Verhoogde Kommen En Bloat: De Controverse Over Het Risico Van GDV Bij Honden Opvoeren

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ik heb net een onderzoek afgerond naar de "moeder van alle noodsituaties": bloat (AKA, maagverwijding volvulus of kortweg "GDV"). Ik heb uren besteed aan het verzamelen van alle kranten en het optellen van de statistieken terwijl ik me voorbereidde op een artikel dat in het volgende nummer of twee van The Bark zal verschijnen (wat overigens de beste kiosk-glossy is die er is over alle dingen hond).

In mijn voorbereidingen dacht ik dat ik het probleem zou nemen en er een beetje mee zou rennen, om als het ware mijn motoren over het onderwerp te laten draaien. Toen plaatste ik op GDV voor mijn DailyVet-blog op PetMD. Interessant genoeg bleek het onderwerp controversieel - niets wat ik ooit had verwacht van een bezadigd medisch onderwerp als een opgeblazen gevoel.

Maar het was niet de ziekte zelf die tot afwijkende meningen leidde, het ging eerder om die aanbevelingen die grote hondenbezitters gewend zijn te horen als het gaat om wat ze kunnen doen om het risico van hun honden te minimaliseren.

Je denkt misschien dat je weet wat je moet vermijden als het gaat om een opgeblazen gevoel, had ik voorgesteld, maar misschien heb je op Dr. Breeder, Dr. Neighbor of Dr. Google vertrouwd voor je do's en don'ts. Misschien - heel misschien - kan ik je een paar nieuwe dingen leren over dit onderwerp:

Volgens alle literatuur (minstens zes goede onderzoeken in de afgelopen decennia) zijn honden die het meeste risico lopen degenen die …

# 1 is afkomstig van grote of gigantische rassen (hoewel elke hond van elk ras kan opzwellen)

# 2 zijn van middelbare leeftijd of ouder (hoewel elke hond van elke leeftijd kan opzwellen)

#3 hebben eerstegraads familieleden die een opgeblazen gevoel hebben (nestgenoten of ouders)

#4 zijn snelheidsduivels

#5 dineren uit verhoogde voerbakken

Al die aanbevelingen om twee keer per dag te eten of om voor of na het eten niet te bewegen? De kwestie van diepe borstconformaties, magerheid, gemeenheid, inflammatoire darmziekte-links en interne ligamentlengtes? Geen concreet bewijs… nog niet, in ieder geval.

Hoewel het een zeer behandelbare ziekte is, is bloat een moordenaar. Ik denk dat dat de reden is waarom mensen zich zoveel zorgen maken over de risicofactoren, vooral degenen die ze KUNNEN beheersen. Misschien verklaart dat de populariteit van de bloat-post. Maar dat verklaart niet waarom ik zoveel luchtafweer kreeg over de kwestie van het voeren uit verhoogde voerbakken.

Ik heb verschillende e-mails ontvangen over het onderwerp, waarin verwarring werd geuit en/of in de hoop me over dit onderwerp te corrigeren. Ik werd zelfs door een paar lezers gevraagd of ik juist het tegenovergestelde wilde zeggen over het onderwerp van verhoogde kommen. Het lijkt erop dat ze eerder andersom waren geadviseerd - zoals in, het voeren van verhoogde kommen vermindert het risico op een opgeblazen gevoel, in plaats van het te verhogen.

Toen bekeek The Bark mijn inzending en stuurde me een e-mail met het verzoek om mijn verklaring over verhoogde voedselbakken te nuanceren (door uit te leggen dat deze bevinding afkomstig was van slechts één onderzoek, zij het verreweg het grootste in zijn soort). Dus weet je, elk addendum dat helpt bij het verklaren van het onderzoek vind ik altijd prima, maar in dit geval diende het ook om het mysterie te verdiepen waarom verhoogde voedselschalen nekharen doen oprijzen - als dat inderdaad is wat hier gebeurt.

Dus waar gaat het over het afraden van verhoogde komvoeding om het bloat-risico te verminderen dat iedereen op gang brengt?

Is het dat dit de conventionele wijsheid tart? Misschien wel, omdat sommigen geloven dat het optillen van kommen een meer "natuurlijke" eethouding biedt die een verscheidenheid aan andere aandoeningen kan helpen, van nekpijn tot oogziekten. Is het omdat het moeilijk is om onze manier van denken te veranderen als het tegenovergestelde geloof al wijdverbreid is verspreid? Of is het dat voeden vanaf een hoogte ons het gevoel geeft dat we iets positiefs doen, terwijl conventioneel voeren ons niet diezelfde voldoening geeft?

In ieder geval, hier is de bevinding in de grootste studie in zijn soort (1 634 honden), een die u op uw gemak kunt lezen en betwisten:

“De cumulatieve incidentie van GDV tijdens de studie was 6% voor honden van grote rassen en grote rassen. Factoren die significant geassocieerd waren met een verhoogd risico op GDV waren een hogere leeftijd, een eerstegraads familielid met een voorgeschiedenis van GDV, een hogere snelheid van eten en een verhoogde voerbak. Ongeveer 20 en 52% van de gevallen van GDV bij respectievelijk honden van grote rassen en grote rassen werden toegeschreven aan het hebben van een verhoogde voerbak.” (J Am Dierenarts Med Assoc 2000; 217: 1492-1499)

Ondanks de indrukwekkende aard van deze statistieken, is het waar dat dit maar één studie is, de enige die ooit heeft geprobeerd te onderscheiden of het opheffen van een kom enig verschil maakte. We hebben geen tegenstrijdig onderzoek. Nog niet.

Hoewel we blijven zoeken naar aanwijzingen, blijft het voorkomen van een opgeblazen gevoel een van de meest ongrijpbare graal van de diergeneeskunde. Er moet zeker meer onderzoek worden gedaan, maar wat kan ik in de tussentijd zeggen? Verhoog uw kommen op eigen risico…voor nu in ieder geval.