Bloedtransfusiereacties Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Er zijn verschillende reacties die kunnen optreden bij de transfusie van een bloedproduct. Raszuivere katten, vooral katten die eerder bloedtransfusies hebben gehad, lopen een hoger risico op ernstige reacties op transfusie dan andere dieren. De meeste reacties treden meestal op tijdens of kort na de transfusie.

Symptomen en typen

Reactie op een bloedtransfusie kan worden geclassificeerd door een van de volgende aandoeningen: gerelateerd aan het immuunsysteem; acute reactie (een onmiddellijke, plotselinge reactie); of vertraagde reactie.

Acute symptomen van een reactie op bloedtransfusie kunnen koorts, braken, zwakte, incontinentie, shock, collaps en algemeen verlies van transfusie-effectiviteit omvatten. Symptomen van een vertraagde reactie zijn meestal niet direct zichtbaar en leiden alleen tot verlies van de effectiviteit van de transfusie.

Veel symptomen zullen variëren, afhankelijk van de exacte oorzaak. Transfusie van besmet bloed kan leiden tot koorts, shock en bloedvergiftiging - een invasie van ziekteverwekkende bacteriën in de bloedbaan. Overbelasting van de bloedsomloop als gevolg van snelle of overmatige transfusie kan leiden tot braken, hoesten en hartfalen. Hypothermie, die kan voortkomen uit transfusie van koud gekoeld bloed - meestal bij kleinere katten of al onderkoelde katten - wordt duidelijk door rillingen en een verminderde bloedplaatjesfunctie.

Oorzaken

Er zijn verschillende omstandigheden die verantwoordelijk kunnen zijn voor een bloedtransfusiereactie, zoals transfusie van een niet-overeenkomende bloedgroep; transfusie van besmet bloed en de daaruit voortvloeiende door bloed overgedragen ziekte van een geïnfecteerde donor; overbelasting van de bloedsomloop veroorzaakt door te snelle of te grote hoeveelheden transfusie; of transfusie van beschadigde rode bloedcellen die niet goed zijn bewaard (d.w.z. als gevolg van overmatige verhitting of bevriezing). Naast deze oorzaken kan het immuunsysteem van de kat reageren op verschillende componenten in het bloed van de donor. Symptomen zullen gewoonlijk in de loop van 3-14 dagen aan het licht komen.

Diagnose

Een diagnose van bloedtransfusiereactie is grotendeels gebaseerd op symptomen die zich voordoen na transfusie. Tests omvatten een urine-analyse, het opnieuw testen van de bloedgroep om afstoting van donorbloed te bevestigen en een bacterieanalyse van het getransfundeerde bloed.

Symptomen van reacties die leiden tot koorts of hypotensie (lage bloeddruk) kunnen ook worden gediagnosticeerd als een ontstekingsziekte of kunnen worden veroorzaakt door een infectieziekte.

Behandeling

Als uw kat reageert op een bloedtransfusie, zal uw dierenarts de transfusie onmiddellijk stopzetten en vocht toedienen om de bloeddruk en de bloedsomloop op peil te houden. Afhankelijk van de ernst en oorzaak van de reactie kunnen aanvullende interventies nodig zijn. Specifieke behandeling is afhankelijk van de oorzaak en symptomen en kan ook via medicatie worden toegediend. Er kunnen bijvoorbeeld intraveneuze (IV) antibiotica worden gegeven voor bloedvergiftiging of voor bacteriële infectie.

Wonen en Management

De fundamentele vitale functies van uw kat (ademhaling en pols) worden gevolgd voor, tijdens en na een bloedtransfusie. Bovendien moeten temperatuur, longgeluiden en plasmakleur regelmatig worden gecontroleerd.

preventie

Bloedtransfusiereacties kunnen worden voorkomen door het volgen van het standaard bloedtransfusieprotocol: grondige kruiscontrole van bloedgroepen om een match te verzekeren, conditie van donorbloed om infectie of verspreiding van ziekte te voorkomen, en geschikte opslag van donorbloed. Transfusie dient in eerste instantie te beginnen met een hoeveelheid van één milliliter per minuut en alle transfusie-activiteit dient op passende wijze te worden geregistreerd in het medisch dossier van de patiënt.