Lachen Honden? De Wetenschap Achter De Looks Die We Krijgen Van Een Gelukkige Hond

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door LisaBeth Weber

Lachen honden? We hebben allemaal de opgestoken mond van onze viervoeters gezien; de immense vreugde die een gelukkige hond uitstraalt als we door de deur lopen, vragen of ze honger hebben of ze meenemen naar het hondenpark. Maar projecteren we gewoon onze menselijke emoties op onze pups - bekend als antropomorfiseren - zodat we ze als lachend zien - of glimlachen ze echt?

Victoria Schade, gecertificeerde hondentrainer en auteur van het boek "Bonding With Your Dog", zegt: "Honden gebruiken hun lichaam om op veel manieren geluk uit te drukken, maar een echte glimlach in menselijke stijl is daar normaal gesproken niet een van." Schade legt uit dat we kijken naar gelukkige honden die bezig zijn met activiteiten die ze leuk vinden, zoals spelen of rennen, en hun brede, hijgende monden vertalen in een glimlach. Ze voegt eraan toe: "Het hondenequivalent van een glimlach is een veerkrachtig lichaam, een losse staartkwispelen en een gezichtsuitdrukking met zachte ogen en een ontspannen mond en oren."

Het draait allemaal om communicatie

Kim Brophey, gecertificeerd hondengedragsconsulent bij Dog Door Behavior Center in Asheville, North Carolina, TEDx-spreker en auteur van "Meet Your Dog", ziet honden "glimlachen" als een adaptieve gezichtsuitdrukking en gedrag met een reeks evolutionaire functies en voordelen. Ze benadrukt een communicatiecorrelatie en zegt: "Wat wij zien als 'glimlachen' kan dienen om conflicten te bemiddelen, eerbied te communiceren en binding te vergemakkelijken." Brophey merkt op dat honden van nature adaptief "glimlachend" gedrag lijken te gebruiken als een sociale vaardigheid en uitdrukking van emotie. Ze voegt eraan toe: "Hoewel het leuk is om te denken dat honden opzettelijk glimlachen, is de realiteit dat er zeer complexe evolutionaire krachten aan het werk zijn."

Over waarom we reageren zoals we doen als we een hond zien 'glimlachen', zegt Brophey dat het een combinatie is van oxytocine en evolutie. "Honden zijn meesters in het observeren en manipuleren van menselijk gedrag", zegt ze. “Dat is hun niche. Hun afkomst en ervaringen hebben hen geleerd hoe ze effectief charmant kunnen zijn.”

Dit "glimlachen" wordt onderschreven door mensen wanneer ze reageren, lachen, traktaties geven, aaien en klappen. Honden leren snel dat dit een positieve reactie op hun gedrag is en zullen daarom blijven glimlachen.

Brophey begrijpt dit op wetenschappelijk niveau, maar geeft vrolijk toe dat ze dagelijks wordt bedrogen door de tientallen honden die ze ontmoet. Ze herinnert zichzelf en anderen er echter aan om het evolutionaire liefdesverhaal tussen mensen en honden te eren en te respecteren. Elke hond is een complex biologisch individu met zijn eigen emoties, intelligentie, ervaring, persoonlijkheid en meningen.

Lichaamstaal van de hond

Al meer dan 10 jaar is Schade een belangrijke dierengeleider - ook wel puppywrangler genoemd - voor de zeer geliefde Puppy Bowl op Animal Planet. "De ongelooflijk genuanceerde 'conversaties' van de lichaamstaal van honden met elkaar kunnen zo vluchtig zijn als een oogwenk of zo voor de hand liggend als een speelboog", zegt Schade. "Als ze vreugde of geluk naar elkaar toe uitdrukken, zullen ze waarschijnlijk hun hele lichaam gebruiken om het over te brengen. Dat gezegd hebbende, het vrolijke 'speelgezicht' van een hond lijkt misschien op onze versie van een glimlach."

Er is een andere invalshoek voor de hele kwestie van lachende honden, volgens Schade. In de mensenwereld is glimlachen besmettelijk, dus als een persoon naar een hond kijkt en zijn uitdrukking vertaalt in een glimlach, is de kans groot dat de persoon terug zal glimlachen. Schade legt uit dat er ook de "onderdanige grijns" is, die op een glimlach lijkt omdat de lippen naar achteren zijn getrokken en de tanden zichtbaar zijn. De "onderdanige grijns" is wat we zien in die "dogshaming" -video's waarin de persoon een zich misdragende hond uitscheldt, en de hond reageert door zijn ogen te loensen en te "grijnzen".

Volgens Brophey is er een verdere wetenschappelijke oorzaak voor de "glimlachende" reactie die we van honden krijgen: neoteny - het behoud van jeugdig gedrag gedurende de volwassenheid. Geritualiseerde en emotionele begroetingsgedragingen zoals "glimlachen", likken, springen, kwispelen en vocalisatie zijn zeer adaptief gedrag bij honden, vooral bij jonge dieren, en wordt aanzienlijk beïnvloed door genetische domesticatie. "Het evolutionaire proces in de loop van de tijd heeft ons gedeeltelijk gebracht tot onze perceptie van de gezichtsuitdrukking van een hond en reactie op iets positiefs als een glimlach. We spuien dan gewoon oxytocine in het gezicht van een lachende, kwispelende puppy, ook al zijn het gewoon evolutionaire krachten aan het werk”, legt Brophey uit.

Hoewel hondengedragsdeskundigen de wetenschappelijk onderbouwde evolutionaire communicatie en uitdrukkingen van onze pups kunnen verklaren, is de heersende observatie onder hondenbezitters misschien nog steeds: "Natuurlijk lacht mijn hond!"