Inhoudsopgave:

De Toekomst Van Dierenvoeding: Trends Om In De Gaten Te Houden
De Toekomst Van Dierenvoeding: Trends Om In De Gaten Te Houden

Video: De Toekomst Van Dierenvoeding: Trends Om In De Gaten Te Houden

Video: De Toekomst Van Dierenvoeding: Trends Om In De Gaten Te Houden
Video: Wake-Up Call - Fountainheads (Full version) - Gastsprekers & Keynote Speakers 2024, Mei
Anonim

Door John Gilpatrick

Voedsel voor huisdieren voelt alsof het in jaren niet is veranderd. Er zijn natte en droge opties. U kunt kiezen tussen de smaken kip, rundvlees en vis. Maar daarnaast is hondenvoer hondenvoer, en kattenvoer is kattenvoer, toch?

"Er is de afgelopen 10 of 20 jaar veel veranderd", zegt dr. Jonathan Stockman, diplomaat van het American College of Veterinary Nutrition en klinisch instructeur en hoofd van de Clinical Nutrition Service aan de Colorado State University. "We hebben bijvoorbeeld een veel beter begrip van hoe voeding en obesitas met elkaar verbonden zijn en hoe voeding kan helpen de obesitas-epidemie die we bij huisdieren zien onder controle te houden."

Als zodanig, zegt Stockman, hebben huisdiervoedingsbedrijven de voedingsrichtlijnen herzien om obesitas aan te pakken, zodat ze voorzichtiger zijn met wat ze aanbevelen aan eigenaren die blindelings de richtlijnen op de verpakking volgen.

Maar dat is slechts een deel van het verhaal over dierenvoeding, en hoewel de industrie zich op een goede plek bevindt, zijn er verbeteringen die kunnen worden aangebracht en uitdagingen die de komende decennia moeten worden aangepakt. Hier zijn drie trends om in de gaten te houden als het gaat om de toekomst van voedsel voor huisdieren:

Meer specifieke nutriëntentargeting

Voedsel is tegenwoordig erg uitgebalanceerd, zegt Stockman. "We hebben de essentiële voedingsstoffen en voedingsbehoeften onder de knie", zegt hij. "Vitamine D, calcium, fosfor - we kennen de minimale hoeveelheid van deze en andere voedingsstoffen. Voor de meesten hebben we ook een maximum, maar waar we nog moeten verbeteren, is het vinden van het ideale niveau voor elke voedingsstof in elk huisdier."

Hij voegt eraan toe dat dierenartsen, voedingsdeskundigen van dierenartsen en degenen die met dierenvoedingsbedrijven werken, weten hoe ze de gezondheid kunnen ondersteunen, maar nog steeds op zoek zijn naar de beste manieren om die vereisten aan te passen en de gezondheid te optimaliseren.

Dit geldt vooral als het gaat om de voedingsbehoeften van ouder wordende huisdieren. "We hebben geen richtlijnen voor hoe een geriatrisch dieet eruit zou moeten zien", zegt dr. Maryanne Murphy, klinisch assistent-professor voeding aan het University of Tennessee College of Veterinary Medicine. "We moeten meer weten over spiermassa, wat betekent dat we de eiwitinname voor specifieke dieren moeten evalueren. We moeten ook meer werk maken van de verteerbaarheid en hoe de darmpatronen van een dier veranderen naarmate hij of zij ouder wordt.”

Deze vragen zouden onder andere toekomstige versies van huisdiervoeding moeten informeren.

Duurzaamheid en nieuwe bronnen van eiwitten

Op dit moment zijn kip, vis en rundvlees de belangrijkste bronnen van eiwitten in commercieel huisdiervoer. Ze zijn ook de primaire eiwitbronnen voor mensen, en de respectievelijke populaties van zowel mensen als huisdieren nemen sneller toe dan de voedselketen kan bijhouden.

"Over 50 jaar", zegt Stockman, "is de voorspelling dat de eiwitbehoefte van de menselijke bevolking zal verdubbelen ten opzichte van wat het nu is."

Denk je dat mensen collectief offers zullen brengen zodat honden kunnen blijven eten zoals ze nu doen? "We willen niet concurreren om middelen", zegt Stockman. "Mensen kijken nu naar alternatieve eiwitbronnen, zodat we over 20, 30 jaar niet op een plek komen waar we terugkijken en wensen dat we iets deden."

Tot deze alternatieve bronnen behoren vegetarische eiwitten zoals bonen en schimmels, evenals bacteriële bronnen. "De uitdagingen die we hebben, zijn dat we de veiligheid van een nieuw eiwit moeten beoordelen en moeten uitzoeken hoe we ervoor kunnen zorgen dat alle noodzakelijke aminozuren biologisch beschikbaar zijn voor huisdieren die het consumeren", zegt hij.

Bovendien is insecteneiwit - denk aan krekels en meelwormen - iets dat zeer serieus wordt genomen als een toekomstige oplossing voor eiwitschaarste. "Het zijn geweldige bronnen van eiwitten", zegt Murphy. "De hindernis die bedrijven in diervoeding moeten nemen, is er een van perceptie. Als ze eiwit uit een meelworm gaan toevoegen, zullen consumenten dat zien als een zet om de kipcomponent weg te halen, niet als een duurzaamheidsmaatregel.”

Focus op onderzoek en voedingsproeven

De rauwe beweging is de laatste jaren een ware rage in petfood. De voorstanders suggereren dat het eten van rauw voedsel honden een glanzendere vacht, een gezondere huid en meer energie zal geven. En hoewel anekdotisch bewijs soms ondersteunend is, worden deze voordelen nog niet ondersteund door rigoureuze wetenschappelijke onderzoeken.

"In termen van het algehele dieet is er nog steeds geen bewijs voor de effectiviteit ervan", zegt Murphy. "We hebben die gegevens op dit moment niet."

Dat zal waarschijnlijk in de nabije toekomst veranderen, suggereert Stockman, via een langdurige, goed gecontroleerde voedingsproef waarbij een groep honden rauw versus conventioneel voedsel zou krijgen.

Bovendien zegt Stockman dat sommige nieuwe technologieën nuttig kunnen zijn om de impact van deze verandering in het dieet te beoordelen, waaronder 'food-omics', een onderzoekstechniek waarmee in een zeer korte periode een extreem groot aantal voedingsgerelateerde metingen kan worden gedaan van tijd. In dit geval denkt Stockman dat het de vorm kan aannemen van een microbioombeoordeling in de darm en in de ontlasting die kan aantonen hoe rauwe voeding het metabolisme van honden anders beïnvloedt dan voedsel dat gekookt is.

Maar raw food is slechts een van de vele populaire voedingstrends waarvoor nog wetenschappelijk onderzoek nodig is. Anderen zijn graanvrij en koolhydraatarm, zegt Stockman.

Wanneer deze trends uitgebreid worden bestudeerd, verwachten zowel Murphy als Stockman dat de wetenschappelijke gemeenschap er positief of negatief over zal oordelen, en wanneer dat gebeurt, zal het publiek een keuze moeten maken.

Aanbevolen: