeld gevolg van het verbod op het slachten van paarden heeft zich gemanifesteerd in de verzending van paarden over de Canadese en Mexicaanse grens om hetzelfde lot te ondergaan, zonder toezicht van de USDA. Volgens sommige beschikbare statistieken is de praktijk met 300% toegenomen, hoewel sommigen melden dat er veel meer onder de radar vliegen tijdens hun enkele reizen.

In het geval van Canada ben ik niet zo gealarmeerd, maar de beelden die ik heb gezien van Mexicaanse slachthuizen (geprofileerd in de veterinaire media) hebben me koud gelaten. God verhoede dat elk dier zou moeten lijden onder de schande van die wrede en onhygiënische ervaring aan het einde van het leven.

#3 Een ander, angstaanjagender alternatief speelt zich momenteel af onder het mom van duisternis in de buitenwijken en het semi-landelijke Miami. Misschien heb je er wel eens van gehoord. Het is het slachten van paarden zonder uitdrukkelijke toestemming van hun eigenaren. Dat is zacht uitgedrukt voor de eigenaren van een twintigtal paarden die sinds maart in hun wei worden geslacht.

Doorgesneden keel, er zijn aanwijzingen dat ze levend zijn afgeslacht voor hun vlees terwijl ze langzaam doodbloedden door onprofessioneel aangebrachte wonden. Zo gepocheerd, werden hun karkassen vervolgens achtergelaten om te rotten of te verbranden, vermoedelijk om bewijs te verbergen. Walgelijk.

De anderen waren degenen die voor een schijntje werden verkocht en die opdaagden in een illegaal, geïmproviseerd slachthuis in de omgeving van Miami. Vermoedelijk zijn er nog andere in bedrijf.

Waren de eigenaren van deze laatste paarden op de hoogte? Was het een horen-zie-speak-no-kwaad-scenario? Wie weet? Hoe dan ook, het is een andere manier om de lokale etnische markt te voorzien van het paardenvlees dat het als delicatesse beschouwt.

#4 Dan komt het zwakste argument, maar wel een dat door velen wordt aangevoerd ter ondersteuning van het slachten van paarden: bijna elk ander land ter wereld consumeert paardenvlees. Wij zijn de grootste eenzame holdout. Gezien het feit dat paarden, milieutechnisch gezien, eiwitten aanbieden. Een verbod op het slachten van paarden in de VS betekent dat grote hoeveelheden van een potentiële eiwitbron verloren gaan. Hoe kunnen we in een wereld met beperkte middelen, zo wordt betoogd, weigeren dit vlees aan te bieden aan degenen die het zouden consumeren in plaats van in de fabriek gekweekte alternatieven?

Hoewel ik het als een van mijn redenen heb opgenomen, weet ik niet zeker of ik je een echt ja of nee kan bieden, omdat ik niet de wiskunde in de hand heb om de economische en milieu-impact van vlees dat is grotendeels verscheept naar verre bestemmingen. Maar als het milieuvriendelijker is en de VS economische steun biedt, zou ik zeggen dat het het idee van slachten helpt ondersteunen in het licht van de bovenstaande problemen.

Voor het geval je je afvraagt, ik ben niet de enige met dit probleem. In feite zijn de paardendierenartsen die ik ken, vooral degenen die hun diensten gratis aanbieden voor reddingsacties en in andere hoedanigheden voor het welzijn van paarden, zich gaan voelen zoals ik.

De American Association of Equine Practitioners heeft zelfs een verklaring over de kwestie afgegeven met betrekking tot aanstaande wetgeving die aandringt op een volledig verbod. Daarin dringt het erop aan dat H. R. 6598 - de Prevention of Equine Cruelty Act van 2008 - een einde maakt aan wat "momenteel een noodzakelijke optie aan het einde van het leven" is voor ongewenste en mogelijk verwaarloosde paarden.

Uiteindelijk zijn ze het met me eens: het "kwaad" dat inherent is aan het slachten van paarden, dient om meer flagrante kwaad te verminderen dat floreert in afwezigheid ervan. Het doden van paarden in commerciële slachthuisomstandigheden is een acceptabele optie gezien de alternatieven die ik hierboven heb beschreven.

Conclusie? Voorlopig moet ik mijn neus dichthouden en de slachting doorslikken.