Hoe Het Veterinaire Veld In 150 Jaar Drastisch Is Veranderd

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dit jaar markeert de 150e verjaardag van de AVMA (American Veterinary Medical Association), de belangrijkste veterinaire professionele organisatie in de VS. Een meerderheid van de dierenartsen in dit land is lid en ontvangt tegen een jaarlijkse contributie twee keer per maand de Journal of de American Veterinary Medical Association (liefkozend JAVMA genoemd), evenals toegang tot tal van goodies op de AVMA-website en een gereduceerde prijs voor AVMA's jaarlijkse conventie.

AVMA voert periodieke enquêtes uit onder haar leden om trends in het veterinaire beroep te bestuderen en te rapporteren. De JAVMA heeft onlangs geselecteerde resultaten gepubliceerd van enkele onderzoeken die in de afgelopen eeuw zijn uitgevoerd en ik wil graag enkele van deze gegevens met u delen om de verschuiving in de diergeneeskunde in de afgelopen 150 jaar te illustreren.

Veel eigenaren van gezelschapsdieren zijn zich ervan bewust dat het aantal vrouwen in de diergeneeskunde de afgelopen decennia is geëxplodeerd. Officieel was in 2011 het aantal vrouwelijke leden van AVMA het dubbele van het mannelijke lidmaatschap. Deze verschuiving is niet van de ene op de andere dag gebeurd. Met minder dan 300 vrouwelijke AVMA-leden in 1965, groeide het aantal snel tussen 1975 en 1985, waar er een keerpunt was: tijdens het academische jaar 1985 tot 1986 waren er voor het eerst meer vrouwen dan mannen in veterinaire hogescholen in de VS. als je deze informatie als een lijngrafiek beschouwt, is het aantal mannen in veterinaire scholen na 1985 langzaam maar gestaag afgenomen, terwijl het aantal vrouwen blijft stijgen.

Veel veehouders zijn zich misschien bewust van een andere verschuiving die geleidelijk plaatsvindt in het veterinaire beroep in dit land. Het aantal beoefenaars van kleine dieren blijft stijgen, terwijl dierenartsen voor grote dieren relatief slinken. Dit is een interessant concept voor mij en ik denk dat het verwijst naar veel verschillende dingen die zowel sociaal-economisch als agrarisch gebeuren in de VS.

Ten eerste, veranderingen in de manier waarop het publiek huisdieren ziet, met meer aandacht voor dierenwelzijn en de band tussen mens en dier, heeft volgens mij een cultuur gecreëerd die meer bereid is te betalen voor veterinaire diensten voor kleine dieren dan voorheen. Dit, in combinatie met een gemiddelde stijging van het besteedbaar inkomen, heeft eigenaren van gezelschapsdieren ertoe aangezet hun kleine dieren de beste veterinaire zorg te bieden.

Ten tweede hebben veel boerderijen in de loop der jaren conglomeraten gevormd. Grote melkveebedrijven met 5.000 melkveehouders hebben een of twee dierenartsen in dienst die alleen op hun boerderij werken, waar deze aantallen in de afgelopen decennia over honderden kilometers verspreid waren over talloze kleine boerderijen, waardoor meer veterinair personeel nodig was. Hetzelfde geldt voor de grote varkenshouders, pluimveebedrijven en de veevoederindustrie. Of u het nu eens bent met "grote landbouw" of niet, dit is stevig verankerd in de VS en beïnvloedt de eb en vloed van het veterinaire personeelsbestand.

AVMA meldt dat in 1931 runderen 38 procent van de tijd van een dierenarts verbruikten, paarden 19 procent en kleine dieren 24 procent. Vergelijk dit met cijfers uit 1990, en vee wordt nu op één hoop gegooid tot "groot dier", dat slechts 17 procent uitmaakt, paarden een minuscule 4 procent, en kleine dieren nemen het leeuwendeel in beslag met 53 procent; rekening houdend met het feit dat zelfs deze gegevens meer dan 20 jaar oud zijn.

Zeker, een overvloed aan factoren beïnvloedt deze veranderingen en ik ben nog niet eens begonnen met het topje van de ijsberg aan te raken over het waarom, hoe, waar en wie van dit alles. Hoewel dergelijke enquêtes enkele eenvoudige antwoorden opleveren, lijkt het mij dat ze ook complexere vragen oproepen. Is het geen intrigerende gedachte om na te denken over hoe de AVMA-cijfers er over 150 jaar uit zullen zien?

dr. anna o’brien