Hoe Ik Omga Met 'hongerige' Huisdieren

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het is niet altijd duidelijk hoe om te gaan met huisdieren die geen honger hebben. Laat je ze een maaltijd a la naturale overslaan, of grijp je in met luxe gerechten die zijn ontworpen om het gehemelte te prikkelen?

Voor het geval je in de war raakt, laat me duidelijk zijn: in dit geval heb ik het zeker niet over de hond met een normaal gewicht die zijn neus ophaalt voor zijn brokjes wanneer het duidelijk is dat er iets culinair aantrekkelijkers in de maak is op de kookplaat. Maar het is niet altijd zo voor de hand liggend: voelt hij zich vandaag echt punky, of snijdt het hondenspecifieke tarief het gewoon niet in vergelijking met de goede dingen op het aanrecht?

Het is vooral frustrerend voor eigenaren van van nature kieskeurige huisdieren. Het zijn tenslotte deze moeilijk te behagen huisdieren die de laatste rauwe zenuwen van hun baasjes bestoken met de terugkerende stressvolle vraag: voelt ze zich slecht of is het gewoon haar aard? Is ze gewoon een dier met een lage voedseldrift, wiens trimframe perfect wordt geïnformeerd door haar soms opwaartse neus? Of is ze een chronisch ziek dier dat speciaal getest moet worden om te bepalen of haar gastro-intestinale samenstelling constant of incidenteel verkeerd is?

Niet om deze blogpost te kapen, maar laat me herhalen: dit bericht gaat niet over de eigenaar van het dikke huisdier die zich onnodig zorgen maakt over de af en toe slechte eetlust van zijn huisdier. Evenmin gaat het over degene die beweert dat haar zwaarlijvige kat niet zal eten tenzij ze met de hand wordt gevoed. Dit zijn in wezen menselijke kwalen waarvoor geen gemakkelijke antwoorden zijn. Integendeel, de kwesties waarnaar ik verwijs, gaan strikter over de echte zieken die ik zie.

OK, dus nu we hebben erkend dat er individuele problemen met dieren zijn (de kieskeurige) en individuele menselijke problemen (de gekke), kunnen we verder gaan met de oplossing: hoe weet u of u zich af en toe zorgen moet maken over uw anorectisch (ik-wil-niet-eten-vandaag) huisdier of niet - waarvoor een aantal vuistregels gelden:

1. Katten mogen nooit een dag overslaan. Als ze dat doen, is het genoeg reden om naar de dierenarts te gaan. Periode. Hun metabolisme is zodanig dat elke verminderde eetlust - vooral bij dikke katten - niet alleen een waarschijnlijke ziekte aangeeft, maar mogelijk kan leiden tot een ernstiger gezondheidsgevolg op zich (referentie leververvetting, bijvoorbeeld).

2. Braken of diarree, gemopper op de buik (ook bekend als borborygmus) of andere gastro-intestinale (GI) symptomen zijn belangrijke symptomen. Kat of hond, als ze deze symptomen hebben, betekent dit meestal dat uw huisdier zich slecht voelt en een dierenarts nodig heeft. Voor de hand liggende signalen zijn soms een godsgeschenk in deze gevallen, omdat je nu weet dat je actie moet ondernemen.

OK, dus nu je weet dat je een slecht beest of een potentiële zieke hebt, is de volgende stap ofwel akkoord gaan met een dierenartsbezoek (voor katten, of als de symptomen voldoende uitgesproken zijn), of rustig aan doen en het afwachten met de meest contra-intuïtieve benadering die je kunt proberen: helemaal geen voedsel meer.

Ik weet dat het helemaal verkeerd klinkt, maar dat is vaak het beste wat je kunt doen. Voor eenvoudige GI-kwalen is een lekkere, ontspannende darmpauze alles wat je nodig hebt - in ieder geval voor honden. Ze kunnen dagen zonder eten en toch prachtig herstellen, alsof er nooit iets is gebeurd. Helaas hebben katten meer voorzichtige aandacht nodig. Een dag of meer is NIET cool. Wat kan betekenen dat dwangvoedingen in orde zijn.

Om te beginnen probeer ik mijn patiënten zo goed mogelijk te diagnosticeren. Of iemand me nu ontgaat of niet, ik behandel gewoonlijk al mijn geldig anorectische (niet-etende) huisdieren met anti-emetica (geneesmiddelen tegen misselijkheid) om ervoor te zorgen dat ik een minimum aan braakneigingen aan boord heb. Daarna voer ik ze alles wat ze maar lekker vinden: gesneden kalkoen, tonijn uit blik, verkruimelde worst, vers rundergehakt…

Als dat een no-go is, zal ik harder zoeken naar mijn honden en mijn katten dwangvoederen. Als alternatief plaats ik een neus-maag (in de neus) of slokdarmbuis (chirurgisch geïmplanteerd in de nek) in mijn kattenpatiënten om ervoor te zorgen dat ik wat calorieën binnenkrijg. Maar dat is niet altijd een recept voor succes. Soms treedt braken op. Waardoor ik weer terug ben waar ik begon: wat is er in godsnaam aan de hand??

Voor het geval het nog niet duidelijk is, is dit een noodzakelijkerwijs ongemakkelijke en stressvolle onderneming. Veel vallen en opstaan. Veel moeite doen om mijn patiënten NIET hun favoriete voedsel te geven, zodat ze geen afschuw krijgen voor hun ooit favoriete voedsel (als je ooit te veel tequila hebt gehad, weet je wat ik bedoel). Veel de handen van mijn klanten vasthouden en hard werken om te zien wat een positieve reactie zal uitlokken. En veel hopen dat het allemaal goed komt.

En meestal doen ze dat ook. Omdat de eetlust van dieren is wat ze normaal zijn, reageren mijn patiënten meestal op onze bedieningen. Toch snap ik het. Kijken hoe je huisdier wegloopt van haar voerbak moet een demoraliserend voorstel zijn. Maar dan word ik een beetje grappig als iemand mijn tarief afwijst. Wat kan ik zeggen? Zoals alle goede thuiskoks ben ik nogal gevoelig voor dat onderwerp.

Dr. Patty Khuly

_{Afbeelding: fastfun23 / Shutterstock}

Laatst beoordeeld op 17 augustus 2015