Hartklepvernauwing (mitraal En Tricuspid) Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Atrioventriculaire klepstenose bij katten

Er zijn vier kamers in het hart. De bovenste twee kamers van het hart zijn de atria en de onderste twee kamers van het hart zijn de ventrikels. De kleppen die communiceren tussen de atria en de ventrikels zijn de atrioventriculaire kleppen. De mitralisklep communiceert tussen het linker atrium en de linker ventrikel, en de tricuspidalisklep communiceert tussen het rechter atrium en de rechter ventrikel.

Afwijkingen in de mitralisklep, aan de linkerkant, beïnvloeden de bloedtoevoer naar de longen. De tricuspidalisklep, aan de rechterkant van het hart, is verantwoordelijk voor de bloedtoevoer naar het lichaam. Afwijkingen die hier worden gezien, resulteren in een slechte bloedstroom door het lichaam.

Stenose (vernauwing) van deze kleppen kan optreden als gevolg van misvormde kleppen vanaf de geboorte, bacteriële hartspierinfectie, hartkanker of hyptertrofische cardiomyopathie (een ziekte die vaak wordt gezien bij katten die lijden aan een schildkliertumor). Stenose van deze kleppen zorgt ervoor dat de kleppen gaan lekken, waardoor de diastolische drukgradiënt tussen het atrium en het ventrikel toeneemt (de drukgradiënt is de periode waarin de hartkamers verwijden en zich vullen met bloed - diastole van de ventrikels volgt diastole van de boezems).

Mitralisklepvernauwing kan hoge bloeddruk in de longen, moeite met ademhalen en hoesten veroorzaken. Mitralisklepstenose wordt vaker gezien bij Siamese rassen.

Tricuspidalisklepstenose kan leiden tot zwelling van de benen en poten, en op röntgenfoto's kan een vergrote lever worden gezien.

Zowel mitralisklepstenose als tricuspidalisklepstenose kan leiden tot congestief hartfalen (CHF).

Symptomen en typen

• Oefening intolerantie
• Flauwvallen (syncope)
• Problemen met ademhalen
• Hoesten (vernauwing van de mitralisklep)
• Bleke of blauwachtige huidskleur (cyanose)
• Vloeistof in de buik, zwelling (stenose van de tricuspidalisklep)
• groeiachterstand
• Bloed spugen

Oorzaken

Er zijn verschillende oorzaken die de hartkleppen van een kat vernauwen, waarvan een groot deel afhankelijk is van het type klepstenose. Mitralisklepstenose is bijvoorbeeld aangeboren en treft vaak Siamezen. Tricuspidalisklepstenose is ondertussen ook aangeboren en kan te wijten zijn aan hartkanker en bacteriële infectie van de hartspier. Bovendien worden beide meestal op jonge leeftijd gediagnosticeerd.

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis geven van de gezondheid van uw kat en het begin van symptomen, inclusief alle informatie die u heeft over de familielijn van uw kat. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. De resultaten van deze tests geven doorgaans normale niveaus terug. Op basis van de duidelijke symptomen en de resultaten van het eerste fysieke onderzoek, moet uw dierenarts de oorzaak kunnen bepalen tot welk type hartklepaandoening aanwezig is. Dit zal met verdere tests moeten worden bevestigd.

Voor diagnostische doeleinden zal uw dierenarts het hart moeten bekijken met behulp van beeldvormende hulpmiddelen. Röntgenfoto's kunnen uw dierenarts helpen om te bepalen of er vergroting van de kleppen of het atrium aan weerszijden van het hart is, en echocardiografie zal atriale dilatatie en mogelijk een abnormale bloedstroom door het hart laten zien. Elektrocardiograafmetingen kunnen uw arts ook helpen om te bepalen of de elektrische werking van het hart wordt beïnvloed. Een abnormaal ritme en de exacte meting van de afwijking kunnen een grote hulp zijn bij het bepalen welke kant van het hart het meest wordt aangetast.

Uw arts kan ook een diagnostische methode gebruiken die angiografie wordt genoemd, waarbij gebruik wordt gemaakt van röntgenbeeldvorming samen met een radio-opaak contrastmiddel (kleurstof) dat in de bloedvaten wordt geïnjecteerd. Deze kleurstof maakt het mogelijk om de bloedvaten intern te visualiseren en de bloedstroom door het hart en de omliggende bloedvaten te evalueren.

In zeldzame gevallen kan een dierenarts ook willen controleren op drukverschillen in het hart (intracardiaal) en in de bloedvaten (intravasculair) door het te katheteriseren, een proces dat hartkatheterisatie wordt genoemd. Deze methode kan ook worden gebruikt voor het injecteren van contrastmiddelen, het nemen van een monster voor biopsie, als kanker wordt vermoed en om de ernst van de

ziekte.

Behandeling

Medicijnen zijn essentieel voor de behandeling van hartklepaandoeningen. Diuretica kunnen worden gebruikt om vochtretentie te verminderen, maar andere favoriete medicijnen zullen gebaseerd zijn op de uiteindelijke diagnose. Hoewel het mogelijk is om beschadigde kleppen chirurgisch te vervangen of te repareren, is het duur en beperkt verkrijgbaar. Een alternatieve behandeling voor een operatie is een methode die ballonvalvuloplastiek wordt genoemd en die kan worden uitgevoerd door een specialist na een verwijzing van uw dierenarts. Intensive care-hospitalisatie is noodzakelijk voor medische behandeling van uw kat als deze lijdt aan congestief hartfalen.

Wonen en Management

Uw kat moet ongeveer elke drie maanden of eerder opnieuw worden gecontroleerd om te zien of er aanhoudende tekenen van chronisch hartfalen zijn en om de behandeling dienovereenkomstig aan te passen. Bij de vervolgafspraken zullen zeer waarschijnlijk röntgenfoto's van de borstkas, een elektrocardiogram (EKG – om de elektrische activiteit van het hart te meten) en echocardiografie worden gemaakt.

Uw dierenarts zal voorzorgsmaatregelen en thuisbehandeling met u bespreken, maar over het algemeen moeten katten met de diagnose AVD worden beperkt tot een zoutarm dieet en moet lichaamsbeweging worden beperkt.

Omdat dit een genetisch gebaseerde ziekte is, zal uw dierenarts het ten zeerste afraden om uw kat uit te fokken als uw kat de diagnose heeft. Sterilisatie of castratie is aangewezen.