Schimmelinfectie Van De Lagere Urinewegen Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Schimmelinfectie van de blaas en/of urethra bij honden

Schimmelinfecties komen niet vaak voor bij honden. Vanwege het wijdverbreide bestaan van schimmels in het milieu, zijn deze organismen meestal onschadelijk, of het lichaam is bedreven in het afweren van eventuele nadelige effecten van de schimmel. In sommige gevallen, niet allemaal, kunnen sommige soorten schimmel symptomen van infectie in het lichaam veroorzaken. Schimmels kunnen bijvoorbeeld de lagere urinewegen bewonen en infecteren en kunnen ook in de urine verschijnen nadat ze uit de nieren zijn vrijgekomen.

Honden van elke leeftijd, ras of geslacht kunnen worden beïnvloed.

Symptomen en typen

Zelfs wanneer een schimmelinfectie goed ingeburgerd is in de lagere urinewegen, zijn er veel honden die geen klinische symptomen vertonen. In andere kunnen echter de volgende symptomen worden waargenomen:

• Moeite met plassen
• Verhoogde frequentie van kleine hoeveelheden urine
• Bloed in de urine (hematurie)

Oorzaken

Hieronder volgen de risicofactoren die uw hond vatbaar kunnen maken voor een schimmelinfectie van de lagere urinewegen:

• Suikerziekte
• Chirurgie
• Plaatsing van urinekatheters
• Gelijktijdige bacteriële infecties van de lagere urinewegen
• Overmatig gebruik van antibiotica

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond geven, inclusief een beschrijving van de symptomen en eventuele gebeurtenissen die zich rond het tijdstip van aanvang hebben voorgedaan, zoals uitstapjes in het veld, bezoeken aan beboste gebieden, meren, enz. Na inname een gedetailleerde geschiedenis, zal uw dierenarts een volledig lichamelijk onderzoek van uw hond uitvoeren. Laboratoriumtests omvatten een volledig bloedbeeld (CBC), biochemieprofiel en urineonderzoek. De resultaten van het volledige bloedbeeld en het biochemische profiel zijn vaak normaal. Als een schimmelinfectie zich echter heeft verspreid naar andere lichaamsorganen, zijn de afwijkingen in deze tests afhankelijk van welke van de organen wordt aangetast.

Urineonderzoek is belangrijk bij de diagnose van deze ziekte, omdat de schimmel vaak in de urine terechtkomt en laboratoriumonderzoek de aanwezigheid van de schimmel in de urine kan bevestigen. Uw dierenarts zal ook een urinekweektest aanbevelen, die de groei en identificatie van de veroorzakende schimmel mogelijk maakt. Verschillende soorten schimmels kunnen worden geïdentificeerd op basis van hun verschillende groeipatronen en kenmerken op cultuur. Er zijn ook meer specifieke tests beschikbaar voor de identificatie van de meest voorkomende soorten schimmels die infecties veroorzaken bij dieren. Uw dierenarts zal deze tests aanbevelen als de schimmel die betrokken is bij de infectie niet kon worden geïdentificeerd door de kweektest.

Behandeling

Schimmelinfecties komen relatief weinig voor bij honden en treden meestal op in aanwezigheid van andere bepaalde risicofactoren waarvan bekend is dat ze een hond vatbaar maken voor schimmelinfecties. Het identificeren en corrigeren van deze risicofactoren is belangrijk voor de algehele behandeling van deze infecties.

Antischimmelmiddelen worden voorgeschreven om de infectie te elimineren, waarbij de duur van de behandeling varieert afhankelijk van het individuele dier. Een urinekatheter kan worden gebruikt om medicijnen rechtstreeks in de lagere urinewegen te infunderen. Herhaalde infusies kunnen nodig zijn voor volledig herstel.

Wonen en Management

Bij sommige honden kan een langdurige behandeling nodig zijn om de klinische symptomen volledig te laten verdwijnen. Tijdens de behandeling worden opnieuw urinemonsters verzameld en naar het laboratorium gestuurd voor kweekonderzoek. Gewoonlijk worden twee urinekweken uitgevoerd met een interval van 10-14 dagen om te zien of de schimmelinfectie is verdwenen of niet. De schimmelcultuur wordt twee maanden na het stoppen van de therapie herhaald.

U moet voor het dieet van uw hond zorgen en zich ook houden aan de aanbevelingen van uw dierenarts met betrekking tot de behandeling. Controleer het uiterlijk van de urine van uw hond op veranderingen in de kleur van de vloeistof, of om op te merken of de hond moeite heeft met plassen. Als er iets ongewoons blijkt te zijn, raadpleeg dan uw dierenarts zodat de behandeling kan worden aangepast.