Azerbeidzjaans Paardenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het Azerbeidzjaanse paard, ook bekend als de Azerbaidzhanskaya, is goed uitgerust om te rijden, vooral op steile berghellingen. Beschouwd als een oud ras, is het nu vrij zeldzaam.

Fysieke eigenschappen

De Azerbeidzjan heeft een beetje de vorm van een wig, maar is toch goed geproportioneerd. Het heeft een korte maar gespierde rug, sterke benen, stevige hoeven en dunne, korte oren. Het meest opvallende kenmerk is echter de brede, goed ontwikkelde borst. Zijn expressieve ogen zijn een beetje groot voor zijn hoofd, dat hij trots hoog draagt. In feite, afgezien van zijn grootte - slechts 12,1 tot 14 handen hoog (48-56 inch, 120-142 centimeter) - ziet de Azerbeidzjan eruit als een oorlogspaard.

De Azerbeidzjan is een snel en wendbaar paard, waardoor het bergachtig terrein in een snel tempo aankan. Ruiters houden ook van zijn brede, rechte rug, zijn evenwichtsgevoel en zijn natuurlijke, gemakkelijke gang - dit alles maakt de vatbaarheid voor ongelukken minder vatbaar, wat van vitaal belang is voor bergrijders.

De manen van een Azerbeidzjan zijn niet lang en vloeiend zoals die van andere paarden, maar eerder dun en kort.

Het haar is ondertussen dun, fijn en grijs of bruin van kleur. U zult echter af en toe een Azerbeidzjan in zuring, daim of zwart zien. De zeldzaamste kleur van het ras: palomino.

Gezondheid

Het Azerbeidzjaanse paard heeft doorgaans een lang leven. Hoewel het ras bekend is met moeilijke levensomstandigheden, is het ras winterhard en ondervindt het ras zelden gezondheidsproblemen. Vrouwtjes en mannetjes van dit ras zijn allemaal erg vruchtbaar, hoewel het aantal Azerbeidzjaanse paarden laag blijft.

Geschiedenis en achtergrond

Dit ras is afkomstig uit Azerbeidzjan, een regio die deel uitmaakte van de voormalige Sovjet-Unie. De oorsprong ervan wordt vermoed oud te zijn (hoewel er weinig gegevens zijn) en de genetica wordt verondersteld te zijn beïnvloed door zowel de Karabach- als de Perzische paardenrassen.

De economische en politieke omstandigheden van de oude Kaukasus brachten de bewoners ertoe een zadelpakpaard te ontwikkelen dat in staat was om in hoog tempo lange afstanden af te leggen, waarvan de Azerbeidzjan het meest geschikt bleek te zijn voor hun behoeften. Het werd ook enorm bewonderd in de hele regio vanwege zijn kracht en snelheid, vooral in tijden van oorlog.