Larynxziekte Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ziekte van de stembox of strottenhoofd bij katten

Het strottenhoofd, of strottenhoofd, dient als een doorgang voor de luchtstroom van de externe omgeving naar de longen. Het beschermt de longen tegen aspiratie tijdens het slikken en oprispingen, en zorgt voor vocalisatie (zoals miauwen). Larynxziekte verwijst naar elke aandoening die de normale structuur en/of functie van de strottenhoofd of het strottenhoofd verandert.

Bij katten is de incidentie van larynxziekte gebaseerd op beperkte rapporten in de literatuur, maar deze blijkt significant lager te zijn dan bij honden. Getroffen katten zijn meestal ouder, maar het wordt af en toe gezien bij jongere katten als gevolg van trauma of chirurgische ingrepen; de gemiddelde leeftijd in één rapport was 11 jaar. Kanker van het strottenhoofd of de strottenhoofd komt meestal voor bij katten van middelbare leeftijd tot oudere katten. Er is geen gedefinieerde gevoeligheid voor het ras.

Symptomen en typen

Symptomen zijn direct gerelateerd aan de mate van stoornis of beperking van de luchtstroom door de strottenhoofd of het strottenhoofd, hoewel verworven verlamming vaak wordt geassocieerd met inspanning, stress of extreme hitte. Enkele veel voorkomende symptomen van larynxziekte zijn:

• Hijgen
• Luidruchtige ademhaling en een hoog geluid bij het inademen (meest voorkomend)
• Verandering in karakter van de miauw
• Af en toe hoesten
• Verminderde activiteit, inspanningsintolerantie
• Verhoogde rectale temperatuur (vooral tijdens warme weermaanden)

Oorzaken

Larynxziekte kan aangeboren zijn (aanwezig bij de geboorte) of verworven zijn, meestal door een onbekende oorzaak. De volgende zijn enkele van de meest voorkomende oorzaken van larynxaandoeningen:

• Verlamming
• Vagale zenuwafwijking - de nervus vagus levert zenuwvezels aan de strottenhoofd (strottenhoofd), keel (farynx), luchtpijp (luchtpijp) en andere organen
• Afwijking van de terugkerende larynxzenuwen (takken van de nervus vagus)
• Ziekten in de borst - zoals infecties, ontstekingen, kanker
• Zenuwstelselaandoeningen waarbij meerdere zenuwen betrokken zijn
• Afwijkingen van spieren (myopathie)
• Immuungemedieerde aandoeningen
• Mogelijke hormonale tekortkomingen - zoals onvoldoende productie van schildklierhormoon (hypothyreoïdie) of onvoldoende productie van steroïden door de bijnier (hypoadrenocorticisme)

• Trauma

  • Doordringende wonden (zoals bijtwonden) of stomp trauma aan de nek
  • Letsel secundair aan ingeslikte vreemde materialen - zoals botten, stokken, naalden, spelden

• Kanker

  • Primaire kanker van het strottenhoofd (strottenhoofd) of verspreiding van kanker in de weefsels van het strottenhoofd (uitgezaaide kanker)
  • Lymfoom (overheersende kanker bij katten)
  • Plaveiselcelcarcinoom en adenocarcinoom (een kanker die ontstaat in klierweefsel)
  • Schildklierkanker - kan druk uitoefenen op de terugkerende larynxzenuwen of deze zelfs binnendringen

Risicofactoren zijn onder meer bestaande longafwijkingen, zoals longontsteking en chronische luchtwegaandoeningen. Vochtophoping in de ruimte tussen de borstwand en de longen (pleurale effusie) kan ook een aanzienlijke invloed hebben op de ademhaling en kan de ademhalingsmoeilijkheden die gepaard gaan met ziekten van de strottenhoofd of het strottenhoofd, vergroten.

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die aan deze aandoening vooraf zijn gegaan, geven. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. Een van de mogelijke onderliggende oorzaken waar uw arts naar op zoek zal zijn, is een schildklieraandoening, vooral als uw kat ouder is.

Enkele van de diagnostische beeldvormingstechnieken die kunnen worden gebruikt om de onderliggende aandoening te vinden, zijn röntgenfoto's, fluoroscopie en bronchoscopie om andere differentiële diagnoses uit te sluiten en om aspiratiepneumonie te detecteren. Dit zijn allemaal vrij niet-invasieve technieken, omdat ze geen operatie vereisen om de interne structuur van de luchtwegen te inspecteren. Echografie is ook een nuttig diagnostisch hulpmiddel bij de niet-invasieve diagnose van larynxmassa's.

Om het strottenhoofd nog beter te kunnen bekijken, kan uw arts een laryngoscopie uitvoeren. Uw kat moet onder zware sedatie of anesthesie worden geplaatst zodat uw dierenarts de larynxabductie bij inspiratie kan beoordelen en kan detecteren of er massale laesies aanwezig zijn.

