Chronische Otitis (oorontstekingen) En De Chirurgische Procedure Die We De TECA . Noemen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

door Marc Wosar, DVM, MSpVM, DACVS

Dierenartsenspecialisten in Miami

Opmerking van Dr. Khuly: Dit geweldige artikel was bedoeld als informatief stuk voor dierenartsen, maar ik denk dat het goed werkt voor iedereen wiens huisdier lijdt aan een ernstige gehoorgangaandoening. Als u merkt dat u gedurende een aanzienlijk percentage van het leven van uw huisdier oren medicamenten gebruikt, is deze informatie VOOR U!

Chronische otitis is een veel voorkomende en frustrerende ziekte voor eigenaren en dierenartsen. Voor de patiënt is de zaak veel kritieker - ze hebben vaak hevige pijn. De pijn en jeuk die gepaard gaan met chronische oorinfecties maakt de frustratie van de eigenaren (en de onze) in vergelijking kleinzielig.

Hoewel de juiste medische behandeling vaak succesvol is bij het genezen van acute otitis, vermindert het maar al te vaak de symptomen slechts tijdelijk of faalt het helemaal. Naleving door de eigenaar kan een probleem zijn, en in veel gevallen wordt onvoldoende gemedicineerd.

In veel gevallen is er een onderliggende oorzaak die leidt tot falen van de medische behandeling. In deze gevallen kan de cyclus van pijn, jeuk, hoofdschudden, chronische medicatie en klachten van de eigenaar worden verholpen door chirurgische ablatie van de gehoorgang. Deze techniek is ook nuttig bij de behandeling van andere ooraandoeningen, zoals neoplasie (kanker) en traumatisch gehoorgangletsel.

Otitis kan externa (van de gehoorgang alleen), media (waarbij het middenoor betrokken is) of interna (waarbij het schedelbot en zijn bestanddelen betrokken zijn: het gehoorcentrum (cochleair apparaat), evenwichtscentrum (vestibulair apparaat en de hersenen) zijn.

Hoewel we ons meestal concentreren op de bacteriële en schimmelcomponenten van de ziekte, kunnen de meeste gevallen van chronische otitis niet worden opgelost als een onderliggende oorzaak niet wordt geïdentificeerd en geëlimineerd.

De onderliggende oorzaak is vaak allergisch, waarbij omgevingsallergieën en voedselallergieën het meest voorkomen. Deze patiënten komen vast te zitten in een cyclus van ontsteking, infectie en fibrose die uiteindelijk leidt tot ineenstorting van de gehoorgangen, een gescheurd trommelvlies en vuil en infectie in het middenoor.

Na verloop van tijd verstarren de gehoorgangen, en littekenweefsel sluit de kanalen af, waardoor wordt voorkomen dat lokale medicijnen de zieke delen bereiken. De verstopte kanalen voorkomen ook de natuurlijke vervelling van huidcellen in de gehoorgang, talg (was) en haar, dat zich ophoopt in de kanalen en in het middenoor.

Er zijn veel chirurgische technieken beschreven voor de behandeling van chronische otitis. Hiervan waren de meeste gericht op het "openen" van de gehoorgang. Deze benadering was gebaseerd op het idee dat de gehoorgang lucht nodig heeft om te drogen of om het indruppelen van medicijnen te vergemakkelijken.

Technieken zoals de zijwandresectie (Zepp-procedure) en verticale kanaalablatie zijn in het verleden bepleit, maar zijn alleen toepasbaar voor focale (discreet gelokaliseerde) ziekte van de verticale gehoorgang. De meeste gevallen van chronische otitis hebben betrekking op de gehele gehoorgang, die zich uitstrekt door een gescheurd trommelvlies en in het middenoor. Voor deze meer typische gevallen zijn deze chirurgische technieken gecontra-indiceerd.

Alleen een totale gehoorgangablatie (TECA) met een laterale bulla-osteotomie (LBO) pakt het hele ziekteproces aan.

De TECA is een procedure die de verticale en horizontale gehoorgang verwijdert tot op het niveau van het middenoor. Vanwege de hoge incidentie van middenoorbetrokkenheid bij chronische otitis, wordt het middenoor gedebrideerd (gereinigd) via een laterale bulla-osteotomie.

Meestal wordt een grote hoeveelheid puin, haar en pus in de bulla gevonden. Het is dan ook geen verrassing dat deze gevallen van chronische ziekte niet medisch verdwijnen gezien de hoeveelheid puin in het middenoor. De meest voorkomende complicaties bij de TECA zijn terugkerende abces, verlamming van de aangezichtszenuw en duizeligheid. De incidentie van abces is minder dan 10%. Verlamming van de gezichtszenuw en duizeligheid zijn meestal tijdelijk en verdwijnen zonder specifieke behandeling.

Veel eigenaren maken zich zorgen over doofheid na de operatie. Terwijl de TECA het apparaat verwijdert dat geluid via de lucht verzendt (d.w.z. de gehoorgang en het trommelvlies), kan geluid nog steeds worden waargenomen via de trillingen die via de sinussen en schedel naar het cochleaire apparaat komen. Dit is vergelijkbaar met het gehoor dat men ervaart bij het dragen van oordopjes. Geen enkel geluid bereikt het cochleaire apparaat via de lucht, maar we kunnen nog steeds geluiden en stemmen horen.

De realiteit is dat de meeste honden met chronische otitis al op dit lage niveau horen vanwege de instorting en obstructie van hun gehoorgang en middenoor, waar geen geluidsgolven via de lucht worden overgedragen. De meeste eigenaren melden geen verandering in het gehoor van hun huisdier na een TECA.

Fundamenteel is de TECA een zeer lonende operatie voor de patiënt, de eigenaar en de dierenarts. De meeste eigenaren melden een dramatische verbetering in de houding van hun huisdieren na de operatie en beweren dat ze de terugkeer van sociaal en speelgedrag zien dat ze in vele jaren niet hebben gezien.

Dit, in combinatie met het verlossen van de dagelijkse sleur van oorreiniging en medicatietoediening, geeft de eigenaar een enorm gevoel van opluchting. Naarmate we meer ervaring hebben opgedaan met de TECA-procedure, is er een beweging geweest om deze eerder in de loop van de ziekte aan te bevelen.

De TECA wordt niet langer gezien als strikt een reddingsprocedure in laatste instantie. Veel honden en katten met chronische otitis komen in aanmerking voor de operatie zodra duidelijk wordt dat ze zich in die al te bekende cyclus van otitis bevinden die velen van ons de vloek van ons dagelijks leven vinden.