Vogels Smokkelen Over De Grens - Avonturen In De Landbouw Van De Overheid

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Heel vroeg in mijn veterinaire carrière heb ik een jaar als veterinair officier voor het Amerikaanse ministerie van landbouw gewerkt. Mijn opdracht was het bewaken van de lucht- en zeehavens van San Francisco en Oakland, Californië. Mijn primaire verantwoordelijkheid was om te voorkomen dat dierziekten de VS binnenkomen via deze toegangspoorten door dieren en dierlijke producten te monitoren, testen en in quarantaine te plaatsen.

In de tweede plaats was ik belast met de handhaving van de Animal Welfare Act in onderzoeksfaciliteiten, dierentuinen en dierententoonstellingen. Graag wil ik de komende blogs gebruiken om u te vermaken met enkele van de dagelijkse ervaringen van een havendierenarts.

De Sulphur Crested Cockatoo Caper

Op een warme zomerochtend (ongebruikelijk voor San Francisco, want zoals Mark Twain zei: "De koudste winter die ik ooit heb doorgebracht was de zomer in San Francisco") nam het Australische consulaat contact met me op over een passagier die die middag uit Sydney arriveerde. Het was een 15-jarige Amerikaanse jongen die terugkeerde van een buitenlandse studie in Australië.

Terwijl hij in het buitenland was, vond de jongeman een veerloze jonge kaketoe met zwavelkuif die hij tijdens zijn verblijf grootbracht. Toen het tijd was om terug te keren naar de VS, benaderde hij de Australische landbouwafdeling over de stappen die nodig waren om de vogel terug naar de VS te brengen. Hij kreeg te horen dat deze soort op de lijst stond van vogels die niet in aanmerking komen voor legale export uit Australië. De jonge man vertelde over zijn aankoop van de vogel, de afdruk op hem en zijn bezorgdheid over het voortbestaan van de vogel als hij werd achtergelaten. Zijn redenering was dwingend en de ambtenaren stonden sympathiek tegenover zijn situatie, maar de CITES-regelgeving (Convention on International Trade in Endangered Species) was vrij duidelijk met betrekking tot zwavelkuifkaketoes. De jongen verliet het kantoor met de vogel nogal teleurgesteld.

De agenten waren getroffen door de overtuiging van de jonge man over de vogel en waren ervan overtuigd dat hij zou proberen de vogel Australië uit te smokkelen, dus ik werd gewaarschuwd over zijn komst. Ik nam contact op met de plaatselijke natuurautoriteiten en we ontmoetten de jonge man bij de internationale douane op de luchthaven van San Francisco. Hij arriveerde met een rugzak en een 'boombox', zoals draagbare stereo's uit de jaren 80 vaak werden genoemd. We vroegen hem om de boombox aan te zetten en hij gaf ons enkele excuses waarom het niet werkte. Verdacht, we vroegen om de boombox en verwijderden het achterpaneel.

Deze jonge man was ongelooflijk ingenieus. De jonge kaketoe zat in een comfortabele draadkooi. De vloer van de boombox had meerdere zakken met water van opgelost ijs. De jongeman had een ventilator geconfigureerd voor een thermostaat die de ventilator zou inschakelen om over het ijs naar de vogel te blazen als de temperatuur in de doos boven de 75o zou stijgen. Zijn uitvinding werkte, want we werden begroet door een zeer alerte jonge kaketoe.

Wij ambtenaren waren stomverbaasd door de vasthoudendheid en vindingrijkheid van deze jongeman. Hij werd vrijgelaten aan zijn ouders zonder dat er een aanklacht werd ingediend. Volgens de CIES-regels kon de vogel niet worden teruggebracht naar Australië, dus plaatste ik hem in de noodzakelijke quarantaine die vereist is voor legaal geïmporteerde vogels. Na voltooiing van de quarantaine kwam de vogel in aanmerking voor en werd geplaatst bij een vogeltherapiegroep die circuleerde naar seniorenfaciliteiten, zodat hij de rest van zijn leven in de buurt van mensen kon zijn. Ik weet niet of de jongeman ooit contact heeft opgenomen met de therapiegroep en herenigd is met zijn vogel.

Volgend bericht: De Dairy Heifer die de Baai van San Francisco zwom

dr. ken tudor