De Wilde Pony's Van Chincoteague - Assateague Eilandpony's - Dagelijkse Dierenarts

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dit boek was gebaseerd op feiten en er was inderdaad een pony van Chincoteague-erfgoed die eigendom was van de familie van de auteur toen ze opgroeide. De familie heeft dit merrieveulen met succes grootgebracht en als merrie had Misty meerdere veulens. Er zijn zelfs nog levende afstammelingen van Misty in de VS.

Chincoteague is een klein eiland naast het veel grotere Assateague Island, dat aan de kusten van Maryland en Virginia ligt. Dit steeds veranderende landschap van zandduinen en kwelders, een magere strook land die waarschijnlijk niet meer dan 20 mijl lang is, is een National Seashore, een natuurreservaat en de thuisbasis van wilde pony's. Deze dieren leven hier sinds de 17e eeuw in wilde staat (niet echt wild, want ze kwamen van gedomesticeerde dieren).

Er zijn twee theorieën over hoe deze pony's op het eiland kwamen wonen. Eén theorie stelt voor dat deze dieren naar de Nieuwe Wereld werden vervoerd aan boord van een Spaans schip dat bij het eiland aan de grond liep. De tweede theorie is dat vroege koloniale kolonisten het eiland gebruikten als weidegrond voor hun paarden en deze pony's zijn hun nakomelingen. Die recente ontdekking van een Spaans scheepswrak vlak voor de kust geeft meer eer aan de eerste theorie (je kunt het herstelde anker van dit wrak in het bezoekerscentrum zien).

Tegenwoordig leven er meer dan 300 pony's op het eiland. Tijdens mijn eerste bezoek aan Assateague hoopte ik er een glimp van te opvangen. Ik was heel blij toen ik er ongeveer tien zag - ze zijn helemaal niet verlegen. In feite was je midden op de weg aan het zonnebaden, niet gehinderd door auto's, fietsen of gapende toeristen. Deze pony's zijn matig van formaat (ik schat gemiddeld ongeveer 12 tot 13 handen), deze pony's zijn vaak bruin of hebben pinto-aftekeningen, waarbij ze bruin en wit of laurier en wit mengen. Ze zien er vrij stevig uit en hebben de neiging om dikke buiken te hebben. Dit komt niet door parasieten of een slechte gezondheid, maar eerder door een dieet dat rijk is aan zout, waardoor ze veel water consumeren.

Assateague Island is fysiek gescheiden bij de staatsgrens van Maryland/Virginia door een hek. De National Park Service bewaakt en beschermt de pony's aan de kant van Maryland, terwijl de Chincoteague Volunteer Fire Company de kudde aan de Virginia-kant beheert. Elk jaar op de laatste woensdag van juli worden de pony's aan de kant van Virginia bijeengedreven om over het kleine getijdenmoeras van Assateague Island naar het kleinere Chincoteague Island te zwemmen, waar jongvee vervolgens wordt geveild aan biedende leden van het publiek. Net als de mustangveilingen van het Bureau of Land Management (BLM) in het westen, helpt dit jaarlijkse evenement de ponypopulatie van het eiland onder controle te houden en helpt het het delicate moeras-ecosysteem te behouden, dat zou worden bedreigd door overbevolking als de kudde niet regelmatig zou worden uitgedund.

Omdat ik relatief dicht bij dit gebied woon en oefen, verbaast het me dat ik maar één keer met een Chincoteague-pony heb gewerkt. Hij was een schrobberig, kastanjebruin ding, en ik was daar natuurlijk om vreselijke dingen met hem te doen (zoals castratie). Behalve een beetje vluchtig met de naalden, was hij niet al te slecht om mee te werken, aangezien hij niet veel training had gehad voordat ik hem moest aanraken. Het enige dat ik me van het bezoek herinner, is dat hij als de dickens tegen de verdoving vocht voordat hij uiteindelijk toegaf. Ik veronderstel dat het vecht- of vluchtinstinct nog steeds sterk is als je vers van het eiland bent.

Wilde pony van Assateague Island

Wilde pony van Assateague Island

dr. anna o’brien