Karabach Paardenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Karabach is een van de oudste zadelpaardrassen ter wereld. Afkomstig uit Azerbeidzjan, met name tussen de rivieren Kura en Araks in de regio Nagorno Karabach in de Zuid-Kaukasus, is dit paardenras een favoriet voor roedel- en rijplicht. Het wordt ook gebruikt in kruisingsprogramma's om andere paardenrassen te verbeteren. De Karabach is het resultaat van het mengen van verschillende bekende rassen zoals de Turkmeense, de Arabische en de Perzische.

Fysieke eigenschappen

Langdurig fokken in de bergen gaf de Karabach speciale kenmerken. Karabach-paarden zijn klein maar compact; ze hebben goed ontwikkelde spieren en pezen, een rechte rug, een medium maar hoog aangezette nek, goed gedefinieerde schoft, een middellange maar brede en gespierde croupe en harde, stevigvoetige hoeven in sterke, goed gevormde benen.

De Karabach heeft grote, alerte ogen, een kleine snuit, een breed en goed gevormd voorhoofd, verwijdende neusgaten en een kleine kop. Zijn borst is diep; zijn huid bestaat uit zacht haar; zijn manen, staart en spie zijn meestal dun bedekt met haar. Er is meestal geen haar in de buurt van de oren, de snuit en de ogen, evenals aan de binnenkant van de benen. Het is verkrijgbaar in verschillende kleuren, zoals grijs, zuring, kastanje, laurier of citroen met een unieke zilveren en gouden glans.

Persoonlijkheid en temperament

Aan hun uiterlijk te zien, zijn Karabach-paarden sierlijke dieren. Ze zijn alert en dapper, maar ze zijn over het algemeen goedaardig en niet-agressief. Hun levendige temperament in combinatie met hun bereidwillige gehoorzaamheid maakt de Karabach tot een van de beste keuzes als rij- en pakpaard. De Karabach staat bekend om zijn vastberadenheid en het vermogen om bergachtig terrein aan te kunnen; het is dapper genoeg om smalle paden te hanteren die andere paarden kunnen afschrikken.

Geschiedenis en achtergrond

Vóór de 19e eeuw was de Karabach Khanate een van de drukste paardenfokkerijen in de Kaukasus. De Karabach werd op grote schaal gebruikt om de voorraad van buurlanden te verbeteren. In die tijd werden Karabach-paarden meestal gefokt in bergachtige streken; dit hielp hen de unieke kenmerken te geven waarvoor ze bekend staan.

Ondanks het belang ervan in kruisingsprogramma's, kende het Karabach-ras een achteruitgang in de eerste helft van de 19e eeuw. Dit was deels het gevolg van Iraanse invallen die schade toebrachten aan de boerderijen die de Karabach kweekten. De achteruitgang was ook deels te wijten aan de relatief kleine bouw van het paard, waardoor het onbruikbaar werd voor militair werk en sportevenementen.

De aantallen namen verder af, zelfs met de daaropvolgende inspanningen om het ras voor uitsterven te behoeden. Pas aan het eind van de jaren veertig, toen een handvol raszuivere Karabach-paarden op een boerderij in Azerbeidzjan werden geplaatst, lieten de vermeerdering van Karabach positieve resultaten zien.