Laryngeale collaps is een complicatie van een al lang bestaand brachycefalisch luchtwegsyndroom. Chronische proliferatieve, pyogranulomateuze (granulaire en pussy) laryngitis vereist kweek en microscopisch onderzoek om te definiëren; breedspectrumantibiotica, vooraf gegeven, samen met de geleidelijke toediening van corticosteroïden, kunnen nodig zijn om een optimale respons te verkrijgen. Aandoeningen die obstructie veroorzaken, zoals tracheale collaps of massa's dicht bij het strottenhoofd, kunnen larynxziekte nabootsen. Als tijdens het onderzoek een massale laesie wordt gevonden, moet deze mogelijk operatief worden verwijderd.

Diagnose van verlamming kan worden bevestigd door een verlies van abductie (een verandering in de positie) van het strottenhoofdkraakbeen tijdens diepe inademing. Verlamming aan slechts één kant kan worden opgemerkt bij eerdere of mildere vormen van larynxdisfunctie.

Behandeling

Uw kat wordt poliklinisch behandeld in afwachting van een operatie, zolang zijn gezondheid stabiel blijft. Als het een noodsituatie is die wordt gekenmerkt door duidelijke ademnood, zal zuurstoftherapie, gecombineerd met sedatie en steroïden, worden toegediend.

Als uw kat in nood verkeert, kan het personeel van de dierenkliniek actieve lichaamskoelingsmaatregelen toepassen met intraveneuze vloeistoffen en ijs, en uw dierenarts kan een tijdelijke chirurgische opening maken in de luchtpijp (of luchtpijp - een procedure die bekend staat als een tijdelijke tracheostomie) om de zuurstofopname te vergemakkelijken. Deze zorg kan levensreddend zijn als uw kat niet op de juiste manier reageert op de medische noodhulp.

Als u uw kat tijdelijk thuis verzorgt in afwachting van een operatie, moet u warme, slecht geventileerde omgevingen vermijden, omdat deze de normale koelmechanismen van het lichaam en een goede luchtuitwisseling verder in gevaar kunnen brengen. Vermijd ook gedurende deze tijd het gebruik van kragen, om de druk op de stembox of de luchtpijp te minimaliseren. U zult ook de activiteit willen beperken in afwachting van een operatie, of als u zich hebt afgemeld voor een operatie.

In het geval van verlamming is chirurgische behandeling de voorkeursbehandeling. Er zijn verschillende procedures gerapporteerd, maar correctie aan één kant heeft de voorkeur. Het voordeel van deze procedure hangt af van de ervaring en expertise van de chirurg. In geval van trauma aan de luchtpijp kan een tijdelijke chirurgische opening in de luchtpijp (tijdelijke tracheostomie) levensreddend en genezend zijn. Een permanente chirurgische opening in de luchtpijp (permanente tracheostomie) kan de kwaliteit van leven verbeteren.

Als kanker is gediagnosticeerd, kan chirurgische verwijdering van de tumor genezend zijn. Voor plaveiselceladenocarcinoom is chirurgische verwijdering, in combinatie met bestralingstherapie, de voorkeursbehandeling.

Voorgeschreven medicijnen zijn afhankelijk van de definitieve diagnose en langdurige behandeling die door uw arts is voorgeschreven.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal uw kat regelmatig willen controleren op aspiratiepneumonie, aangezien dit een van de belangrijkste levensbedreigende risico's van larynxziekte is. Er is een verhoogd risico op aspiratiepneumonie na elke chirurgische ingreep waarbij het strottenhoofd of het strottenhoofd betrokken is, aangezien de operatie het strottenhoofd in een "vaste open positie" plaatst, waardoor de beschermende functie tijdens slikken of regurgitatie wordt geëlimineerd. Er is over het algemeen een verhoogd risico op aspiratie, vooral als er aanwijzingen voor aspiratie werden waargenomen vóór chirurgische behandeling van verlamming en wanneer ook slikstoornissen werden gevonden.

Over het algemeen worden verbeteringen in activiteit en inspanningstolerantie gemeld door eigenaren na een effectieve operatie. De prognose op lange termijn is goed tot uitstekend bij een succesvolle operatie voor verlamming. Als de initiële operatie niet bevredigend was, kan een aanvullende operatie de prognose verbeteren. Voor de behandeling van trauma is de voortgang meestal bevredigend met conservatieve behandeling, zelfs na een noodtracheostomie.

De prognose is vaker wel dan niet slecht bij de behandeling van kankers zoals plaveiselceladenocarcinoom, zelfs met bestralingstherapie. Voor kankers zoals lymfomen hangt de prognose af van de chemotherapie die wordt gebruikt en de reactie van de patiënt.