Constipatie (ernstig) Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Megacolon bij katten

De dikke darm is het deel van de dikke darm dat begint bij de blindedarm, de zak die de dikke darm verbindt met het einde van de dunne darm (ileum). Van daaruit gaat het naar het rectum in het spijsverteringskanaal. Het belangrijkste doel van de dikke darm is om te dienen als een tijdelijke opslagleiding voor afvalproducten, water en zout uit het afval te halen terwijl het door en uit het lichaam gaat. Wanneer een aandoening ervoor zorgt dat de diameter van de dikke darm abnormaal wordt vergroot, wordt dit medisch megacolon genoemd. Deze aandoening wordt geassocieerd met chronische constipatie en met obstipatie - ernstige, hardnekkige constipatie die de doorgang van gas en ontlasting blokkeert. Minimale colonactiviteit, waarbij de dikke darm zijn inhoud niet afgeeft, is een andere aandoening die kan leiden tot abnormale vergroting van de dikke darm.

Megacolon kan een aangeboren of verworven aandoening zijn. Katten met een aangeboren megacolon hebben geen normale gladde spierfunctie van de dikke darm. Megacolon kan ook worden verworven, bijvoorbeeld wanneer de ontlasting chronisch wordt vastgehouden en het fecale water volledig wordt geabsorbeerd. Het water en de materie binden zich en de ontlasting wordt gestold in de dikke darm. Als geconcretiseerde ontlasting voor langere tijd in de dikke darm blijft zitten, zal de dikke darm uitzetten, wat resulteert in onomkeerbare inertie van de dikke darm (inactiviteit). Coloninertie wordt gekenmerkt door het feit dat de gladde spieren van de dikke darm niet langer samentrekken of uitzetten om ontlasting te ledigen.

Symptomen en typen

• Constipatie: ontlasting zit vast in de dikke darm
• Obstipatie: ernstige blokkade die zowel ontlasting als gas belemmert, waardoor ze vast blijven zitten in de dikke darm
• Onregelmatige ontlasting
• Spannen om te poepen met een klein of geen fecaal volume
• Een kleine hoeveelheid diarree kan optreden na langdurig persen
• Harde, droge ontlasting
• Hard colon gevoeld bij buikonderzoek (palpatie)
• Fecale impactie kan worden gevoeld wanneer een gehandschoende vinger in het rectum wordt gestoken
• Af en toe braken, anorexia en/of depressie
• Gewichtsverlies
• uitdroging
• Sjofele, onverzorgde haarjas

Oorzaken

• Onbekend (idiopathisch) bij de meeste katten
• Aangeboren (aanwezig bij de geboorte); het Manx-ras lijkt een hoger risico te lopen
• Mechanische obstructie van ontlasting

• Trauma aan het lichaam

  Ledemaat- en/of bekkenfracturen

• Stofwisselingsziekten

  • Laag serumkalium
  • Ernstige uitdroging

• Drugs

  • Vincristine: gebruikt voor lymfoom en leukemie
  • Barium: gebruikt voor het verbeteren van röntgenbeelden
  • Sucralfaat: gebruikt voor de behandeling van zweren
  • Antacida

• Neurologische/neuromusculaire ziekte

  • Ruggenmergziekte
  • Tussenwervelschijfziekte
  • Ziekte van de anus en/of endeldarm

Diagnose

Uw dierenarts zal een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren. Er zal een volledig bloedprofiel worden uitgevoerd, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld, een elektrolytpaneel en een urineonderzoek. De arts zal ook een buikpalpatie (onderzoek door aanraking) van de dikke darm uitvoeren en een handmatig onderzoek van het rectum door digitale (vinger) rectale penetratie. U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat geven, inclusief een achtergrondgeschiedenis, het begin van symptomen en mogelijke incidenten die deze aandoening mogelijk hebben veroorzaakt.

Abdominale röntgenfoto's zijn nuttig voor een visueel onderzoek van de dikke darm. Opgenomen beelden laten zien of de dikke darm vol ontlasting zit, of er een massale blokkade in de dikke darm is, of dat er andere onderliggende oorzaken zijn van megacolon. Een inwendig onderzoek van de dikke darm, met behulp van een verlicht buisvormig instrument, een colonoscoop genaamd, kan worden uitgevoerd als obstructieve laesies in de dikke darm of in de wand van de dikke darm niet kunnen worden uitgesloten.

Behandeling

De meeste patiënten met megacolon moeten in het ziekenhuis worden opgenomen voor initiële vloeistoftherapie, zowel om het lichaam te hydrateren als om een verstoorde elektrolytenbalans te corrigeren. De dikke darm kan dan voorzichtig worden geëvacueerd. Uw dierenarts zal uw kat verdoving toedienen en vervolgens handmatig warmwaterklysma's en in water oplosbare gelei injecteren, waardoor de ontlasting gemakkelijk kan worden verwijderd met een gehandschoende vinger of een spons met spons. Als het probleem recidiverend of bijzonder ernstig is en niet reageert op medisch beheer, zoals in het geval van onomkeerbare inertie van de dikke darm, kan een operatie nodig zijn om de dikke darm te herstellen. De meeste katten zijn genezen van terugkerende megacolon na een subtotale colectomie-operatie.

Wonen en Management

Voor katten die lijden aan megacolon worden lichaamsbeweging en activiteit sterk aangemoedigd voor de gezondheid en kracht van de spijsvertering en buikspieren. Een dieet met weinig residu kan ook helpen om herhaling van megacolon te voorkomen. Soms helpt een vezelrijk dieet ook. Een ander alternatief is om het reguliere onderhoudsdieet van uw kat aan te vullen met door dierenartsen goedgekeurde vezelsupplementen of ingeblikte pompoen (geen pompoentaartvulling). Vermijd het voeren van botten aan uw kat (bijv. kip, vis) om te beschermen tegen mogelijke verwondingen aan de dikke darm wanneer stukjes bot worden ingeslikt.