Wat Ik Zo Leuk Vind Aan Katteneigenaar Zijn

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

door Cheryl Lock

De dag dat mijn kat Penny en ik elkaar in de ogen keken tijdens het kattenreddingsevenement in onze plaatselijke dierenwinkel, wist ik dat ik gedoemd was te mislukken. Ik had nog nooit een kat gehad, en eerlijk gezegd had ik mezelf altijd als een hondenmens beschouwd (vertel het alsjeblieft niet aan Penny).

Toch kon ik de verleiding niet weerstaan om dit bolletje grijs-witte pluisjes op te rapen, haar mee naar huis te nemen en haar de mijne te noemen. Dus dat is precies wat ik deed. In de drie jaar dat we Penny hebben, kan ik eerlijk zeggen dat er geen dag voorbijgaat dat ik niets nieuws over haar leer. Katten zijn ondeugend, slim en sluw, maar ook onafhankelijk, slim en onderhoudend.

En hoewel er heel veel is dat ik leuk vind aan mijn relatie met Penny, zijn dit een paar dingen die ik het meest ben gaan koesteren.

Onze vroege ochtendsnuggles

Er is niets verbazingwekkender dan 's ochtends wakker worden met een knuffelige, spinnende bal van pels. Terwijl Penny 's nachts geniet van haar vrije heerschappij van het appartement, en meestal niet vanaf het begin bij mij in bed slaapt, word ik' s morgens zonder mankeren wakker met een slapend kitten dat naast me opgerold ligt in de bladen. Het is onmogelijk om de dag slecht te beginnen als je daarmee wakker wordt.

Onze avondgroet

Begrijp me niet verkeerd, ik besef zeker dat Penny niet naar me smacht als ik overdag weg ben. Ze kijkt uit het raam, vermaakt zich en doet voor het grootste deel een dutje. Maar ondanks hoe onafhankelijk ze overdag ook is, als ik mijn sleutels in de voordeur steek om hem te openen, kan ik haar altijd uit de slaapkamer horen komen rennen om me te begroeten. Ze stopt net niet om me direct bij de deur te ontmoeten (ze heeft tenslotte haar waardigheid), maar ze is altijd alert en zit prompt in de foyer, wachtend tot ik naar haar toe kom om haar een klopje te geven. Het is ons kleine avondritueel, en ik kijk ernaar uit nadat ik het appartement uit ben geweest.

Onze mini-werkpauzes

Toen ik onlangs van fulltime op kantoor naar fulltime thuiswerken ging, wist ik niet zeker hoe Penny zou reageren. Per slot van rekening, zoals ik al zei, denk ik dat ze er behoorlijk aan gewend is geraakt om overdag vrij te heersen in het appartement om te doen wat ze wil. Hoewel er voor ons allebei zeker een beetje een aanpassingsperiode was (waarin ik Penny gek maakte door haar van kamer naar kamer te volgen terwijl ze me probeerde te ontwijken), zijn we nu aardig in een kleine routine terechtgekomen. En wanneer ik me rusteloos voel en een snelle afleiding van 5 minuten van het werk kan gebruiken, weet ik dat Penny zin heeft in een snel spelletje laserpointer of een paar minuten lekker liggen. Ik denk dat het precies is wat we allebei nodig hebben om door te gaan met onze dag.

Onze ‘Kijk me eens, mam!’ Momenten

Deze komen niet vaak voor, maar als ze dat doen, smelt mijn hart. Af en toe, maar af en toe, terwijl ik aan het werk ben, neemt Penny het op zich om recht op mijn handen te zitten terwijl ze op het toetsenbord typen. Wanneer dit gebeurt, weet ik dat het tijd is voor een van die bovengenoemde mini-werkpauzes om wat meer aandacht aan Penny te besteden voordat we verder kunnen met onze dagen.

Kattenbezitter zijn heeft zeker zijn ups en downs, maar over het algemeen zal ik zeggen: ik kan me nauwelijks herinneren hoe ons appartement was voordat Penny erin kwam, en ik kan me niet voorstellen dat ik ooit zonder een kat zou zijn.