Hartslagproblemen (voortijdige Complexen) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Atriale premature complexen bij honden

Er zijn vier kamers in het hart. De twee bovenste kamers zijn de atria (enkel: atrium), en de twee onderste kamers zijn de ventrikels. Onder normale omstandigheden werkt het hart met een uitzonderlijke synchronisatie tussen de verschillende atriale en ventriculaire structuren, wat resulteert in een consistent ritmisch patroon. Atriale premature complexen resulteren in een abnormale ritmische stoornis, waarbij het hart voortijdig klopt, vóór de normale timing of pacing.

Met uitzondering van dieren geboren met een aangeboren hartziekte, treffen atriale premature complexen vaak oudere honden, vooral honden van kleine rassen. Atriale premature complexen (APC's) kunnen op een elektrocardiogram (EKG) worden gezien als een premature golf die een P-golf wordt genoemd. Deze P-golf kan bifasisch, negatief, positief of gesuperponeerd zijn op de vorige T-golf op het ECG.

De P-golf op een ECG vertegenwoordigt de elektrische geleiding van de sinusknoop in het hart naar en door de atria van het hart. Het QRS-complex - een registratie van een enkele hartslag op het ECG - na de P-golf vertegenwoordigt het passeren van deze impuls door de hartkamers nadat deze door de atrioventriculaire knoop is gegaan. De laatste golf op een ECG-meting is de T-golf die het ventriculaire herstel (van opladen) vóór de volgende hartcontractie meet.

Een toename van de automatisering van atriale hartspiervezels of een enkel terugkerend circuit kan een voortijdige P-golf veroorzaken. Deze voortijdige atriale slagen beginnen buiten de sinoatriale knoop (ectopisch) - de pacemaker van het hart - en verstoren het normale "sinus" hartslagritme voor een of meer slagen.

Symptomen en typen

Hoewel er mogelijk geen symptomen zijn die verband houden met atriale premature complexen, vooral bij oudere honden of bij honden die normaal niet erg actief zijn, zijn enkele veelvoorkomende symptomen:

• Hoesten en moeite met ademhalen
• Oefening intolerantie
• Flauwvallen (syncope)
• Hartgeruis
• Onregelmatig hartritme

Oorzaken

• Chronische hartklepaandoening
• Aangeboren hartziekte (afwijking vanaf de geboorte)
• Ziekte van de hartspier
• Elektrolytenstoornissen
• neoplasie
• hyperthyreoïdie
• Toxemieën (toxische elementen in het bloed)
• Geneesmiddeltoxiciteit (bijvoorbeeld een overdosis digitalis, een geneesmiddel voor het hart)
• Normale variatie bij veel oudere honden

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond geven in de aanloop naar het begin van de symptomen. Het volledige fysieke onderzoek omvat een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een elektrolytpaneel.

Het is cruciaal om te zoeken naar een onderliggende oorzaak voor de hartziekte die de APC's veroorzaakt. Een elektrocardiogram (EKG) opname kan worden gebruikt om de elektrische stromen in de hartspier te onderzoeken en kan eventuele afwijkingen in de elektrische geleiding van het hart (die ten grondslag ligt aan het vermogen van het hart om samen te trekken/kloppen) aan het licht brengen. Andere diagnostische hulpmiddelen, zoals echocardiograaf en Doppler-echografie, kunnen worden gebruikt om het hart en zijn prestaties (ritmes, contractiesnelheid) te visualiseren.

Behandeling

De behandeling die uw dierenarts toedient, hangt af van het soort hartaandoening dat uw huisdier treft en hoe ernstig het is. Er zijn verschillende soorten medicijnen die kunnen worden gebruikt, afhankelijk van het type hartaandoening dat aanwezig is. Voor congestief hartfalen kan een diureticum worden voorgeschreven en een medicijn om de bloedvaten te verwijden (vasodilatator). Digitoxine kan worden voorgeschreven om de hartslag te verlagen en de contractiliteit van het hart te verhogen.

Wonen en Management

Onderliggende hartaandoeningen moeten door uw dierenarts worden behandeld en zo goed mogelijk onder controle worden gehouden. Dit betekent dat u uw hond naar de dierenarts moet brengen voor frequente vervolgafspraken. Soms zullen sommige dieren, ondanks medicamenteuze behandeling, een verhoogde frequentie van APC's hebben, of zullen ze verslechteren tot ernstigere tekenen van hartziekte naarmate de onderliggende ziekte vordert.

Afhankelijk van de onderliggende hartziekte, moet u mogelijk het dieet van uw hond veranderen in een natriumarm dieet. U zult ook uw dagelijkse routine met uw hond moeten veranderen, met minder lichamelijke inspanning, zodat het hart niet hard hoeft te werken. Uw dierenarts zal u adviseren over het dieet en de hoeveelheid activiteit die uw hond nodig heeft om in optimale gezondheid te verkeren.