Uitsteeksel Van Het Rectum En De Anus Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Rectale en anale verzakking bij katten

Anale of rectale prolaps is een aandoening waarbij een of meer lagen van het rectum van de kat worden verplaatst door de anus, de opening waardoor spijsverteringsafval het lichaam kan verlaten. Het kan worden veroorzaakt door verschillende factoren, waaronder aandoeningen van het spijsverteringsstelsel, de urinewegen of het genitale systeem.

Hoewel katten van elk geslacht, leeftijd of ras door deze aandoening kunnen worden getroffen, lijkt de Manx-kat vatbaarder voor de aandoeningen. Als je wilt weten hoe deze aandoeningen van invloed zijn op honden, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.

Symptomen en typen

Rectale prolaps treedt op wanneer alle lagen van het anale/rectale weefsel, samen met de rectale voering, door de externe anale opening uitsteken. Het uitsteken van de rectale voering door de externe anale opening wordt ondertussen alleen anale prolaps genoemd.

Katten met rectale prolaps zullen aanhoudende inspanning vertonen tijdens het passeren van ontlasting (of poepen). Bij een onvolledige verzakking zal tijdens de uitscheiding een klein deel van het slijmvlies van het rectum zichtbaar zijn, waarna het zal verdwijnen. Bij een volledige verzakking zal er een aanhoudende massa weefsel zijn die uit de anus van de kat steekt. In de chronische stadia van volledige verzakking kan dit weefsel er zwart of blauw uitzien.

Oorzaken

Een kat kan rectale of anale prolaps ontwikkelen als hij overbelast bij het passeren van ontlasting, of als hij een operatie ondergaat aan de lagere spijsverteringsorganen. Andere factoren die bijdragen aan deze twee aandoeningen zijn onder meer:

• Aandoeningen van het spijsverteringsstelsel die diarree veroorzaken, overbelasting bij de ontlasting, aanwezigheid van wormen of andere parasieten in het spijsverteringsstelsel en ontsteking van de dunne of dikke darm
• Aandoeningen van de urinewegen en genitale systemen, zoals ontsteking of vergroting van de prostaat, ontsteking van de blaas, urinestenen en abnormaal arbeids- of geboorteproces
• Chronische constipatie, aanwezigheid van zakachtige uitsteeksels in de darm, rectale of anale tumoren, of afwijking van het rectum van zijn gebruikelijke positie

Diagnose

Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek van uw kat uitvoeren, inclusief een chemisch bloedprofiel en een volledig bloedbeeld. De resultaten zullen gewoonlijk weer normaal worden, hoewel er hoge niveaus van witte bloedcellen kunnen zijn, vergelijkbaar met die bij een infectie. Een test van ontlastingsmonsters kan de aanwezigheid van parasieten onthullen.

Verdere diagnostische procedures omvatten röntgenfoto's of echo's van de buikstreek, die een grote prostaat, vreemde lichamen, verdikking van de blaaswanden of nierstenen kunnen aantonen.

Uw arts zal ook een handmatig rectaal onderzoek uitvoeren om verplaatste weefselmassa's te voelen. Tijdens pathologisch onderzoek van het weefsel (voor biopsie) kan het gezwollen lijken en zal er rood bloed sijpelen wanneer het wordt ingesneden. Het weefsel, als het dood is, lijkt donkerpaars of zwart en straalt blauwachtig bloed uit wanneer het wordt ingesneden.

Behandeling

Als uw kat een gelijktijdige bacteriële of virale infectie of een parasitaire infectie heeft, zal uw dierenarts deze eerst moeten behandelen met een geschikt antibioticum of antiparasitair medicijn. Zodra de onderliggende oorzaak van de verzakking is vastgesteld en behandeld, moet uw dierenarts eerst de zwelling verminderen en het verplaatste weefsel terugbrengen naar de juiste plaats in de anus van de kat.

Dit kan handmatig worden gedaan door een zachte massage op het gebied uit te voeren, of door smerende gels of plaatselijke middelen te gebruiken (bijvoorbeeld een 50 procent dextrose-oplossing), wat helpt bij het verminderen van de zwelling. Een anestheticum kan worden toegediend om pijn en ongemak te verlichten. Het meest gebruikte verdovingsmiddel is een ruggenprik; uw dierenarts zal zijn beslissing echter nemen op basis van de individuele behoeften van uw kat.

Vervolgens kan uw dierenarts ervoor kiezen om het uitstekende weefsel op de juiste plaats te hechten om het weefsel op zijn plaats te houden en herhaling van een verzakking te voorkomen. Handtaskoordhechtingen zijn de meest waarschijnlijke keuze voor deze procedure, en de hechtingen worden losgelaten om uitscheiding mogelijk te maken.

In het geval van het plaatsen van hechtingen met een handtaskoord, moet u uw kat een dieet met weinig residu geven totdat de hechtingen zijn verwijderd, om overbelasting en ongemak tijdens het afvoeren van afvalstoffen te verminderen. Uw arts kan ook ontlastingverzachters voorschrijven om hetzelfde resultaat te bereiken.

Als blijkt dat de aandoening dieper in het rectale kanaal van de kat zit, kan het zijn dat de darm chirurgisch moet worden gerepareerd.

Wonen en Management

Men moet oppassen voor recidieven van verzakt weefsel, vooral als de onderliggende oorzaak niet wordt weggenomen. Bekijk de plek waar de kat geopereerd is gedurende de eerste vijf tot zeven dagen, want er is een mogelijkheid van splijten en heropenen, vooral wanneer de kat poept.

Na de operatie is er ook een kans dat uw kat de controle over zijn blaas en darmen verliest en onvrijwillige "ongelukjes" krijgt. Uw huisdier kan net zo gestoord zijn als u wanneer er een "ongeluk" is. Door de kattenbak dicht bij de rustplaats van uw kat te plaatsen, kunnen ongelukken of gerelateerde stress worden voorkomen.