Top 5 Vragen Van Eigenaren Van Huisdieren Met Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

1. Wat veroorzaakte de kanker van mijn huisdier?

Het korte antwoord op deze vraag is in veel gevallen "We weten het niet". Ik erken dat dit een verhitte vraag is in de diergeneeskunde en dat eigenaren worden overspoeld met theoretische oorzaken van kanker (bij mensen en dieren) in de media, in print en op internet.

Over het algemeen is het beste antwoord dat ik kan geven dat kanker het gevolg is van een combinatie van genetische en omgevingsfactoren. Bewijs voor een genetische oorzaak van kanker bij dieren wordt ondersteund door voorbeelden van raspredisposities voor bepaalde tumortypes. Er zijn ook erfelijke vormen van kanker die het gevolg zijn van mutaties in sperma en eicellen.

De meeste genetische veranderingen die tot kanker leiden, worden veroorzaakt door spontane mutaties. Deze mutaties kunnen optreden als gevolg van chronische blootstelling aan bekende kankerverwekkende stoffen (bijvoorbeeld zonlicht of chemicaliën).

Omgevingsoorzaken van kanker zijn vastgesteld bij veterinaire patiënten, maar ik denk dat het erg belangrijk is om te erkennen hoe moeilijk het is om echt causaliteit te bewijzen als het gaat om tumorontwikkeling en omgevingsfactoren. Hoewel we de onderliggende oorzaak van de kanker vaak niet kennen, bieden de vooruitgang in chirurgische, medische en bestralingsoncologie ons de mogelijkheid om behandelingsopties te bieden aan eigenaren en hun huisdieren daardoor langer te laten leven.

2. Zal het uitvoeren van een aspiraat/biopsie ervoor zorgen dat de kanker zich verspreidt/agressiever wordt?

Hoewel tumorcellen zich tijdens chirurgische manipulatie in de bloedbaan kunnen verspreiden, is het vermogen van deze cellen om daadwerkelijk te stoppen binnen een verre anatomische plaats en uit te groeien tot nieuwe tumoren slecht en gelukkig worden de meeste circulerende tumorcellen snel vernietigd door het immuunsysteem van de gastheer.

Biopsieën voor de behandeling worden doorgaans aanbevolen om een diagnose te stellen voordat definitievere aanbevelingen voor de behandeling worden gedaan. Uitzonderingen zijn gevallen waarin de biopsieprocedure gepaard gaat met een hoge mate van morbiditeit (bijv. biopsie van de hersenen/ruggenmerg), of wanneer het kennen van het tumortype de keuze van therapie niet zou veranderen (bijv. biopsie van een miltmassa of primaire longtumor).

3. Wordt mijn huisdier ziek van chemotherapie?

Het doel van veterinaire oncologie is om de kwaliteit van leven zo lang mogelijk te behouden met zo min mogelijk nadelige gevolgen voor de patiënt. Over het algemeen zal ongeveer 25 procent van alle dieren die chemotherapie krijgen een bijwerking ervaren.

Dit houdt over het algemeen in wat wordt beschouwd als milde en zelfbeperkende gastro-intestinale klachten en/of lethargie gedurende de eerste paar dagen na de behandeling. Als er bijwerkingen optreden, worden deze meestal goed onder controle gehouden met vrij verkrijgbare medicijnen of voorgeschreven medicijnen.

Ongeveer vijf procent van de chemotherapiepatiënten zal ernstige bijwerkingen hebben die ziekenhuisopname vereisen. Met de juiste behandeling is het risico dat deze bijwerkingen de dood van een patiënt veroorzaken, minder dan één procent.

Als een patiënt ernstige bijwerkingen ervaart, wordt de dosis chemotherapie verlaagd om soortgelijke complicaties in de toekomst te voorkomen. Over het algemeen is de kwaliteit van leven van patiënten die chemotherapie krijgen uitstekend. Studies hebben aangetoond dat de meerderheid van de eigenaren tevreden is met hun beslissing om hun huisdieren te laten behandelen en met de resultaten, en dat ze ervoor zouden kiezen om de behandeling opnieuw voort te zetten nadat ze hebben gezien hoe goed hun dieren het deden tijdens de therapie.

4. Is de leeftijd van mijn huisdier van invloed op zijn/haar vermogen om de behandeling met chemotherapie/bestraling/operatie te doorstaan?

Kanker is een ziekte van oudere dieren en de meeste beschikbare informatie over hoe huisdieren zullen reageren op de behandeling, het risico op bijwerkingen en de uitkomst zijn gebaseerd op onderzoeken waarbij de gemiddelde leeftijd van patiënten in het geriatrische (>10 jaar) bereik ligt. Alle voorzorgen worden genomen om er zeker van te zijn dat patiënten gezond genoeg zijn om een behandeling te ondergaan voordat ze met de therapie beginnen, wat de grondgedachte is achter de aanbeveling om baseline-stadiëringstests en laboratoriumwerk uit te voeren.

Deze tests stellen ons idealiter in staat om alles over een kankerpatiënt van neus tot staart te weten voordat we met de behandeling beginnen, en kunnen ons helpen de resultaten en bijwerkingen beter te voorspellen en zelfs de behandelplannen op maat te maken. De leeftijd van de patiënt speelt meestal niet zoveel mee als hun algehele gezondheidstoestand.

5. Mag mijn huisdier in de buurt zijn van familieleden of andere dieren tijdens de behandeling?

Over het algemeen geldt dat terwijl een huisdier chemotherapie krijgt, het als veilig wordt beschouwd voor dat dier om met alle gezinsleden om te gaan. Afhankelijk van het (de) chemotherapiemedicijn(en) dat het huisdier krijgt, kunnen er bepaalde tijden zijn na een behandeling dat het huisdier een hoger risico loopt om een infectie op te lopen, dus voorzorgsmaatregelen kunnen nodig zijn gedurende een zeer specifieke periode.

Voor orale chemotherapiemedicijnen die thuis worden toegediend, is het belangrijk dat de capsules of pillen buiten het bereik van kinderen worden bewaard. Personen die zwanger zijn, proberen zwanger te worden, borstvoeding geven of als immuungecompromitteerd worden beschouwd, mogen geen chemotherapie gebruiken. We raden eigenaren aan om niet-gepoederde latex- of nitrilhandschoenen te dragen bij het hanteren van chemotherapiemedicijnen en dat de persoon die de medicijnen hanteert daarna hun handen wast. Het is erg belangrijk om medicijnen nooit te splitsen of fijn te maken, of de capsules te openen, omdat dit het risico op blootstelling kan vergroten.

Metabolieten van geneesmiddelen voor chemotherapie zijn tot 72 uur na de behandeling van een dier aanwezig in de urine en/of feces. Honden moeten gedurende deze periode uit de openbare ruimtes worden weggelaten. Handschoenen moeten worden gedragen bij het hanteren van uitwerpselen, strooisel, braaksel, enz. van een dier. Handen moeten grondig worden gewassen na het hanteren van mogelijk besmette vloeistoffen/afval.

Dit bericht is geparafraseerd uit een lezing die is bedoeld voor studenten diergeneeskunde. Het is oorspronkelijk geschreven door een van mijn mentoren, die waarschijnlijk liever anoniem blijft, maar die er op de een of andere manier in slaagt om vaker in mijn stem door te komen dan verwacht zou worden.

Dr. Joanne Intile