Urethrale Asafwijking Bij Honden Dog

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ectopische ureter bij honden Dog

Een buitenbaarmoederlijke (verplaatste) ureter is een aangeboren afwijking waarbij een of beide ureters uitmonden in de urethra of vagina. Bilaterale ectopie treft beide urineleiders en eenzijdige ectopie treft één urineleider. Bij honden met een ectopische ureter zal de buisvormige schacht de blaasbodem (trigone) omzeilen en door de blaaswand naar binnen gaan. Minder vaak mondt de ureter uit in de blaasbodem en gaat als een gootje verder in de urethra.

De volgende hondenrassen kunnen vatbaar zijn voor verplaatste urineleiders: Labrador Retriever, Golden retriever, Siberische husky, Newfoundland, Bulldog, West Highland White Terrier, Fox Terrier en Miniature and Toy Poodles.

Symptomen

Deze aandoening is zeldzaam, vooral bij reuen. Af en toe kan een hond met deze afwijking asymptomatisch zijn en geen duidelijke urineproblemen vertonen. Enkele veel voorkomende symptomen waar u op moet letten, zijn onder meer incidentele of continue incontinentie en ontsteking van de vagina (vaginitis) door urine die het vaginale weefsel verbrandt.

Oorzaken

Ectopische ureter heeft een onbekende wijze van overerving, maar er lijkt wel een component te zijn van de aanleg van het ras.

Diagnose

Uw dierenarts zal een diagnostische techniek gebruiken die urethrocystoscopie wordt genoemd, waarbij een inbrengbare buis met een bevestigde camera wordt gebruikt. Op deze manier kan de dierenarts de blaas van de hond inwendig onderzoeken en de opening in de urethra of vagina visualiseren. Uw dierenarts zal ook op zoek gaan naar gaten (perforaties) in de structuur van de urethra (urethrale openingen), depressies, strepen (of strepen) en tenting in de blaas.

Wanneer deze diagnostische methode vakkundig wordt uitgevoerd, kan een nauwkeuriger diagnose worden gesteld dan met externe beeldvormende technieken, zoals röntgenfoto's. Een andere techniek, urethrale drukprofilometrie, meet oppervlaktevariaties om gelijktijdige incompetentie van de urethrale spier (sfincter) te detecteren. Er blijft echter de mogelijkheid dat een verplaatste ureter de resultaten van deze test vertroebelt.

Behandeling

Behandeling voor het repareren van een buitenbaarmoederlijke urineleider omvat het chirurgisch creëren van een nieuwe ureteropening in de blaas of het verwijderen van een geblokkeerde of ernstig geïnfecteerde nier. Indien mogelijk moet een deel van de verplaatste ureter worden verwijderd en moet de ureteropening (ureterocele) in de blaas worden gerepareerd.

Incontinentie kan voortduren als uw hond ook urethrale spierincompetentie heeft, en zal tot op zekere hoogte worden verzwakt tijdens het herstel van een operatie. Sommige puppy's met incompetentie van de urethraspieren zijn in staat om het plassen onder controle te houden na hun eerste hittecyclus. Bovendien mogen incontinente honden niet vóór hun eerste loopsheid worden gesteriliseerd.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal de effectiviteit van de operatie tijdens een vervolgbezoek moeten evalueren. Interne beeldvorming van de urinewegen en blaas van de hond met behulp van kleurstofinjectie via het vaginale kanaal (voor vrouwen) zal het spoor van de vloeistof volgen en zal het mogelijk maken om de genezing van de operatieplaats visueel te inspecteren. Het chirurgisch optillen van de vagina ter ondersteuning van de blaashals (waar de urethra en de blaas samenkomen) met behulp van de colposuspensietechniek kan de incontinentie corrigeren.

Als incontinentie aanhoudt, kan fenylpropanolamine, een alfablokker, worden voorgeschreven om de urinestroom te verbeteren, of om spanning en pijn te verlichten, kan een tricyclisch antidepressivum zoals imipramine worden voorgeschreven. Reproductieve chemische hormoontherapie kan de natuurlijk voorkomende gevoeligheid van urethrale stressresponsreceptoren verhogen. Het niet-steroïde oestrogeen Diethylstilbestrol wordt ondertussen oraal toegediend aan gesteriliseerde teven voor controle van de urethraspieren. Bij sommige vrouwen kan een combinatie van oestrogeentherapie en fenylpropanolamine, voor het onder controle houden van incontinentie, effectiever zijn.

Bij incontinente reuen kan therapie met steroïden worden voorgeschreven. Testosteronpropionaat wordt in eerste instantie toegediend om te zien of vervangende therapie effectief zal zijn. Voor een langere werking wordt testosteroncypionaat gebruikt.

Reproductieve hormoontherapie wordt niet aanbevolen bij onvolgroeide dieren.