Dislocatie En Verlamming Bij Konijnen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Vertebrale fractuur of luxatie bij konijnen

Normaal gesproken hebben konijnen zeer sterke achterpoten, die ze gebruiken om te springen. Wervelbreuk of luxatie (luxatie) van de ledematen bij konijnen is een veelvoorkomende oorzaak van zwakte en verlamming van de achterpoten.

Soms, vaak als gevolg van onjuiste behandeling, kunnen gekooide konijnen hun poten verdraaien op de kruising van hun lumbale wervelkolom en heiligbeen (basis van de wervelkolom), wat kan resulteren in een wervelfractuur. Sommigen ontwikkelen een zogenaamde luxatie, wat een dislocatie is die optreedt op het lumbale L7-punt (de onderste wervelkolom), hoewel fracturen veel vaker voorkomen dan luxaties. Dit type trauma kan ertoe leiden dat het konijn de controle over zijn blaasfunctie verliest en mogelijk ook de controle over zijn stoelgang.

Symptomen en typen

De tekenen en symptomen zijn vaak afhankelijk van de ernst van de aandoening. De volgende zijn enkele van de meest voorkomende tekenen en symptomen:

• Een abnormale of ongebruikelijke houding, inclusief een onvermogen om te springen
• Slepen van de benen
• Onvermogen om rechtop te staan of te zitten
• Verminderde beweging in de ledematen en staart
• Verlamming of verzwakking van de ledematen
• Trauma aan de benen of rug
• Pijn kan duidelijk zijn
• Tekenen van lethargie en depressie
• Konijn lijkt bewaakt
• Verminderde tonus in en rond de anus, urine-incontinentie
• Verhoogde spierspanning in de voorste ledematen om te compenseren voor bewegingsverlies in de achterste ledematen)

Oorzaken

De oorzaken van wervelfracturen en luxatie zijn gevarieerd en kunnen zijn:

• Onjuiste behandeling: Bij het in bedwang houden van konijnen is het belangrijk om de achterpoten en de voorpoten in bedwang te houden; het vasthouden van slechts een van de twee kan leiden tot dislocatie of breuk
• Verrassingsreactie: een reflexieve beweging als reactie op schrik kan ervoor zorgen dat het konijn plotseling gaat bewegen of schokken, wat resulteert in dislocatie of wervelfractuur
• Trauma: verwondingen kunnen optreden tijdens medische procedures, zoals wanneer een konijn worstelt tegen het krijgen van gasverdoving en probeert weg te springen, vallend van de hoogte van de tafel; hoewel een konijn in eerste instantie kalm kan lijken, worstelen velen met medische procedures, dus het is belangrijk om het konijn veilig vast te houden voordat medicijnen worden toegediend

Diagnose

Omdat er verschillende mogelijke oorzaken zijn voor zwakte en/of verlamming van de achterpoten, zal uw dierenarts hoogstwaarschijnlijk differentiële diagnose gebruiken. Dit proces wordt geleid door een diepere inspectie van de schijnbare uiterlijke symptomen, waarbij elk van de meest voorkomende oorzaken wordt uitgesloten totdat de juiste aandoening is opgelost en op de juiste manier kan worden behandeld. U moet beginnen met het verstrekken van een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw konijn in de aanloop naar het begin van de symptomen.

Andere oorzaken kunnen zijn: infectie met Encephalitozoon cuniculi, infecties van het centrale zenuwstelsel (CZS), laesies op het CZS, stofwisselingsziekten of schade aan het ruggenmerg. Uw dierenarts zal ook de spinale reflexen testen en röntgenfoto's maken om eventuele schade aan de ledematen te beoordelen. Deze zullen de toestand van de ruggengraat van uw konijn onthullen en of het bot in feite gebroken is of uit de kom is ontwricht. Magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) kan worden gebruikt om de meest nauwkeurige beelden te geven van wat er met de ledematen aan de hand is, maar dit type beeldvorming is niet altijd beschikbaar voor kleine dieren.

Behandeling

Als uw konijn ernstige verlamming of zwakte vertoont en niet kan bewegen of geen blaas- of stoelgang kan gebruiken, zal klinische zorg waarschijnlijk nodig zijn. Zelfs als u uw konijn thuis kunt verzorgen, blijft de activiteit vaak beperkt tot bedrust. Je konijn moet stil worden gehouden terwijl het herstelt van zijn verwonding, met regelmatig draaien om te voorkomen dat doorligwonden op de huid ontstaan (een aandoening die wordt veroorzaakt doordat het lichaam te lang in één positie ligt). Thuiszorg vereist dat het beddengoed regelmatig wordt verschoond, en een zorgvuldig dieet dat is gestructureerd om te voorkomen dat het konijn cachectisch wordt (een verspilling van het lichaam die wordt veroorzaakt door verlies van eetlust). De meeste konijnen zullen gedurende deze tijd met de hand moeten worden gevoerd, totdat ze zichzelf weer kunnen voeden.

Uw dierenarts kan het ook gepast vinden om uw konijn een maagdarmmiddel voor te schrijven om het maagslijmvlies te beschermen en het risico op het ontstaan van zweren te verminderen. Om uw konijn door het pijnlijke genezingsproces te helpen, kunnen pijnstillers worden voorgeschreven om het ongemak te verminderen.

Antibiotica worden alleen geadviseerd als secundaire infecties aanwezig zijn, omdat het gebruik ervan controversieel kan zijn vanwege secundaire complicaties die zijn geassocieerd met het gebruik ervan.

Wonen en Management

De uiteindelijke prognose wordt bewaakt en is afhankelijk van de ernst van het trauma en het vermogen van uw konijn om te eten en fysiek te herstellen na de intramurale of thuiszorg. Er zijn mogelijk speciaal ontworpen karren op wielen beschikbaar voor konijnen die herstellen maar nog steeds last hebben van langdurige verlamming of parese (gedeeltelijke verlamming) als gevolg van het trauma. De meeste konijnen met een ernstig trauma aan het ruggenmerg worden niet meer volledig mobiel en in sommige gevallen kan euthanasie de enige humane optie zijn.