Hoe Gemeenschapskatten En Dieren In Het Wild Tegelijkertijd Te Helpen?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Wilde katten worden vaak verguisd; door buren, lokale gemeenschappen, vogelliefhebbers en zelfs enkele ecologische groepen. Sommige gemeenschappen gaan zelfs zo ver om voedingsprogramma's te verbieden of, erger nog, wilde katten te euthanaseren.

Een veelvoorkomend argument tegen wilde katten is dat ze jagen op lokale dieren in het wild, waardoor de populatie van bedreigde soorten aanzienlijk wordt verminderd, misschien tot het punt van bijna of volledig uitsterven. Hoewel dit in sommige zeer specifieke situaties een legitieme zorg is, is dit risico bijna altijd beperkt tot gebieden met unieke geografische kenmerken, zoals watergebonden eilanden en anderszins geïsoleerde gebieden waar prooidieren zich niet kunnen aanpassen, verplaatsen of migreren.

De eerlijke waarheid is dat deze criteria niet van toepassing zijn op de overgrote meerderheid van gemeenschappen en buurten in de Verenigde Staten. Dit wetende, is het naar mijn mening gemakkelijk om de reactionaire oppositie tegen wilde katten te zien als vaak hyperbolisch en gebaseerd op een beperkt begrip van de complexiteit van het probleem.

Wilde katten, zoals gedefinieerd door de ASPCA, zijn "vrij rondlopende huiskatten die nooit door mensen zijn gesocialiseerd of zo lang buiten hebben geleefd dat ze zijn teruggekeerd naar een wilde staat." Dit zijn katten die in het wild zijn geboren, verloren huisdieren zijn, door hun vorige eigenaren buiten zijn gedumpt of op onverantwoorde wijze van de ene buurt naar de andere zijn getransporteerd. Deze katten leven buiten, jagen op voedsel of leven van de inspanningen van goedbedoelende mensen die hen voedsel en schoon water aanbieden.

Wilde katten zijn, ondanks formele of ad-hocvoerprogramma's, sterke, zelfvoorzienende wezens en jagen is een belangrijke manier waarop ze zichzelf van voedsel voorzien. Hagedissen, vogels, knaagdieren en andere kleine zoogdieren zijn vaak hun favoriete prooi - en dit is niet altijd een slechte zaak. Vaak kunnen wilde katten fungeren als een natuurlijk mechanisme voor populatiecontrole, waardoor wordt voorkomen dat sommige prooisoorten in aantal groeien boven wat de lokale omgeving kan ondersteunen.

Een bloeiende lokale ecologie is een kwestie van de delicate balans van vele factoren. Wanneer de populatie van een bepaalde soort te groot wordt - of dat nu vogels, knaagdieren, kleine zoogdieren of zelfs wilde katten zijn - gaat dat evenwicht verloren en kan de lokale ecologie worden verstoord.

Omdat wilde katten geen menselijke aanraking accepteren, zijn ze meestal geen kandidaten voor opvang of leven met mensen in een huis. Het is belangrijk op te merken dat de stress van gevangenschap in een opvangomgeving extreme psychologische stress kan veroorzaken bij deze katten, wat een direct verband heeft met een verslechterende gezondheid. En omdat het onwaarschijnlijk is dat deze katten gedijen in een opvangomgeving, is het onwaarschijnlijk dat ze worden geadopteerd.

Wilde katten die niet geadopteerd kunnen worden, worden geëuthanaseerd in open asielen, of ze leggen zich neer bij het leven in een kooi voor de rest van hun leven als de opvang of redding niet euthanaseert (d.w.z. no-kill shelter).

De problemen van groeiende populaties wilde katten en de mogelijke ongewenste impact op andere lokale soorten, evenals oplossingen om deze problemen aan te pakken, zijn geen of/of-stellingen. Katten in de gemeenschap bestaan en gedijen goed door onverantwoordelijk menselijk gedrag, zoals een kat buiten los laten tijdens het verhuizen, of ongepast koloniebeheer zonder sterilisatie/castratie-initiatieven.

Voor mij is de oplossing meerledig; het moet flexibel zijn en vereist creatieve probleemoplossende vaardigheden.

Ten eerste moeten ouders van huisdieren beter worden geïnformeerd over de redenen om een huisdier niet in de buitenlucht vrij te laten; dit is een fundamentele eerste stap.

Ten tweede moeten opvangcentra en reddingsdiensten samenwerken en transportprogramma's ontwikkelen of uitbreiden voor gezonde, adopteerbare katten naar andere delen van het land waar de overbevolking van huisdieren niet zo vaak voorkomt, waardoor er meer ruimte ontstaat in lokale opvangcentra of opvangcentra om meer huiskatten op te nemen die moeten worden ingeleverd.

Ten derde moeten verantwoorde koloniebeheerpraktijken worden geïmplementeerd, die ten minste moeten omvatten: beoordelen hoe katten met succes kunnen worden verzorgd, veilige en effectieve vangtechnieken, implementatie van sterilisatie-/castratieprogramma's, oortips van chirurgisch veranderde katten om te heroveren voor TNR, testen op feliene immunodeficiëntievirus (FIV) en feliene leukemievirus (FLV), en basisvaccinaties, vooral voor hondsdolheid.

Ten slotte, in gebieden waar de populatie wilde katten te groot is of waar geografische kenmerken risicovolle prooidieren in groter gevaar brengen, moeten deze katten mogelijk op humane wijze worden gevangen, gesteriliseerd/gecastreerd, getest en ingeënt en vervolgens worden vrijgelaten in meer geschikte gebieden of gemeenschappen die geen kleine populaties hebben die gevaar lopen. Deze methode voor kattenpopulatiecontrole wordt Trap-Neuter-Return genoemd, of kortweg TNR.

De kwestie van huiskatten is complex en wordt maar al te vaak geleid door sterke emoties, ongeacht iemands perspectief. We kunnen het beste voldoen aan de behoeften van zowel wilde katten als lokale dieren in het wild door het probleem zowel objectief als in zijn geheel te bekijken. Wanneer dat gebeurt, zijn we het best in staat om effectievere en verantwoorde oplossingen te ontwikkelen - voor de katten en voor de lokale fauna.

Verwant

Wat u moet weten over de wilde katten van uw gemeenschap

Verwilderde katten begrijpen en verzorgen

Populaties wilde katten onder controle houden

Over het verplaatsen en verplaatsen van buiten- en wilde katten: een snelle en vuile handleiding

Bont vliegt naarmate de VS de wilde katten in de greep krijgen