De Emotionele Kant Van Het Behandelen Van Huisdieren Voor Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ik zeg niet dat het geen pijn doet om een patiënt te verliezen, want dat doet het wel. Maar de pijn die gepaard gaat met het verlichten van lijden aan een diagnose van kanker komt voornamelijk voort uit het verlies zelf en wordt verzacht door te weten dat wat ik doe precies is waarvoor ik ben opgeleid: lijden en pijn verlichten.

Wat ik persoonlijk veel emotioneler vind, is het vinden van een manier om eigenaren te troosten, radeloos over een recente diagnose van kanker, die alleen de urgentie kunnen voelen die door de diagnose zelf wordt gegeven. We erkennen de spanning die dit veroorzaakt en we zullen er alles aan doen om het huisdier er meteen in te passen, omdat we weten dat het niet alleen belangrijk is om het dier te helpen, maar, soms zelfs nog belangrijker, om hun eigenaren te helpen omgaan met de diagnose en om hen informeren over wat de volgende aanbevolen stappen zouden zijn. We werken en herwerken voortdurend onze schema's om patiënten in te passen op noodgevallen.

Eerlijk gezegd zijn er maar weinig kankers die zo agressief zijn dat een dag of twee wachten om een afspraak te maken echt een verschil zou maken in de uitkomst van het huisdier. En voor gevallen van extreem zieke huisdieren met kanker zijn er vaak zeer beperkte opties voor wat er kan worden gedaan om hen te helpen, zodat wanneer we die patiënten op het laatste moment inpassen, ik niets te bieden heb. Echte oncologische spoedgevallen zijn inderdaad zeldzaam. Maar we zijn geduldig en begripvol voor de gevoelens en behoeften van onze klanten, soms ten koste van die van onszelf.

Hetzelfde geldt voor eigenaren van huisdieren die momenteel worden behandeld voor hun kanker. Een enkele episode van braken of diarree, of een gemiste maaltijd die normaal gesproken vrijwel onopgemerkt zou blijven, roept nu een gevoel van urgentie op. Ik weet dat het voor eigenaren moeilijk kan zijn om te onderscheiden wat als ernstige bijwerkingen van de behandeling wordt beschouwd versus "normale" milde bijwerkingen bij hun huisdieren, en we stellen ons overdreven beschikbaar om te helpen met hun vragen en zorgen. Dit betekent dat we continu bezig zijn met telefoontjes en e-mails van eigenaren, ook op dagen dat we niet op kantoor zijn om afspraken te zien. We beantwoorden vragen zo snel als we kunnen om angsten weg te nemen en emoties zo goed mogelijk te beoordelen, waarbij we in gedachten houden dat we op dagen dat we afspraken zien, meestal tegelijkertijd te maken hebben met nieuwe en even radeloze eigenaren zoals hierboven vermeld.

Mijn standaard van zorg is een spreekwoordelijk tweesnijdend zwaard: ik wil dat mijn eigenaren het gevoel hebben dat hun huisdier altijd het enige huisdier is waar ik me zorgen over maak, maar tegelijkertijd wil ik dat ze op de een of andere manier begrijpen en zich bewust zijn van het feit dat ik behandel tientallen patiënten per week die voor mij net zo belangrijk zijn als hun eigen huisdier. Ik kan je uit ervaring vertellen dat het vrijwel onmogelijk is om iedereen altijd tevreden te houden.

De diagnose kanker roept op zoveel verschillende niveaus emotioneel veel op. Het is zeker gemakkelijk om te zien hoe dit geldt voor de eigenaar van het huisdier, en als veterinair oncoloog weet ik dat het een deel van mijn rol is om mensen te helpen omgaan met hun zorgen en tegelijkertijd op te treden als een pleitbezorger voor hun dieren tijdens hun behandelplannen.

Ik hoop dat ik met de bovenstaande informatie enig inzicht kan bieden in de gevoelens waarmee de medische verzorgers van huisdieren met kanker worden geconfronteerd. Het is ook moeilijk voor ons, maar we nemen dankbaar onze verantwoordelijkheden op, ook al voelt het alsof de waardering voor onze rol dun wordt. De goede dagen wegen veel zwaarder dan de slechte dagen, en de echte noodsituaties zijn zeldzaam.

Onthoud alsjeblieft dat het ons wel iets kan schelen, vaak meer dan we ons prettig voelen aan de buitenkant. En dat een simpel "dankjewel" onze dag zou kunnen maken.

Dr. Joanne Intile