In De Loopgraven: Waargebeurde Verhalen Van Een Dierenarts Op De Spoedeisende Hulp

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Boing… Boing… Boing… De witte pluizige voetbal stuitert van heuvel naar heuvel met borstelige snorharen en die pluizige, katoenen staart natuurlijk. Waar gaat het straks heen? Alleen de hinkende lagomorf weet het. Hij stopt maar een seconde om een sappige, knapperige wortel te ruiken, maar kan niet tegen een knabbel vanwege een kloppende, overgroeide tand. Om nog maar te zwijgen van een fecale impactie. Maar hij hinkt verder, strompelend op drie gelukkige voeten, sneller en sneller totdat zijn hart uit de hand loopt…

“Dr. blom! Dr. Blom! We hebben een STAT-triage!” Ik knipper met mijn ogen en stop abrupt met aan dat konijn te denken. Tijd om te schakelen. In haast duwt mijn team van technici, gekleed in het grijs, een klapperende brancard die een zeer grote Mastiff vasthoudt die op zijn zij ligt, tong uitgestoken en bedekt met vuil. Hij reageert niet, zijn ogen zijn bietrood en zijn tong heeft een ongezonde, paarsachtige tint. Ook al is hij nat, hij is zo heet als een oven.

Meteen omsingelt mijn team hem, als een goed opgeleide brigade. Ze brengen een zuurstofmasker aan, werken aan een IV-katheter en nemen zijn temperatuur op: het is 107,5 graden Fahrenheit (de gemiddelde temperatuur van een hond is ongeveer 101 graden). Ik sta aan het hoofd van het schip en som mijn eisen op. 'Jackie, neem een bloedglucose en lactaat. Karen, start een LRS-bolus van een liter bij 999; beter nog, pak een drukzak. Annie, haal wat natte handdoeken!'

Er vliegen voorwerpen rond, gebruikte IV-katheters, doppen en spuitkokers, samen met de doordringende geur van isopropylalcohol die op zijn voetzolen spat. In de chaos concentreer ik me op zijn algehele conditie; mijn geest tolt: wat is zijn temp? Wat is zijn bloedglucose? Oh, het is maar 53. Dat is zijn bloedsuikerspiegel en het is 37 punten te laag (een gemiddelde hond is tussen de 90 en 120).

Carrie, (laat me denken, hij is ongeveer 100 pond, dat is 3 ml per 10 pond); geef hem 30 ml 25 procent dextrose en vul zijn volgende zak met 2,5 procent. Hoe ziet zijn ECG eruit? Zijn hart klopt abnormaal en veel te snel. Wat is zijn stollingsstatus (vermogen om bloed te stollen) en zijn nierfunctie?

'Annie, pak de coags en een CHEM 17-profiel. Pete, pak een oftalmoscoop voor me.' De pupillen van de hond zijn nauwkeurig; niet goed denk ik bij mezelf, want dit duidt op zwelling van de hersenen. Zijn dat blauwe plekken op zijn buik? Dit duidt op een probleem dat hij zijn bloed kan stollen. "Oké jongens, blijf hem langzaam afkoelen tot 103,5 graden Fahrenheit met natte handdoeken en stop dan met koelen." Waar zijn zijn baasjes?

Ik verlaat het slagveld om met zijn al even roodogige eigenaar te praten; ze is hysterisch van schuldgevoel. Ze liet hem vastgebonden aan een boom in de achtertuin na een bad en rende naar de winkel. Het was maar 30 minuten… Nou, de vijfjarige Duke had geen idee van het plan; hij probeerde zich een weg naar China te banen om elk van de 30 schrijnende minuten weer naar binnen te gaan, totdat hij instortte.

Het is Arizona. Het is juli. Het is 18:05 uur.

"Ik denk dat hij onderweg hierheen een aanval heeft gehad." Absoluut niet goed.

Ik begin aan de arme dame een hitteberoerte, hersenoedeem, DIC en multi-orgaanfalen uit te leggen en alle slechte dingen die Duke in de komende twee tot drie dagen kunnen overkomen als hij het tot de ochtend haalt. Of zelfs de komende uren wat dat betreft. Ik ben een optimist in hart en nieren, maar ik moet een realist zijn met deze eigenaar; zelfs de weegschaal doet doorslaan naar pessimisme. 'Hij heeft veel te verduren,' zeg ik. Ze antwoordt: "Hij is als mijn kind, red hem alsjeblieft."

Dan moet ik de gorilla van 500 pond in de kamer ter sprake brengen, de kosten van de behandeling. “Ik zal alles doen wat ik kan. Ik wil dat je weet dat met de schatting van twee tot drie dagen om te beginnen, mogelijke plasmatransfusies, meerdere bloedpanels, een urinekatheter en intensive care; het zal rond de $ 4.000 tot 5.000 zijn.” ik houd mijn adem in; Ik wil dat ze 'ja' zegt met elk fragment van mijn wezen. Ze zegt: "Doe het gewoon."

Dat is alles wat ik nodig had om verder te gaan. Ik jog terug naar de IC. Duke's temperatuur is 101,7 graden Fahrenheit; zijn eerste liter intraveneuze vloeistof is op en zijn bloedglucose is 78. Ik roep nog een paar bevelen, niet beseffend dat ik een beetje opdringerig ben, maar het is geen houvast in de dieren ER vanavond. Zijn bloeddruk is een glorieuze 95 millimeter kwik en zijn hart bonst gestaag met 110 slagen per minuut. Oef. Neem een slok lauwe koffie. Het is 19:40; het wordt een lange nacht. We zullen later bij Duke kijken.

Terwijl ik naar het triagebord kijk, groeit de lijst:

• Ginger, 3 jaar oude vrouw gesteriliseerd Havanezer: braken
• Rocky, 11-jarige man gecastreerde Shih Tzu: hoest, congestief hartfalen
• Lily, 16 jaar oud teefje gesteriliseerd Binnenlandse korthaar: hematurie

Vervolgens triage voor een hond terwijl John doorgeeft: "Ik ben onderweg." Hier komt John met een Goldendoodle op sleeptouw aan een sliplijn. 'Dit is Parel. Ze heeft net een zak pure chocolade Hershey's Kisses gegeten. Ik heb toestemming gekregen om braken op te wekken.” Ik doe een lichamelijk onderzoek bij de gekrulde pup; jongen, die honden zijn schattig, denk ik bij mezelf. “Laten we haar 1,4 mg Apo IV geven. Zorg ervoor dat je haar eerst een klein blikje hondenvoer geeft, omdat dit haar zal helpen om productiever te braken. Blijf ook niet zweven, omdat ze meer zal braken als ze niet zo nerveus is. Bekijk haar van een afstand.”

Deze parels van wijsheid zijn geleerd van jaren in het veld, in de loopgraven. Twintig seconden later komt het eruit, drie grote stapels chocolade hondenvoer. De geur is niet zo zoet. Haar behandeling is niet compleet. Als ze zoveel heeft ingenomen als de eigenaar denkt, begint haar nacht op de eerste hulp pas.

Ik neem een pauze van 20 seconden om nog een slokje minder dan lauwe koffie te nemen. Ik denk terug aan het konijn met de pluizige staart - misschien zal ik zijn achterste been spalken zodat hij veel efficiënter kan springen, dan zal ik hem plichtsgetrouw door het konijnenhol volgen naar ons volgende avontuur in Animal ER Wonderland …

Dr. Carly Blom is een dierenarts voor noodgevallen in Phoenix, AZ. Ze beoefent al 15 jaar uitsluitend spoedeisende geneeskunde voor kleine dieren. Ze oefent momenteel bij VETMED in Phoenix.