Glomerulonefritis Bij Honden - Glomerulonefritis Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Tenzij u een huisdier heeft gehad met "glomerulonefritis", heeft u waarschijnlijk nog nooit van deze ziekte gehoord. Maar dit is een speciaal type nierziekte die vrij vaak voorkomt bij huisdieren, vooral bij bepaalde hondenrassen. Het is een aandoening die veel eerder kan worden opgespoord dan andere soorten nierziekten die tot nierfalen leiden. Vroege detectie, de juiste behandeling en het juiste dieet kunnen de kwaliteit van leven van huisdieren met glomerulonefritis verbeteren.

Wat is glomerulonefritis?

De glomerulus is het deel van de nier dat selectief filtert afval, water en andere chemicaliën uit het bloed. De afvalstoffen worden via de urine uit het lichaam verwijderd. Dit filter beschermt tegen het verlies van vitale bloedproducten, vooral eiwitten, in de urine. Aanhoudende irritatie of ontsteking veroorzaakt zwelling van de glomerulus. De zwelling maakt het poreuzer waardoor belangrijke bloedeiwitten door het filter lekken en verloren gaan in de urine. Aanhoudende ontsteking kan worden veroorzaakt door:

• Auto immuun voorwaarden

• Ras genetische defecten

  • Berner Sennenhonden
  • Bull Terriers
  • Cocker Spaniels
  • Springer Spaniels
  • Dobermann Pinchers
  • Golden Retrievers
  • Lhasa Apso's
  • Shih Tzu
  • Wheaton Terriers met zachte vacht
• virale ziekten
• Bacteriën of parasieten infecties
• Hormoon ziekten die ontstekingen bevorderen
• antibioticabiotic en andere drugs
• kankers
• Over vaccinaties (speculatie dat jaarlijkse vaccins het immuunsysteem overstimuleren)

Eiwitverliezen in de urine leiden tot:

• Gewichts- en spierverlies
• Water afstotend
• Hoge bloeddruk
• Vochtophoping in de buik en benen

Honden 4-8 jaar oud lijken het grootste risico te lopen om glomerulonefritis te ontwikkelen. Honden met een erfelijke genetische ziekte kunnen eerder in hun leven urineveranderingen of ziektesymptomen vertonen.

Glomerulonefritis kan zijn: gemakkelijk te detecteren door eenvoudige urinetests. Eenvoudige routinematige screening van de hoeveelheden urine microalbumine, een bloedeiwit, kan wijzen op de aandoening. Als de urine positief is voor abnormale niveaus van microalbumine, kan een andere urinetest worden gedaan die kijkt naar de verhouding van urine-eiwit tot urine-creatinine (afbraakproduct van spiermetabolisme) op hetzelfde urinemonster. Een hoger dan verwachte eiwit-tot-creatinine-verhouding maakt de aandoening zeer waarschijnlijk. Rassen met een hoog risico moeten hun urine jaarlijks laten controleren.

Glomerulonefritis leidt uiteindelijk tot nierfalen, dus het is belangrijk om de oorzaak te vinden en indien mogelijk te behandelen (bacteriële of parasitaire infecties, hormonale ziekten). De definitieve diagnose wordt gesteld door te kijken naar een weefselmonster dat uit de nieren is genomen. In de meeste gevallen kan de schade niet worden gestopt of ongedaan worden gemaakt en kan deze alleen worden beheerd.

Hoe wordt glomerulonefritis behandeld?

Vroege behandeling met medicijnen om de bloeddruk te verlagen en lage dosis aspirine lijkt het beste te werken. Lage doses aspirine die om de dag of om de derde dag worden gegeven, kunnen veilig aan katten worden gegeven. In combinatie met veranderingen in het dieet kan het leven van huisdieren met glomerulonefritis worden verlengd.

Wat is het beste voer voor honden met glomerulonefritis?

Eiwitarme diëten werkt het beste voor honden met glomerulonefritis. Eiwitrijke diëten verhogen juist het eiwitverlies in de urine. Veterinaire diëten met weinig eiwitten, veel koolhydraten en vetten zijn overal verkrijgbaar, maar zijn vaak niet erg aantrekkelijk voor veel huisdieren, vooral katten. Zelfgemaakte diëten bieden meer keuze uit vlees, koolhydraten en vet en kunnen worden aangepast aan de individuele smaak van een huisdier. Visolie met DHA en EPA toegevoegd aan het dieet helpt de ontsteking in de glomerulus en eiwitverlies te verminderen.

Huisdieren met glomerulonefritis hebben deze diëten hun hele leven nodig, dus zelfgemaakte voedselrecepten moeten speciaal worden samengesteld met minder eiwitten, maar toch voldoende essentiële aminozuren. Deze recepten hebben ook vitamine- en mineralensupplementen nodig die aan alle noodzakelijke dagelijkse behoeften voldoen.

Dr. Ken Tudor