Vernauwing Van De Slokdarm Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Slokdarmvernauwing bij honden

De slokdarm is het buisvormige orgaan dat van de keel naar de maag loopt; een slokdarmvernauwing is een abnormale vernauwing van de binnenste open ruimte van de slokdarm. Het kan honden op elke leeftijd treffen en er is geen duidelijke genetische factor bij betrokken.

De aandoening of ziekte die in dit medische artikel wordt beschreven, kan zowel honden als katten treffen. Als je meer wilt weten over hoe deze ziekte katten treft, bezoek dan deze pagina in de PetMD-gezondheidsbibliotheek.

Symptomen en typen

• Regurgitatie (terugkeer van voedsel of andere inhoud uit de slokdarm)
• Vloeibare maaltijden worden vaak beter verdragen dan vaste maaltijden
• Moeite met slikken wordt gezien met vernauwingen van de bovenste slokdarm
• Huilen, huilen of janken tijdens het slikken wanneer het dier een actieve ontsteking van de slokdarm heeft
• Goede eetlust aanvankelijk; uiteindelijk gebrek aan eetlust met progressieve slokdarmvernauwing en ontsteking
• Gewichtsverlies en ondervoeding naarmate de ziekte vordert
• Gewichtsverlies tot ernstig gewichtsverlies met spierafbraak bij honden met chronische of gevorderde strictuur
• Overmatige productie van speeksel en kwijlen, en/of reageren met pijn bij aanraking op de nek en slokdarm kan worden gezien bij dieren met een ontsteking van de slokdarm terwijl de strictuur aanwezig is
• Progressieve regurgitatie en slikproblemen kunnen leiden tot aspiratiepneumonie
• Abnormale long- of ademhalingsgeluiden, zoals piepende ademhaling en hoesten, kunnen worden gedetecteerd bij honden met aspiratiepneumonie.

Oorzaken

• Achterwaartse of omgekeerde stroom van maaginhoud in de slokdarm (gastro-oesofageale reflux) tijdens anesthesie - meest voorkomende
• Achterwaartse of omgekeerde stroom van maaginhoud in de slokdarm, niet gerelateerd aan anesthesie (gastro-oesofageale refluxziekte)
• slokdarmchirurgie
• Inname van chemische irriterende stoffen
• Slokdarmretentie van pillen en capsules
• Slokdarm vreemd voorwerp
• Aanhoudend braken
• Kanker
• Massale laesie (bekend als een granuloom) secundair aan de parasiet Spirocerca lupi; af en toe gezien in het zuidoosten van de Verenigde Staten

Diagnose

Uw dierenarts zal veel van de mogelijke ziekten of aandoeningen die deze symptomen kunnen veroorzaken, willen uitsluiten. Als uw hond bijvoorbeeld net is gespeend, kan een afwijking die vasculaire ringafwijking wordt genoemd, het probleem zijn. Om tot een definitieve diagnose te komen, kan uw arts een bariumcontrast-röntgenfoto maken, waarbij gebruik wordt gemaakt van een radiopake vloeistof in de slokdarmpassage, zodat de passage van de vloeistof op het röntgenbeeld te zien is en afwijkingen in de passage. Een röntgenfoto kan een vreemd lichaam onthullen dat in de slokdarm is gevangen. Een inbrengbaar visueel diagnostisch hulpmiddel, een endoscoop genaamd, kan ook nuttig zijn om de slokdarm nauwkeuriger visueel te onderzoeken. Uw arts zal ook op zoek gaan naar tumoren en massa's.

Behandeling

Uw hond kan in eerste instantie in het ziekenhuis worden gehouden. Zodra de behoefte aan hydratatie is aangepakt en het aangetaste deel van de slokdarm is verwijd, kunt u uw hond mogelijk mee naar huis nemen. Als uw hond aspiratiepneumonie en/of ontsteking van de slokdarm heeft, moet hij mogelijk langer onder medisch toezicht blijven. Intraveneuze vloeistoffen kunnen nodig zijn om de hydratatiestatus te corrigeren en medicijnen kunnen worden gegeven door injectie na dilatatieprocedures om genezing te vergemakkelijken. Zuurstof kan nodig zijn voor patiënten met ernstige aspiratiepneumonie.

Ook zullen patiënten met een ernstige ontsteking van de slokdarm en degenen die verwijdingsprocedures hebben ondergaan, geen voedsel via de mond kunnen opnemen. Een tijdelijke voedingssonde kan worden geplaatst op het moment van slokdarmverwijding als middel om continue voedingsondersteuning te bieden. Wanneer u uw hond opnieuw via de mond gaat voeren, moet u zachte, vloeibare voeding geven die licht verteerbaar is. Uw dierenarts zal u adviseren over de meest geschikte voedingsmiddelen die uw huisdier door het herstelproces zullen helpen.

preventie

• Een goede voorbereiding voorafgaand aan de anesthesie (12 uur preoperatief vasten)
• Vermijd, indien mogelijk, bepaalde medicijnen voorafgaand aan anesthesie
• Als gastro-oesofageale reflux aanwezig is, vermijd dan nachtelijke voedingen, omdat deze de neiging hebben om het vermogen van de spier tussen de maag en de slokdarm om gesloten te blijven tijdens de slaap te verminderen
• Voorkom dat de hond bijtende stoffen en vreemde voorwerpen binnenkrijgt

Wonen en Management

Een bariumcontraströntgenfoto, een methode waarbij een radiopake vloeistof wordt gebruikt om een doorgang te traceren en afwijkingen in de slokdarm te bepalen, of endoscopie, waarbij een inbrengbaar buisvormig instrument wordt gebruikt om het inwendige van de slokdarm visueel te onderzoeken, moet om de twee worden herhaald. tot vier weken totdat de klinische symptomen zijn verdwenen en een adequate grootte van het slokdarmlumen (de binnenruimte van de slokdarm) is bereikt.

Een levensbedreigende complicatie van verwijding van de slokdarmvernauwing, slokdarmscheur of perforatie genoemd, treedt meestal op op het moment van dilatatie. Deze complicatie is waargenomen nadat enkele dagen tot weken zijn verstreken, dus u moet uw hond observeren op tekenen hiervan. Blijf ook alert op symptomen van aspiratiepneumonie doordat voedsel, vloeistof of voorwerpen in de longen worden getrokken, omdat het risico hoog blijft. Over het algemeen geldt dat hoe langer de strictuur, hoe beter de prognose wordt bewaakt. Met slokdarmvernauwingen als gevolg van littekens is de prognose over het algemeen redelijk tot bewaakt. Veel stricturen zullen terugkeren ondanks herhaalde slokdarmverwijding; verbetering zonder genezing is een meer realistisch doel.