Onregelmatige Hartritmes Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Idioventriculair ritme bij katten

Onregelmatige hartslagen treden op wanneer de geleidingsimpulsen van de sinusknoop worden geblokkeerd of verhinderd om de ventrikels te bereiken, wat resulteert in een indioventriculair ritme. Soms toont de ECG-meting de hartslag van een kat met minder dan 100 slagen per minuut (bpm) (de normale frequentie voor een kat is 110-130 bpm).

Dit elektrische geleidingssysteem genereert elektrische impulsen (golven), die zich door de musculatuur van het hart voortplanten en de hartspieren stimuleren om samen te trekken en bloed door de inwendige slagaders het lichaam in te duwen. In het hart zijn twee knooppunten (massa's weefsel) aanwezig die een belangrijke rol spelen in dit geleidingssysteem. De sinusknoop, of sinoatriale (SA) knoop, is een geclusterde verzameling van vergelijkbare cellen in het rechter atrium, met als doel elektrische impulsen te genereren en te dienen als de pacemaker van het hart. De andere knoop wordt de atrioventriculaire (AV) knoop genoemd. De AV-knoop ontvangt impulsen van de SA-knoop en stuurt de impulsen na een kleine vertraging naar de ventrikels. Deze vertraging zorgt ervoor dat het atrium bloed in het ventrikel kan uitstoten voordat de ventriculaire spieren samentrekken.

Klinisch onderzoek zal een ECG tonen dat een P-golf afleest die afwezig is of verborgen is tussen het QRS-complex (de geregistreerde meting voor een enkele hartslag). Zelden komt het na het QRRS-complex; de P-golf wordt over het algemeen op de verkeerde plaats gevonden (ectopisch). Er is geen verband tussen de P-toppen en het QRS-complex op de ECG-grafiek. Opstelling van het complexe QRS is gedesoriënteerd. Het is erg breed en sluit aan bij het complex van het premature ventriculaire systeem.

Alleen katten met een zwak lichaamsmechanisme of onderliggende ziekte zullen aan deze ziekte lijden, gezonde katten worden niet aangetast door deze aandoening. Bovendien komt deze ziekte voor door genorganisatie en lijkt deze geen erfelijke basis te hebben. Het is echter gebleken dat bij sommige rassen een aanleg meer voorkomt dan bij andere. Van Siamese katten is bijvoorbeeld bekend dat ze atriale stilstand vertonen - een afwezigheid van elektrische activiteit in de boezems, die het hartmechanisme uitschakelt en de bloedstroom beïnvloedt. De prevalentie van deze ziekte is nog niet vastgesteld.

Symptomen en typen

Hoewel er enkele gevallen zijn waarin er helemaal geen zichtbare symptomen zijn, zijn enkele van de meer typische:

• Zwakheid
• Hartfalen
• Lethargie
• Onregelmatig flauwvallen
• Intolerantie voor lichaamsbeweging

Oorzaken

Sinusbradycardie of sinusarrest

• Toename van de vagale tonus (de impuls die verhindert dat het hart te vaak klopt)
• Nierfalen
• De ziekte van Addison
• Hypothermie
• Hypoglykemie
• Hypothyreoïdie
• Geneesmiddelen - anesthetica, digoxine, kinidine of kalmeringsmiddelen

AV-blok

• Neoplasie (abnormale weefselgroei)
• fibrose
• Ziekte van Lyme (door teken overgedragen infectie)
• Aangeboren

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis geven van de gezondheid van uw kat en het begin van symptomen. Alle eerdere ziekten, vooral die waarvoor medicatie nodig was, moeten door uw dierenarts worden gedekt om een snelle en nauwkeurige diagnose te stellen. Standaard laboratoriumtests omvatten een volledig bloedprofiel, een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek. De bloedtest zal eventuele metabole afwijkingen in het lichaam van uw kat aantonen. Uw dierenarts zal controleren op mogelijke bijwerkingen als gevolg van medicijnen, zoals digoxine, kalmerende middelen of verdovingsmiddelen die zijn gebruikt om uw kat te behandelen.

Een elektrocardiogram (ECG of ECG) opname kan worden gebruikt om de elektrische stromen in de hartspier te onderzoeken en kan eventuele afwijkingen in de elektrische geleiding van het hart aan het licht brengen (die ten grondslag ligt aan het vermogen van het hart om samen te trekken/kloppen), of kan een structureel hartprobleem vertonen. Als een massa wordt vermoed, kan deze worden gevisualiseerd op röntgenfoto's of echografie, en in het geval dat er een wordt gevonden, moet uw dierenarts mogelijk een monster van de massa nemen voor biopsie.

Een trage hartslag en variërende P- en QRS-golven kunnen ook helpen bij het diagnosticeren van idioventriculair ritme.

Behandeling

Idioventriculair ritme heeft geen standaardbehandeling omdat het een secundaire ziekte is. Dat wil zeggen, het is ondergeschikt aan een andere onderliggende aandoening, het bestaat niet als een eenzame aandoening. De onderliggende aandoening moet worden behandeld, samen met de behandeling die wordt uitgevoerd om de uiterlijke symptomen te verlichten. De focus zal liggen op het verhogen van de hartslag en het behouden van een stabiel ritme. Medicijnen kunnen worden voorgeschreven om de hartslag te verhogen of om de vagale tonus te blokkeren. Als de medicamenteuze therapie niet effectief is, kan een pacemakerimplantaat worden gebruikt om de hartslag op peil te houden en de hartkleppen te stabiliseren.

Wonen en Management

Uw kat heeft veel rust nodig om goed te herstellen. Kooirust wordt in dit geval aanbevolen, omdat het een dier een gevoel van veiligheid kan geven en kan voorkomen dat het dier zichzelf overbelast. Het is niet nodig om het dieetplan van uw kat te wijzigen, tenzij er een specifiek gezondheidsprobleem is waardoor uw dierenarts die aanbeveling zou doen. Als de onderliggende oorzaak niet kan worden gediagnosticeerd of behandeld, is de prognose voor herstel te slecht. Een van de mogelijke ernstige complicaties is congestief hartfalen als gevolg van een langdurige staat van bradycardie.