Glomerulonefritis Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De term glomerulonefritis verwijst naar de ontsteking en daaropvolgende disfunctie van de glomeruli - de kleine massa haarvaten in de nier die afvalproducten uit het bloed en in de urine filtert, zodat ze uit het lichaam kunnen worden uitgescheiden. De meest voorkomende oorzaak van glomerulonefritis is de afzetting en insluiting van antigeen-antilichaamcomplexen (zoals een toxine of enzym) in de glomeruli. Bovendien treft de ziekte beide geslachten, maar komt vaker voor bij mannen.

Symptomen en typen

Symptomen kunnen variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak, zoals ontsteking, infectie of neoplasie. Bij sommige katten kan gewichtsverlies en zwakte het enige symptoom zijn. In feite wordt de aandoening vaak ontdekt bij een routinematige jaarlijkse gezondheidsscreening, wanneer verhoogde concentraties van eiwitten in de urine worden gevonden. Als het eiwitverlies in de urine ernstig is, kan de kat een abnormale vochtophoping in de buikholte (ascites) ontwikkelen.

Bij katten die lijden aan een gevorderde ziekte met nierfalen, kunnen er symptomen zijn van verhoogde dorst en frequentie van urineren, gebrek aan eetlust, misselijkheid en braken. Degenen met een ernstig tekort aan het bloedeiwit albumine (hypoalbuminemie), kunnen last hebben van een verstopping van de bloedvaten in de longen, wat ademhalingsmoeilijkheden of ernstig hijgen veroorzaakt. Hoge bloeddruk kan ondertussen plotselinge blindheid veroorzaken.

Oorzaken

• Ontsteking
• infecties
• Idiopathisch (onbekend)
• Neoplasie (groei van weefsel, tumor)
• Suikerziekte
• Langdurig gebruik van bepaalde medicijnen

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid, geven. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. De resultaten van de volledige bloedtellingstest zijn meestal niet significant. In ernstige gevallen kan het biochemische profiel abnormaal lage niveaus van eiwitalbumine in het bloed (hypoalbuminemie) en hoge niveaus van cholesterol in het bloed (hypercholesterolemie) aan het licht brengen. De aanwezigheid van bloedeiwit albumine en andere eiwitten in het bloed kan uw dierenarts helpen bij het stellen van de eerste diagnose. Bij katten met nierfalen zal het urineonderzoek overeenkomstige veranderingen in de urine aan het licht brengen.

Creatinine is een afvalproduct dat normaal door de nieren wordt uitgescheiden en de aanwezigheid ervan in de urine wordt gemeten als een diagnostische indicator van de nierfunctie. Urine-eiwittests worden ook uitgevoerd, omdat de hoeveelheid eiwit in de urine ook kan worden gebruikt om de nierfunctie te evalueren en te controleren.

Een meer specifieke test berekent de verhouding tussen eiwit en creatinine in de urine om uw dierenarts een idee te geven van de mate van nierbeschadiging. De mate van eiwitverlies in de urine correleert ruwweg met de ernst van de nierziekte. Daarom helpt het meten van de eiwit- en creatinineverhouding ook bij het beoordelen van de respons op de behandeling en de progressie of regressie van de ziekte.

Diagnostische beeldvorming kan ook worden gebruikt om te bepalen hoe ziek de toestand van uw kat is en welke behandeling moet worden toegepast. Deze procedures zijn nuttig bij de diagnose van gelijktijdige ziekten en bij het evalueren van de niergrootte. Abdominale röntgenfoto's en echografie kunnen worden gebruikt om de nieren en andere buikorganen te evalueren en kunnen nuttig zijn bij het uitvoeren van een minder invasief type weefselverzameling voor biopsiedoeleinden. Uw dierenarts kan een nierweefselmonster nemen (nierbiopsie) om andere oorzaken van nierfalen, zoals neoplasie of kanker, te regelen.

Behandeling

Aangezien de meeste gevallen van glomerulonefritis een immuunreactie inhouden (interactie van antigeen en antilichamen), is de meest specifieke en effectieve therapie de beheersing en eliminatie van een dergelijke immuunreactie. Het vinden en behandelen van het exacte ziekteproces of antigeen dat een dergelijke immuunreactie veroorzaakt, is echter niet altijd mogelijk. Bovendien is de prognose vaak slecht als zich eenmaal nierfalen heeft ontwikkeld. De algehele behandeling van deze ziekte hangt af van de oorzaak en de ernst van de ziekte op het moment van diagnose.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal een geïndividualiseerd dieetplan voor uw kat aanbevelen dat is afgestemd op de gezondheid van de nieren. Deze patiënten hebben vaak een laag natriumgehalte en een eiwitrijk dieet van hoge kwaliteit en een lage kwantiteit nodig. Omdat de meeste medicijnen via de nieren worden uitgescheiden, mag u uw kat geen medicijnen geven of de dosering van voorgeschreven medicijnen wijzigen zonder vooraf uw dierenarts te raadplegen. Tijdens vervolgbezoeken zal uw dierenarts regelmatig laboratoriumtests moeten uitvoeren om de therapierespons en de progressie van de ziekte te volgen, en indien nodig medicatie en therapieën aan te passen.