Spierscheur Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Spierruptuur bij katten

Normale activiteit kan een verstoring in een spier veroorzaken. Een normale spier kan direct worden uitgerekt, samengeknepen of gewond, wat resulteert in vezelverstoring, verzwakking en onmiddellijke of vertraagde scheiding van de niet-verwonde delen. Als alternatief kan de spierstructuur worden aangetast door systemische of iatrogene (door een arts veroorzaakte) aandoeningen. De breuk kan volledig of onvolledig zijn en kan zich in het midden van de spier of op de spier-peesovergang bevinden. De acute (plotselinge en ernstige) fase wordt gekenmerkt door een typische ontstekingsreactie die in de loop van de tijd chronisch wordt, met verknoping en ontwikkeling van adhesie na verloop van tijd. Vaak wordt de acute fase over het hoofd gezien, omdat de tekenen tijdelijk kunnen zijn en goed reageren op rust. De chronische effecten zijn vaak progressief en reageren niet op ondersteunende therapieën.

De spieren van de ledematen en de kauwspieren zijn de primaire aangetaste structuren. Traumatisch letsel is willekeurig, hoewel bepaalde activiteiten een kat vatbaar kunnen maken voor spierletsel vanwege blootstelling. Dit is een relatief zeldzame aandoening bij katten.

Symptomen en typen

Acuut letsel

• Onmiddellijke kreupelheid die wordt gekenmerkt door de specifieke aangetaste spier muscle
• Lokale zwelling, hitte en pijn
• Over het algemeen enkele dagen tot een week aanwezig
• Chronische fase (als deze zich ontwikkelt)

Progressief

• Pijnloos
• Meestal geassocieerd met littekenweefsel dat de normale functie van een extremiteit belemmert

Oorzaken

Trauma

• Overextensie
• Myositis (ontsteking)
• Degeneratief (onbekende etiologie)
• Myopathie (een neuromusculaire ziekte), secundair aan medische aandoeningen

Diagnose

Uw dierenarts zal uw kat grondig lichamelijk onderzoeken, op zoek naar aanwijzingen voor neurologische disfunctie en peesruptuur. Diagnostische beeldvorming omvat röntgenfoto's om te zoeken naar bewijs van botfragmentdefecten en translocaties, en echografie om te zoeken naar zwelling en desoriëntatie van de normale spiervezel op de plaats van letsel in acute gevallen. In chronische gevallen kunnen littekenweefsel en samengetrokken gebieden van fibreus weefsel in de spier worden gezien. Magnetische resonantie beeldvorming (MRI) kan worden gebruikt om oedeem en bloedingen op te sporen en om het probleem te lokaliseren, zodat het type probleem kan worden geïdentificeerd.

Uw arts zal ook de gewrichten van uw kat testen op tekenen van gewrichtsinstabiliteit of slechte uitlijning. Meetbare verschillen tussen normale en abnormale kanten kunnen nuttig zijn bij het documenteren van de aangedane spierplaats. Een ander ding dat uw arts kan doen, is een biopsie van de aangetaste spier uitvoeren om de aanwezigheid van fibreus weefsel en verlies van spiercellen te detecteren. Het onderscheiden van atrofie als gevolg van niet-gebruik van neurologische atrofie en van door letsel veroorzaakte littekens, kan onmogelijk zijn zonder bevestigend bewijs.

Behandeling

Er is geen gedocumenteerd bewijs dat de beste manier ondersteunt om acute spierblessures te behandelen, of om fibreuze contractuur (verkorting van spier- of bindweefsel) en verklevingen te voorkomen. Over het algemeen wordt aangenomen dat onmiddellijke zorg na een blessure rust en plaatselijke koude toepassing moet omvatten, binnen enkele uren gevolgd door warmte en passieve fysiotherapie. Een essentieel onderdeel van spierherstel is effectieve spanningsverlichting voor de gewonde spier, zodat genezing zonder verstoring kan plaatsvinden als de functie terugkeert. Pijnstillers en ontstekingsremmende medicijnen moeten enkele dagen tot weken worden gebruikt om ontstekingen en pijn onder controle te houden. Lichte of niet-dragende activiteiten zijn geschikt voor een langere periode (4-6 weken).

Interne of externe orthopedische hulpmiddelen kunnen nodig zijn om effectieve spanningsverlichting te bieden. Littekengerelateerde problemen kunnen op de lange termijn het looppatroon van uw kat beïnvloeden. Het is ongepast om een recent gewond dier in een ziekenhuis op te nemen of in een kooi te houden voor spierproblemen, tenzij een chirurgische reparatie is gepland. Een operatie kan binnen enkele dagen na het letsel worden uitgevoerd om een duidelijke, acute spierruptuur te herstellen die resulteert in een scheiding van de niet-verwonde spiersegmenten.

Zodra de spierblessure chronisch wordt en gepaard gaat met contractuur of verklevingen, is de behandeling gericht op functiebehoud van de spier. Onmiddellijke symptomatische verlichting gaat vaak gepaard met chirurgische afgifte van de verklevingen of fibreuze weefselbanden. Het voorkomen van heradhesie en progressieve contractuur is veel minder lonend.

Specifieke spierblessures hebben sterk uiteenlopende prognoses. Rotator cuff contractuur reageert goed op chirurgische excisie van de insertiepees. Gracilis (hamstring) contractuur heeft een recidiefpercentage van 100 procent na chirurgische resectie. Quadriceps-contractuur heeft een even somber percentage mislukkingen na een operatie.

Spierblessures die in een langwerpige toestand zijn genezen, hebben een betere prognose voor chirurgische verbetering van de functie dan samengetrokken spieren. De meest voorkomende verlengingsblessure treft de spieren van de Achillesgroep. Hock hyperflexie kan operatief worden gereconstrueerd om de aangetaste katten terug te brengen naar een relatief normale functie. Meestal wordt dit bereikt door de achillespees te verkorten in plaats van de gewonde spier operatief te repareren.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal het repetitieve bewegingsbereik willen controleren en stappen ondernemen om ontstekingen onder controle te houden. Niet-gewichtdragende passieve fysiotherapie kan gunstig zijn voor het herstel.