Inhoudsopgave:

Overwoekerde, Pijnlijke Tanden Bij Chinchilla's
Overwoekerde, Pijnlijke Tanden Bij Chinchilla's

Video: Overwoekerde, Pijnlijke Tanden Bij Chinchilla's

Video: Overwoekerde, Pijnlijke Tanden Bij Chinchilla's
Video: Chinchilla Fur Ring Removal 2024, April
Anonim

Door Laurie Hess, DVM, Diplomate ABVP (Avian Practice)

De tanden van chinchilla's hebben, net als die van andere knaagdieren, zoals cavia's en degoes, een open wortel en groeien continu gedurende hun hele leven. Wilde chinchilla's hebben dit type tanden ontwikkeld om zich aan te passen aan langdurig kauwen op de ruwe struiken en vegetatie waarop ze overleven in het Andesgebergte waar ze leven. Hun voortanden - de snijtanden - kunnen wel 2-3 centimeter per jaar groeien!

Wat veroorzaakt tandovergroei bij huisdierenchinchilla's?

Chinchilla's voor huisdieren krijgen meestal niet hetzelfde soort schurend voedsel dat hun wilde tegenhangers consumeren. In plaats van grove vegetatie te eten, krijgen ze over het algemeen droge korrels die in hun mond afbrokkelen, waardoor ze niet of nauwelijks hoeven te kauwen, evenals wat hooi. Hooiconsumptie stimuleert het kauwen, maar niet met dezelfde frequentie als die van wilde chinchilla's. De tanden van huisdierenchinchilla's groeien dus net zo snel als die van wilde chinchilla's, maar huisdieren besteden niet zoveel tijd aan kauwen, dus hun tanden kunnen sneller groeien dan dat ze versleten zijn. Genetische factoren kunnen ook vatbaar zijn voor overgroei van tanden. Zowel snijtanden als achterste tanden (of "wangtanden") kunnen overgroeid raken.

Zowel de delen van de tanden die zichtbaar zijn in de mond (de kronen), als de delen van de tanden onder het tandvlees (de wortels) die niet zichtbaar zijn in de mond, kunnen langwerpig worden. Als gevolg hiervan kunnen de kronen die zichtbaar zijn in de mond er stapvormig of golvend uitzien, terwijl de wortels hobbelig en onregelmatig kunnen aanvoelen wanneer de boven- en onderkaak op het gezicht worden gepalpeerd. De kronen kunnen scherpe randen en punten krijgen door onregelmatige slijtage, waardoor zweren en zweren op het tandvlees en in de wangen ontstaan. Langwerpige wortels onder de tandvleesrand kunnen pijnlijk en beïnvloed worden, zoals geïmpacteerde verstandskiezen bij mensen, en kunnen uiteindelijk geïnfecteerd raken en zich ontwikkelen tot grote abcessen in het gezicht.

Wat zijn de tekenen van overwoekerde tanden bij huisdierenchinchilla's?

Als de snijtanden van een chinchilla overgroeid zijn, kunnen ze te lang lijken wanneer de boven- en onderlip voorzichtig worden opgetild. Hobbelige zwellingen kunnen vooral langs de onderkaak voelbaar zijn wanneer een eigenaar een hand van voren naar achteren over de kaak gaat. Zelfs voordat ze deze duidelijke afwijkingen vertonen, kunnen chinchilla's met gebitsproblemen gewoon meer kwijlen, langzamer eten, zachter of gemakkelijker te kauwen voedsel kiezen of in het algemeen minder eten. Hun fecale pellets kunnen kleiner, droger en minder frequent worden. Aangetaste chinchilla's kunnen geleidelijk afvallen en een matte vacht of vachtverlies krijgen rond hun mond, kinnen en voorpoten door overmatig kwijlen. Als aangetaste tandwortels in de traankanalen groeien die onder de huid op hun gezicht lopen, kunnen aangetaste chinchilla's ook overmatig scheuren vertonen.

Wat moet een chinchilla-eigenaar doen als hij of zij deze tekens opmerkt?

Eigenaars die een van deze symptomen bij hun huisdieren waarnemen, moeten deze zo snel mogelijk door een dierenarts laten onderzoeken. Het uitstellen van het dierenartsbezoek leidt eenvoudigweg tot verslechtering van de symptomen en vaak tot een slechtere prognose. Een dierenarts met verstand van chinchilla's zal niet alleen een grondig lichamelijk onderzoek uitvoeren, inclusief een uitgebreid mondonderzoek met behulp van een oraal speculum om naar de wangtanden te kijken, maar ook röntgenfoto's van het hoofd maken om de tandwortels te zien die niet zichtbaar zijn vanuit de mond. Zeer gestresste of actieve chinchilla's die geen speculumonderzoek toestaan, moeten mogelijk worden verdoofd voor onderzoek en röntgenfoto's. De prognose hangt af van wat de dierenarts vindt.

Chinchilla's met een vroege ziekte met overgroei van de kroon of scherpe punten op de kronen, met normaal uitziende wortels op röntgenfoto's, kunnen kroonverkleining vereisen, waarbij de oppervlakken van de langwerpige tanden in de mond worden gevijld zodat de kronen korter, gelijkmatiger, en glad. Bij ernstiger getroffen dieren waarvan de röntgenfoto's rek en impactie van de tandwortels laten zien, kunnen langdurige pijnstillers nodig zijn om het ongemak bij het kauwen te verminderen.

Die dieren met gevorderde ziekte die gezichtsabcessen hebben ontwikkeld, vereisen chirurgische verwijdering van geïnfecteerde tanden en debridement van het abces, evenals behandeling met antibiotica, pijnstillers en ontstekingsremmers. Zeer ernstig aangetaste chinchilla's moeten mogelijk zacht voedsel krijgen of zelfs worden aangevuld met een injectiespuit die een papachtige formule geeft om hun gewicht te behouden.

Gebitsproblemen bij chinchilla's zijn levenslang en vereisen doorgaans herhaalde behandeling. Eigenaren van chinchilla's met gebitsproblemen moeten voorbereid zijn op terugkerende bezoeken aan de dierenarts en de lange termijn kosten die met deze bezoeken gepaard gaan.

Hoe kunnen chinchilla-eigenaren proberen gebitsproblemen bij hun huisdieren te voorkomen?

De beste manier om overgroeide tanden bij chinchilla's te voorkomen, is door ze zoveel mogelijk hooi te geven. Hooi is een grove vezel die niet alleen langdurig kauwen bevordert, maar ook een gezond maagdarmkanaal (GI) stimuleert door te helpen bij het tot stand brengen van een normale populatie van GI-bacteriën die het voedsel dat ze eten verteren.

Sommige chinchilla's zijn, net als sommige mensen, genetisch vatbaar voor gebitsproblemen. Door hun huisdieren regelmatig mee te nemen voor een jaarlijkse veterinaire controle en door aandacht te besteden aan de voedselconsumptie, de ontlasting en het gewicht van hun dieren, kunnen chinchilla-eigenaren helpen om tekenen van tandziekte op te sporen voordat deze ziekte zich ontwikkelt tot een significante, levensbedreigende probleem.

Aanbevolen: