Key-Gaskell-syndroom Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Katachtige dysautonomie

Dysautonomie wordt gekenmerkt door een storing van het autonome zenuwstelsel (ANS), het systeem dat de hartslag, ademhaling, spijsvertering, plassen, speekselvloed, transpiratie, oogpupilverwijding, bloeddruk, darmsamentrekkingen, klieractiviteit en lichamelijke opwinding regelt. De lichaamsfuncties die plaatsvinden binnen de ANS worden grotendeels uitgevoerd zonder bewuste gedachte, met uitzondering van de ademhaling, die in coördinatie werkt met bewuste gedachte. Deze aandoening wordt ook wel Key-Gaskell-syndroom genoemd.

Dit is een zeldzame aandoening, maar als het zich voordoet, heeft het de neiging om katten jonger dan drie jaar te treffen. Anders is er geen geslacht of leeftijd die specifiek wordt beïnvloed. Er is echter een geografische correlatie die verband houdt met kattendysautonomie, met hogere incidenties in het westen en middenwesten, zoals Californië, Indiana, Kansas en Oklahoma, evenals in het Verenigd Koninkrijk.

De behandeling is gebaseerd op de primaire symptomen en de prognose voor herstel is bewaakt.

Symptomen en typen

• Acute symptomen ontwikkelen zich doorgaans binnen drie tot vier dagen
• Verwijde niet-reagerende pupillen
• Gebrek aan traanproductie
• Angst/vermijding van licht (fotofobie)
• Elevatie van het derde ooglid (uitsteeksel van het derde ooglid)
• Braken
• oprispingen
• Anorexia en gewichtsverlies
• Druppelende urine (polyurie)
• Spannen om te plassen
• Verlies van de toon van de anale sluitspier
• Diarree
• Constipatie in sommige gevallen
• Opgezette, gemakkelijk uitgedrukte blaas
• Mogelijke buikpijn
• Dyspnoe (moeilijke ademhaling)
• Droge neus en slijmvliezen
• hoesten
• Snot
• Depressie
• Verlies van spinale reflexen
• Spierverlies
• Mogelijke zwakte

Oorzaken

De onderliggende oorzaak is niet bekend.

Diagnose

Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek op uw kat uitvoeren. U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid, geven. De geschiedenis die u verstrekt, kan uw dierenarts aanwijzingen geven over welke organen door deze aandoening worden aangetast.

Röntgenfoto's tonen megaesophagus (vergroting van de slokdarm), opgezwollen darmlussen zonder peristaltiek (de normale samentrekking van de darmspieren) en een opgezwollen urineblaas. Verlies van zenuwcontrole in de iris van het oog zal ervoor zorgen dat het overgevoelig wordt voor cholinerge geneesmiddelen, wat de responstijd voor de iris van het oog om samen te trekken beïnvloedt. Waar een kat zonder Key-Gaskell een normale reactietijd van 30 minuten heeft, zal een kat met deze aandoening een abnormaal snelle reactie van pupilvernauwing hebben.

Er zal een atropine-uitdagingstest worden uitgevoerd om de reactie van het hart te testen - een gezonde kat zal een toename van de hartactiviteit (tachycardie) hebben als reactie op de atropine, terwijl een kat met Key-Gaskell geen toename van de hartslag zal hebben.

Histamine-injecties kunnen worden gegeven om te testen op sympathisch verlies van capillaire functie. Als er sprake is van verlies van capillaire functie, zal er geen zichtbare reactieve reactie in de huid zijn, of een striem maar geen uitbarsting in de huid. Deze tests zullen uw dierenarts helpen om een competitieve beoordeling te maken van het vermogen van het autonome zenuwstelsel (bestaande uit het sympathische en parasympathische zenuwstelsel) om op een gezonde manier te functioneren.

Behandeling

De oorzaak van dysautonomie is onbekend. De behandeling is dus symptomatisch.

Intraveneuze (IV) vloeistoffen moeten aan de kat worden gegeven om uitdroging te voorkomen. Een voedingssonde kan helpen zorgen voor voldoende voeding als megaesophagus aanwezig is. Als de darmmotiliteit afwezig is, kan een voedingssonde nodig zijn. Kunsttranen moeten worden toegediend als de traanproductie onvoldoende is. Bevochtiging van de lucht kan helpen bij droge slijmvliezen. De blaas moet handmatig worden uitgedrukt voor de kat.

Er zullen medicijnen worden gegeven ter ondersteuning van de organen, ter bevordering van de blaascontractie en ter verbetering van de darmmotiliteit. Als infecties of longontsteking worden vermoed, worden antibiotica voorgeschreven.

Wonen en Management

Prognose voor katten met dysautonomie wordt bewaakt. De meeste katten die aan deze ziekte lijden, zullen het niet overleven, omdat velen sterven aan een aspiratiepneumonie of moeten worden geëuthanaseerd vanwege een slechte kwaliteit van leven. Dieren die wel overleven, kunnen meer dan een jaar nodig hebben om volledig te herstellen en hebben vaak een zekere mate van permanente autonome disfunctie, waardoor ze mogelijk constante zorg moeten krijgen.