Tot Ziens Op De Beurs: Deel 1 - Dagelijkse Dierenarts

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Terwijl de zomer begint af te brokkelen, is het 4-H-seizoen hier in Maryland op zijn hoogtepunt. County fair na county fair, de 4-H'ers hier in de buurt bewegen en schudden de boel op. Het föhnen van hun ossen, het pluizen van hun kippen, het trainen van hun varkens; deze kinderen hebben het druk. En wij dierenartsen ook.

De maand augustus voor ambulante dierenartsen voor grote dieren in deze gebieden wordt voornamelijk doorgebracht in de uitgestrekte oceaan die gezondheidspapieren is. Tegen het einde van de maand verdrink ik meestal. Controleren op ringworm, loopneus, voetrot en wratten is de naam van het spel terwijl ik zoek naar tekenen van besmettelijke ziekte voordat deze dieren samensmelten met het publiek en elkaar. Ervoor zorgen dat de dieren een vorm van permanente identificatie hebben, is de volgende stap, en vaccinaties zijn het laatste onderdeel van een routine die, hoewel routine in de brede zin van het woord, zelden routine is in de letterlijke zin.

Neem Steer 502J: een groot, zwart, goed gespierd rund met een glanzende vacht, een vochtige neus en een nors karakter. Terwijl zijn baasje hem voor mij de parachute in leidt, vervolgt hij zijn weg, in plaats van te stoppen bij het hoofdhek, alsof hij wil zeggen: "Nee, bedankt, niet in de stemming voor vaccins en een oortattoo vandaag." 502J gaat dan in een vrij snel tempo verder langs de omheining met zijn eigenaar op sleeptouw, hakken ingegraven en alles in het werk stellen om te remmen. Soms hebben ossen echter geen pauzes.

Terwijl ik de heuvel afstorm in de richting van het snel verdwijnende os, draait het dier zich om en komt dan op mij af. Ik draai de snelste ommekeer die je ooit hebt gezien en verstop me achter de parachute terwijl de os de heuvel opkomt, de eigenaar nog steeds op sleeptouw. Terwijl de os vervolgens besluit dat hij dit spel beu is, slaagt de eigenaar er op de een of andere manier in om het dier terug in de parachute te leiden, dit keer door de hoofdpoort vast te zetten voordat verdere ontsnappingen kunnen worden gemaakt. Dan kom ik uit mijn schuilplaats, vaccins in de hand. De eigenaar vraagt schuchter of hij een van de vaccins mag toedienen. Je weet wel, om terug te betalen. Hij maakt maar een halve grap.

Dan is er nog de oproep over gezondheidscontroles bij schapen. Het gaat redelijk goed ondanks het feit dat er zo'n twintig puberende ramlammeren in een hokje huppelen en springen en over het algemeen speels zijn en niet willen vangen. Op dat moment geeft een aanstaande 4H'er van slechts ongeveer drie jaar oud me een kip en loopt weg wanneer. Toegegeven, het was een heel kalme kip (ik neem aan dat ze vroeger door een driejarige werd rondgedragen), vooral tussen het klembord, de pen en de stethoscoop die ik al in mijn handen had. Een willekeurige kip vasthouden tijdens het invullen van papierwerk zou een Olympische sport moeten zijn. Bovendien zou er een prijs moeten zijn voor het vermijden van het krijgen van vogelpoep in de gezondheidspapieren.

Hoe vervelend gezondheidspapieren ook kunnen zijn tegen het einde van de zomer, er is één ding dat zeer de moeite waard is aan het hele proces: veel van de dieren waarvoor ik in augustus gezondheidspapieren maak, heb ik de lente ervoor gezien (of zelfs afgeleverd). Het is cool om een lam te zien groeien van een slungelige hoop poten tot een volwassen, volledig ontwikkeld, goed geproportioneerd exemplaar van het ras. Zelfs als dit mooie exemplaar me een kopstoot geeft als ik hem onderzoek op voetrot. Denk eraan, ik ben de dame met de naalden.

Dr. Anna O'Brien