Maaginfectie Met Helicobacter Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Helicobacter-infectie bij katten

De Helicobacter-bacteriën zijn normale bewoners van het darmkanaal en worden aangetroffen in verschillende soorten, waaronder huisdieren zoals honden, katten, fretten en varkens, in wilde dieren zoals cheeta's en apen, en bij mensen. Onder normale omstandigheden lijken de Helicobacter-bacteriën ongevaarlijk voor katten. Hoewel maaginfectie als gevolg van Helicobacter pylori een groot gezondheidsprobleem is bij mensen - het is in verband gebracht met gastritis, maagtumor en maagzweer bij getroffen mensen - is het belang van deze bacterie bij katten en enige correlatie met maagdisfuncties nog grotendeels onduidelijk.

Verschillende soorten Helicobacter-organismen zijn geïsoleerd uit de magen van katten en er kunnen gemengde infecties optreden, wat de diagnose soms bemoeilijkt. Helicobacter pylori is geïsoleerd in de magen van katten en men denkt dat mensen vatbaar kunnen zijn voor het verwerven van de bacteriën van katten die het dragen, of vice versa, maar tot nu toe is dit slechts een veronderstelling en de frequentie van katten die deze vorm hebben gevonden van Helicobacter is erg laag. De meest voorkomende vormen van Helicobacter die bij katten worden aangetroffen, zijn Helicobacter felis en Helicobacter heilmannii. De bacteriën bewonen de mucosale bekleding van de maag en de klierholten.

Infectie door deze bacterie is moeilijk volledig uit te roeien en kan maanden tot jaren aanhouden, bij sommige katten zelfs levenslang.

Symptomen en typen

• In de meeste gevallen zijn er geen symptomen te zien
• Braken
• uitdroging
• Weinig trek
• Buikpijn
• Gewichtsverlies
• Zwakheid

Oorzaken

Maag Helicobacter felis, Helicobacter heilmannii en zelden Helicobacter pylori-infectie. De methode waarmee deze infectie wordt overgedragen, blijft onbekend, maar vanwege de hogere prevalentie bij asielkatten wordt orale en/of fecale overdracht als een mogelijkheid beschouwd. Deze veronderstelling wordt ondersteund door de aanwezigheid van Helicobacter-achtige organismen, GHLO's genaamd, in het braaksel, uitwerpselen en speeksel van geïnfecteerde dieren. Er bestaat ook enig vermoeden dat de bacterie via het water kan worden overgedragen, aangezien in sommige oppervlaktewateren GHLO's zijn aangetroffen.

Diagnose

Het stellen van een definitieve diagnose van Helicobacter-infectie is in de meeste gevallen moeilijk. Uw dierenarts zal een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren met routinematige laboratoriumtests, waaronder een volledig bloedbeeld, biochemisch profiel en urineonderzoek. Uw dierenarts kan ook een monster nemen van de maagwand en dit kleuren met May-Grünwald-Giemsa-, Gram- of Diff-Quik-vlekken, die de aanwezigheid van dit organisme gemakkelijk kunnen aantonen door het onder een microscoop zichtbaar te maken.

Een endoscopisch onderzoek is van groot nut voor directe observatie van de maagwanden en voor het nemen van weefselmonsters voor verdere verwerking. Deze procedure maakt gebruik van een apparaat dat een endoscoop wordt genoemd, een camera aan het uiteinde van een flexibele buis die via de slokdarm in de maag wordt gestoken. Een polymerasekettingreactie (PCR)-test wordt vaak gebruikt om zowel de aanwezigheid van Helicobacter in een bepaald monster te bevestigen als om onderscheid te maken tussen de soorten Helicobacter. Bevestiging kan echter ook worden gedaan door een weefselmonster te nemen met behulp van de endoscoop en het monster door een microscoop te observeren.

Merk op dat de aanwezigheid van maag Helicobacters in het lichaam niet noodzakelijkerwijs wijst op een infectie die moet worden behandeld.

Behandeling

Aangezien deze ziekte niet volledig is beschreven bij dieren, is er geen enkel behandelschema dat wordt geaccepteerd. Als er geen duidelijke symptomen zijn, wordt de behandeling meestal niet uitgevoerd. Integendeel, bij mensen wordt de behandeling gestart als er een Helicobacter-infectie wordt gevonden, ongeacht of er klinische symptomen aanwezig zijn, omdat een dergelijke infectie kan leiden tot maagkanker in. Dit lijkt echter niet het geval te zijn bij katten, dus verdere actie wordt niet ingenomen tenzij de symptomen dit rechtvaardigen. Als er sprake is van chronisch braken of een ontsteking van het maagslijmvlies, zal de behandeling gericht zijn op het verlichten van die symptomen. Meestal zal vloeistoftherapie worden uitgevoerd om vochtverlies te compenseren.

Antibiotica, samen met zuurremmende medicijnen, zijn de aanbevolen behandelingskuur voor katten die besmet zijn met een Helicobacter spp. De behandeling bestaat over het algemeen uit een kuur van twee weken. U moet enkele weken na de eerste behandeling terugkeren naar uw dierenarts voor een vervolgonderzoek om te controleren of de behandeling succesvol was. In veel gevallen keert de infectie of aanwezigheid van bacteriën terug, maar het is niet bekend of dit te wijten is aan recrudescentie (een hernieuwde infectie na een kiemrust), of aan herinfectie van buitenaf.

Wonen en Management

Katten die besmet zijn met de Helicobacter-bacterie zijn kwetsbaarder voor maagklachten, daarom wordt aangeraden hun dieet te veranderen in voedsel dat licht verteerbaar is. Bovendien, als gastritis (ontsteking van het maagslijmvlies) aanwezig is, kan uw dierenarts u instrueren om een eliminatiedieet te volgen, zodat u de voedingsmiddelen kunt vermijden die het meest storend zijn voor het spijsverteringskanaal van uw kat.

Deze ziekte komt vaak voor wanneer dieren in overvolle en onhygiënische omstandigheden worden gehouden. Als u veel dieren houdt, zorg dan voor voldoende ruimte en een schone omgeving. Omdat is vastgesteld dat deze bacterie oppervlaktewater besmet, kunt u het beste proberen te voorkomen dat uw dieren uit beekjes, vijvers of rivieren drinken.

Als bij u of bij uw kat de infectie met Helicobacter pylori is vastgesteld, praat dan met uw dierenarts en uw huisarts over het zoönotische potentieel van dit organisme en volg de richtlijnen van uw zorgverlener.