Braken Met Gal Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Galachtig braken syndroom bij katten

Gal is een bittere, geelgroene vloeistof die in de lever wordt aangemaakt en in de galblaas wordt opgeslagen totdat het voedsel is ingenomen. Het wordt vervolgens vrijgegeven in de dunne darm om te helpen bij de vertering van voedsel en om het voedsel te emulgeren zodat het op de juiste manier door het lichaam kan worden gebruikt. Gal voert ook verschillende afvalstoffen uit het lichaam samen met de ontlasting.

Galbraken-syndroom treedt op als gevolg van motiliteitsproblemen, wanneer gal abnormaal in de maag komt, wat irritatie en braken veroorzaakt. Dat wil zeggen, wanneer het maagdarmkanaal niet automatisch reageert op de normale functies die in het kanaal plaatsvinden, beweegt de inhoud in het kanaal niet zoals zou moeten, wat abnormaal gedrag binnen het systeem veroorzaakt. Gal die in de maag is gekomen, wordt door de kat uitgestoten en de inhoud van het braaksel blijkt gal te bevatten.

Deze reactie wordt meestal 's morgens vroeg of' s avonds laat gezien net voor het eten, vooral bij katten die eenmaal daags worden gevoerd. Het is een zeldzame aandoening bij katten; als het gebeurt, is het meestal bij oudere katten. Beide geslachten worden in gelijke mate getroffen.

Symptomen en typen

• Chronisch intermitterend braken met gal
• Komt meestal 's ochtends of' s avonds laat voor net voor het eten
• Buikpijn
• Misselijkheid
• Gebrek aan eetlust
• Gewichtsverlies

Oorzaken

• De exacte oorzaak is nog onbekend
• Ziekten die gastritis of ontsteking van de darm veroorzaken, leidend tot gewijzigde gastro-intestinale motiliteit

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat geven, een achtergrondgeschiedenis van symptomen, mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid en recente activiteiten. U moet uw dierenarts zoveel mogelijk vertellen wanneer de symptomen zijn begonnen en hoe vaak het braken optreedt.

Uw dierenarts zal dan een grondig lichamelijk onderzoek van uw kat uitvoeren, met een volledig bloedprofiel, een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek.

Een voorgeschiedenis van intermitterend braken met galinhoud is meestal voldoende voor een voorlopige diagnose. In de loop van de diagnose van deze ziekte hebben laboratoriumtests niet veel zin, omdat de resultaten meestal binnen normale grenzen liggen. Specifieke radiografische en ultrasone beeldvormingsstudies van de buik kunnen een vertraagde maagmotiliteit aan het licht brengen. Endoscopisch onderzoek keert vaak terug normaal bij deze patiënten.

Behandeling

Als er geen ernstige onderliggende ziekte aanwezig is, zal uw arts op basis van de symptomen een geschikte behandelingslijn bepalen. Geneesmiddelen om de maagmotiliteit te verbeteren zullen worden gebruikt om een vertraagde maaglediging te overwinnen, de maag- en darmmotiliteit te verhogen en zo reflux te voorkomen. Geneesmiddelen die de zuursecretie in de maag verminderen, kunnen ook worden gebruikt om schade aan de maagwand als gevolg van de verhoogde zure inhoud van de gal te voorkomen.

De meeste patiënten reageren goed op een dergelijke behandeling; hoe lang uw kat medicijnen nodig heeft, hangt af van zijn individuele reactie. Sommige dieren reageren snel op de behandeling, terwijl andere een langere kuur nodig hebben. Voor patiënten die lijden aan chronisch galbraken, is dieetbehandeling een zeer belangrijk onderdeel van de behandeling, waarbij meestal kleine, frequente maaltijden worden gegeven, vooral 's avonds laat. Door te voorkomen dat de maag gedurende lange tijd leeg is, wordt de normale maagmotiliteit verhoogd. Diëten met een laag vet- en vezelgehalte zullen ook helpen de maag te legen en maagretentie van voedsel te verminderen.

Uw dierenarts kan ook ingeblikte of vloeibare diëten voorstellen, wat ook nuttig kan zijn bij dergelijke patiënten omdat vast voedsel de neiging heeft langer in de maag te blijven.

Wonen en Management

De prognose is uitstekend voor de meeste katten, aangezien ze goed reageren op veranderingen in het dieet en medicijnen.